Wyjście W. Brytanii z UE to tak jakby opuściło ją 19 krajów

Wyjście W. Brytanii z UE to gospodarczo tak jakby opuściło ją 19 krajów           
 
1. Od wczoraj Unia Europejska liczy już tylko 27 krajów, choć W. Brytania przez najbliższe 11 miesięcy do końca 2020 roku, będzie jeszcze podlegała wszystkim regulacjom unijnym.
 
Z UE odszedł po 47 latach członkostwa odszedł więc jeden kraj ale o ogromnym ciężarze gatunkowym pod każdym względem; potencjału gospodarczego, ludnościowego, militarnego i wreszcie politycznego.
 
Według danych za 2017 rok W. Brytania była drugim pod względem  PKB krajem UE, odpowiadała za 15,2% unijnego PKB, większa była tylko gospodarka niemiecka, która wytworzyła 21,3% unijnego PKB.
 
2. W tej sytuacji wyjście W. Brytanii z UE, to tak jakby pod względem gospodarczym opuściło ją aż 19 dotychczasowych krajów członkowskich od najmniejszego do tych o średnim potencjale.
 
I tak według danych za 2017 rok gospodarczy potencjał W. Brytanii to: sumarycznie potencjał Malty i Cypru (wytwarzają po 0,1% unijnego PKB), Łotwy i Estonii ( po 0,2%), Słowenii, Litwy, Chorwacji i Bułgarii (po 0,3%), Luksemburga (0,4%), Słowacji (0,6%), Węgier (0,8%), Rumunii i Grecji (po 1,2%), Portugalii i Czech (po 1,3%), Finlandii (1,5%), Irlandii i Danii (1,9%), wreszcie Austrii  (2,4%).
 
A więc wyjście tych 19 krajów z UE byłoby porównywalne gospodarczo z wyjściem W. Brytanii, a to oznaczałoby ,że w UE zostałyby tylko: Niemcy (21,3% unijnego PKB), Francja (14,9%), Włochy (11,2%), Hiszpania (7,6%), Holandia (4,8%), Szwecja (3,1%), Polska (3%) i Belgia (2,9%).
 
3. Choćby dane pokazujące potencjał gospodarczy pokazują jaki potężny kraj UE opuszcza, a przecież ogromne znaczenie ma także 64 mln obywateli brytyjskich ,którzy są konsumentami unijnych towarów i usług (UE-27 ma nadwyżkę w handlu z W. Brytanią w wysokości około 100 mld funtów).
 
Nie do przecenienia jest także potencjał militarny, a w konsekwencji  także polityczny W. Brytanii, ten kraj ma drugą co do potencjału armię NATO  po Stanach Zjednoczonych (choć liczebnie większą armią dysponuje Turcja).
 
W. Brytania ze względu na ten potencjał, a także bliskość historyczną jest swoistym pomostem pomiędzy Europą i Stanami Zjednoczonymi i tylko ułożenie dobrych relacji z tym krajem także po wyjściu z UE, daje szansę UE -27 na dobre relacje z zamorskim mocarstwem
 
4. Nie ulega wątpliwości ,że do wyjścia W. Brytanii z UE przyczyniły się zarówno zawirowania polityczne w tym kraju ale także coraz większa ingerencja ( i to często poza traktatowa) instytucji unijnych w funkcjonowanie państw członkowskich.
 
Do referendum w sprawie dalszego członkostwa W. Brytanii doprowadził blisko 4 lata temu ówczesny premier David Cameron, który w ten sposób chciał wyjść spod presji Nigela Farage lidera partii Niepodległości Zjednoczonego Królestwa.
 
Cameron negocjował z ówczesnym przewodniczącym Rady Europejskiej Donaldem Tuskiem i przewodniczącym Komisji Jean Claude Junckerem porozumienie decentralizacyjne, chcąc pokazać Brytyjczykom, że możliwa jest większa samodzielność krajów członkowskich
 
Niestety w tych negocjacjach niewiele uzyskał i w konsekwencji przegrał referendum wprawdzie niewielką większością (51,1% do 48,9% ), on z polityki odszedł, liderzy instytucji UE swojej winy nie zauważyli i funkcjonowali do końca swoich kadencji.
 
5. Samo wyjście  W. Brytanii z UE to tak naprawdę nie koniec procesu ale dopiero początek, kluczem do harmonijnego rozstania jest wynegocjowanie porozumienia pomiędzy obydwoma stronami do 31 grudnia 2020.           
 
Jeżeli to się uda i to w oparciu o zasadę „zero ceł i zero ograniczeń”, co zapowiadają zarówno nowa szefowa KE Ursula von der Leyen jak i premier Boris Johnson, to rozstanie nie będzie miało negatywnego wpływu na gospodarki zarówno krajów UE-27 jak i brytyjską.