Ukraińcy muszą przestać strzelać.

Dlaczego muszą?

Oooo.... to jest tak skomplikowana kwestia, że tylko proste odpowiedzi są w stanie ją należycie wyjaśnić i objaśnić. I najlepiej odpowiedzi na raz dwie:

1. na przykład można odpowiedzieć nieco filozoficznie, że wszystko co ma swój początek – swój koniec mieć musi.
Prawda, że ślicznie?

2. można też odpowiedzieć, że skoro, zgodnie z udzielonymi po oddaniu Krymu bez jednego wystrzału radami dra Targalskiego strzelać zaczęli („Ukraińcy muszą zacząć strzelać”) i im, jak w starym dowcipie, „nie do końca wyszło”, to muszą strzelać przestać, na przykład za radą blogera Fedorowicza.

Bo w przeciwnym przypadku zostaną do zaprzestania strzelania zmuszeni:

przez ruskich.

I przez brak amunicji, posiłków, paliwa, entuzjazmu też, bo entuzjazm ma to do siebie, że jak ogień - nie tylko się zapala, ale i gaśnie (gdyż, jak parę linijek wyżej ustaliliśmy, wszystko co ma swój początek – swój koniec mieć musi).

Tu dygresja, bo dr Targalski powiedział dosłownie dni temu parę coś, co mnie się podoba ogromnie:

W tej sytuacji Ukraina powinna walczyć z tzw. konwojem humanitarnym, strzelać. Najkorzystniejsze zachowanie jest zawsze strzelać. A potem patrzeć co dalej .

Co do pierwszego zdania, to ja cenię u ludzi stałość poglądów, nawet, jeśli się z nimi nie zgadzam.

A zdanie drugie to miód na moje serce: bo ja jestem zwolennikiem powszechnego prawa do posiadania przez Polaków broni, którego to prawa rządzące nami od 1989 roku Towarzystwo nam odmawia, w słusznej obawie o własne tyłki i szemrane interesy.

I co więcej, jak dr Targalski zwolennikiem strzelania zawsze, a potem patrzenia co dalej ja jestem też: Bach! Bach! Bach! Tatatatata!

No tak mam i nic na to nie poradzę.
A właśnie! Przy okazji przypomniał mi się stary, komunistycznych czasów sięgający, a zatem doskonały z definicji dowcip:

Radio Erewań podaje: Grupa komunistów chińskich zaatakowała pracujący w polu radziecki traktor. Traktor odpowiedział celnym ogniem kilku dział rakietowych, po czym odleciał w kierunku Moskwy. Ministerstwo Rolnictwa ostrzega chińskich towarzyszy, że jeśli incydent się powtórzy, na pola zostaną wysłane kombajny.

Prawda, że dowcipne?

Tu koniec dygresji i wracamy do naszych, przysłowiowych baranów (bez obrazy proszę):

mam oczywiście nadzieję że nawet na tym portalu nie będziemy musieli się spierać, czy Ukraińcy w starciu z rosyjską armią, ale takim, jak to kiedyś określano walnym, mieliby jakieś szanse – bo nie mieliby żadnych.

Zresztą, to żaden wstyd, bo nawet nasza armia, podpora NATO, wprawiona w stabilizowaniu Iraku, Afganistanu i gdzie ich tam jankesi nie poślą, z rosyjską armią szans nie ma żadnych, bo skoro gen Skrzypczak twierdzi, że wytrzymałaby 3 dni, to 3 dni to nie są żadne szanse, ale to jest „błąd statystyczny”.

Gen. Polko, w USA szkolony, idzie nawet dalej i powiada, że „największe atuty to morale armii i Polaków w ogóle” (już się można śmiać).

Wracając do (braku) szans Ukraińców:

dlaczego zatem ukraińscy ochotnicy doszli aż pod Donbas i Ługańsk?

To proste; bo taki był plan. Ruski.

