Czy rybie oczy Ewy Kopacz mogą kłamać?

Popularna piosenka Jana Pietrzka o naiwnej panience, tonącej nieprzytomnie w głębinie oczu kawalera, przychodzi na myśl, gdy przypadkiem spojrzy się w oczy "naszej" pani premier - piszę "naszej" po tym, co wygadywała na Śląsku o dumnym narodzie Śląskim, tak jakby przyjechała tam nie z Urzędu Rady Ministrów, a z Urzędu Kanclerza Rzeszy -  nie pasuje do jej rybich oczu bez żadnego wyrazu. Od tej strony nic PiS-owi nie zagraża.

Rybie oczy są bowiem dobre, gdy trzeba łgać patrząc w oko kamery, tak jak wtedy, gdy stojąc na trybunie sejmowej wzruszała się swym własnym kłamstwem o polskich lekarzach, którzy  mieli rzekomo - wraz z rosyjskimi kolegami - robić, zgodnie i bez słów, sekcje zwłok ofiar tragedii smoleńskiej i o Rosjanach przekopujących na metr w głąb smoleńskie pogorzelisko, ale nie ma mowy, by mogły one kogokolwiek zauroczyć. Co najwyżej mogą przyśnić się w nocy.

Podobnie, jest z wyciągniętą z niebytu, panią byłą minister, Muchą, której ładna buzia ma pewnie świadczyć o tym, że jednak nie wszystko w Platformie jest odpychające. Wygląda bowiem na to, że ona inaczej, niż to normalnie bywa z kobietami - które myślą o wszystkim - ale tak, jak faceci, a szczególnie ci podpici, myśli tylko o jednym i gdy otwiera tę swoją ładną buzię, to okazuje się, że w uroczej główce ma groch z kapustą i wszystko jej się dokładnie plącze. W sumie też mało to strawne, choć z nieco innego powodu

Przy okazji można sobie przypomnieć tych wszystkich "estetów", którzy powtarzali, że to właśnie ze względów estetycznych wybierają Platformę.

Żeby jednak nie było tak, że nie ma na czym oka zatrzymać, to trwa właśnie Konwencja PiS-u i Zjednoczonej Prawicy, więc ku pokrzepieniu serca można popatrzeć na mądrych i szlachetnych Polaków i posłuchać ludzi kochających Polskę.