Mocna głowa na Stolicy Piotrowej (KONKURS Z NAGRODAMI)

Czyje to słowa?
 
1. Na tym straszliwym wirażu dziejowym trzeba mieć mocną głową, by nie wypaść z Łodzi Piotrowej.
 
2. Bez sprawiedliwości nie może istnieć żadne królestwo, żadne ciało społeczne. Usuńmy sprawiedliwość, a przemoc i barbarzyństwo zapanują nad światem, ludzkość stanie się stadem dzikich zwierząt, tępiących się wzajemnie, jak to, niestety, okazało się podczas ostatniej wojny światowej.
 
3. Lepiej umrzeć z głodu w kruchcie kościoła, niż dzielić władzę z bezbożnymi.
  Ogłaszam
KONKURS Z NAGRODAMI:
Kim są autorzy lub kim jest autor tych słów?
Odpowiedzi proszę przesyłać pocztą wewnętrzną (lub zamieszczać w komentarzu do wpisu)
Pierwszy bloger i pierwszy komentator-nie-bloger,
którzy udzielą trzech poprawnych odpowiedzi otrzymają nagrody książkowe
(formę wysyłki uzgodnię pocztą wewnętrzna).
P.S.
Wyniki konkursu ogłoszę i konkurs zakończę, gdy poznam(y) zwycięzców albo – gdy zwycięzców nie będzie – w poniedziałek 13 stycznia o godz. 13.13.
  = = = =   Wyniki konkursu  
Jak odpowiadano? Na pytanie nr 1: Stefan Wyszyński, bł. Jan Paweł II lub bł. Jan XXIII, na pytanie nr 2: św. Józef Sebastian Pelczar, Stefan Wyszyński lub Leon XIII a na pytanie nr 3: Stefan Wyszyński lub św. Faustyna – i tylko pierwsze z tych odpowiedzi były poprawne.
Choć każdy uczestnik konkursu udzielił co najmniej jednej dobrej odpowiedzi, nikt nie poradził sobie ze wszystkimi trzema pytaniami. Serdecznie dziękując uczestnikom tej pouczającej zabawie, zapraszam w pierwszy poniedziałek lutego (wczesnym rankiem, gdy jeszcze będzie ciemno) do udziału w następnym konkursie. Nagrody poczekają.
 
A oto nieco pełniejsze wersje konkursowych cytatów:
 
W ciężkich zmaganiach, jakie Kościół aktualnie toczy o zachowanie ducha Chrystusowego w życiu Narodu, postulatem zwycięstwa jest utrzymanie wewnętrznej jedności hierarchicznej, zaufanie Kościołowi oraz tym, którzy przez Ducha Świętego powołani są ad regendam Ecclesiam Sanctam Dei. Zwalczyć w sobie musimy wszelką pokusę oddania się na służbę „bracchio sæculari”. Nie mogą kapłanów dobrze użyć ci, którym obce są cele kapłańskie. Jakże boleśnie wygląda sługa ołtarza, który oddał się na służbę cezarowi, a dziś jak wyssany owoc, resztką sił swego zmarnowanego życia kapłańskiego powraca do Kościoła, niezdolny już do pracy zadość czyniącej, zdolny co najwyżej lepiej umrzeć niż żyć.
Nie może powtarzać się wśród nas apostazja od Chrystusa – Króla, idąca tak często szlakami żydowskiego kapłaństwa: „Nie mamy króla, jeno cesarza” (J 19,15). Musimy się uchronić pokusy bizantynizmu, statolatrii, józefinizmu, które więcej ufały cesarzowi aniżeli Nieśmiertelnemu Królowie Wieków. Lepiej umrzeć z głodu w kruchcie kościoła, niż dzielić władzę z bezbożnymi. Num sociabitur tecum tribunal iniquum, quod vexationes creat sub specie legis? (Ps 94,20). Cóż mamy wspólnego z nieprawością my, słudzy Bożego Prawa i radosnej Prawdy? I dlatego, Bracia, zaufajcie prośbie Apostoła : Nemo vos seducat inanibus verbis : propter hæc enim venit ira Dei in filios diffidentiæ. Nolite ergo effici participes forum (Ef 6,6-7).
Na tym straszliwym wirażu dziejowym trzeba mieć mocną głową, by nie wypaść z Łodzi Piotrowej. Kto ma słabą głowę, niech jej nie wystawia na szturm czterech wiatrów, niech nie próbuje chodzić po niepewnych drogach, ale niech wesprze się na żywym kamieniu wszelkiego budowania – Jezusie Chrystusie.
[sługa Boży Stefan Wyszyński : Listy pasterskie Prymasa Polski 1946-1974. Paris : Éditions du Dialogue : Société d'Éditions Internationales, 1975. ; str. 116. ; fragment listu pasterskiego na Wielki Czwartek 1949 r. „Duchowieństwo polskie w obliczu potrzeb współczesnych”]
 
Ze sprawiedliwości płynie również pokój całego społeczeństwa. Życie społeczne jest tylko wtenczas możliwe, jeżeli jedni szanują prawa drugich, jeżeli przełożeni trzymają się słuszności, a podwładni oddają przełożonym, co powinni. Bez sprawiedliwości nie może istnieć żadne królestwo, żadne ciało społeczne. Usuńmy sprawiedliwość, a przemoc i barbarzyństwo zapanują nad światem, ludzkość stanie się stadem dzikich zwierząt, tępiących się wzajemnie, jak to, niestety, okazało się podczas ostatniej wojny światowej.
[święty Józef Sebastian Pelczar : Życie duchowe czyli Doskonałość chrześcijańska. T. 2 ; [red. nauk. Jan Machniak]. Kraków : Wydaw. Św[iętego] Stanisława BM [Biskupa Męczennika] Archidiecezji Krakowskiej, 2003. [Wyd. 1, 1873] [Wyd. 8, 1924] Wyd. 9 popr. ; str. 162. ; fragment rozdziału XXIII „O sprawiedliwości i męstwie” ]