Przecież przewaga rosyjska w powietrzu jest taka, że żaden ukraiński samolot by się nad Donbasem dłużej niż parę minut nie utrzymał.

Wejście ruskich masami czołgów i dywizjami byłoby takimi większymi manewrami tylko.

Ale teraz pozorna dygresja, bo o różnicy pomiędzy scenariuszem a planem:

otóż scenariusze, to w Hollywood te różne ćpuny piszą i robota tam leci taśmowo. I najwyraźniej metoda z Hollywood została zaimplementowana (prawda, że mądre słowo?) w tzw. Białym Domu.

A plany, to na przykład układają sobie i realizują szachiści. Niechby i ruscy, bo to światowych szachów elita była zawsze i jeszcze długo będzie.

I w tym ich planie są:

a/ bohaterskie odzyskiwanie Donbasu przez opołczenije (pospolite ruszenie) miasteczko po miasteczku (ależ to widowiskowe jest – oglądam ruską telewizję i wiem co mówię),
b/ nienawiść na lata donbaskich Rosjan do Ukrainy scementowana krwią ofiar cywilnych,
c/ rozkawałkowanie Ukrainy, a jak nie, to - jak powiedział Putin temu leszczowi Barroso-  jeśli będziecie straszyć, zajmę Kijów w dwa tygodnie

Ha! Tuskowi by tak nie śmiał powiedzieć! I nie powie.
Tylko zajmie.

Inna rzecz, że jak będzie odbijał ten Donbas powoli, i w listopadzie Ukraińcom w Kijowie zimno w mieszkaniach będzie, to sami całe to agenturalne (głównie niemieckie, ale nie tylko) towarzystwo z Poroszenką, Jaceniukiem, Kołomyjskim na czele na kopach wyniosą i Kijowa zdobywać potrzeby nie będzie.

Na koniec:
Jeszcze przed Bożym Narodzeniem 2013, gdy rozróba na Majdanie w najlepsze trwała i lansy z nią związane też, opublikowałem tekst pod wszystko wyjaśniającym tytułem Kto okradnie Ukrainę?, który Państwu polecam

„prawdziwa gra zakłada niepewność co do wyniku – gdyby było inaczej, to by nie była gra, a tak dobrze znana nam z wszelkich polskich lig – ustawka, a tutaj wynik jest znany:

nie ma możliwości, żeby Putin Ukrainę odpuścił i jako jedyny w Europie jest w wstanie użyć w ostateczności czołgów.

Tu, niestety (dla Ukraińców niestety) , znieczulenia nie będzie, bo Rosja tego (w przeciwieństwie do Zachodu) w swej naturze nie ma.”

Co, trafnie? Prawda?

I jeszcze w kwestii wstydliwie teraz konstatowanej przez takich różnych, pożal się Boże „analityków” zdrady podpuszczonych na Rosję Ukraińców przez szeroko rozumiany (od Berlina i Brukseli po Waszyngton) Zachód:

„Zachód (wszystko jedno czy rozumiany jako Europa, Ameryka czy eufemistycznie – „międzynarodowa finansjera”) zainteresowany jest jedynie okradzeniem Ukrainy.

To nic nadzwyczajnego – w końcu to ostatni w tej części kontynentu duży i bogaty kraj, i nie ma powodu, żeby nie został okradziony tak, jak inne kraje Europy Wschodniej, z Polską na czele:

z oszczędności w bankach, z przemysłu, z ziemi rolnej, z emerytur i w końcu – z godności.

Bo Zachód okrada, gdyż po prostu ma to w swojej naturze.
Ale (co ważne) kradnie w imię demokracji, praw człowieka, gender i (…) wie czego jeszcze, a zatem – okrada ze znieczuleniem”.

Okraść się zachodniej żulii Ukrainy nie udało, to olali i zostawili – bez dostaw broni, amunicji, nawet wsparcia dyplomatycznego.

I nas załatwią tak samo, bo my jakieś, pardon – popierdułki, a nie mężów stanu w Polsce mamy.