"Obecność będąca formą trochę piknikowego sadzenia dębu"

   Myślałem, że nic nie przebije przedwczorajszego numeru z lansem majchrowsko-platformianych władz Krakowa w nowohuckim żłobku (lansu kuriozalnego o tyle, że przy radosnej twórczości tychże samych krakowskich władz corocznie w krakowskich żłobkach brakuje około 1500 miejsc). A jednak...
   Wracaliśmy właśnie w godzinach okołopołudniowych z żoną i kolegą z mszy w kościele w Mogile, przechodząc nieremontowanymi od dawna, chyboczącymi się, klawiszującymi, chodnikami, przez centralną część Nowej Huty, najbardziej niedoinwestowanej części Krakowa. Kolega jest z Warszawy i chciał rzucić okiem na socrealistyczną architekturę i ogólnie na całe te peerelowskie nowohuckie klimaty, ściągające swą sławą nawet zachodnich turystów w ramach reklamowanych "communism tour of Nowa Huta". Jak się okazało, okazji do oglądania peerelowskich klimatów w Nowej Hucie było dziś całkiem sporo. Przechodząc przez Plac Centralny, obok niemożebnie rozkopanych od tygodni ulic, zwałów ziemi, elementów z betonu i całej tej swoiście peerelowskiej scenografii, zobaczyliśmy grupę osób, przestawianych z miejsca na miejsce przez robiących groźne miny panów. Nie wiem kogo właściwie było więcej, uczestników imprezy czy służb i dziennikarzy. Ponieważ zgromadzenie nie było zbyt liczne, bez problemu podeszliśmy bliżej. Przy drzewku i łopacie stało kilku facetów w garniturach. Wypisz wymaluj obrazek wyjęty z filmów Barei. Obok niejakiego prezydenta Majchrowskiego (tego od igrzysk) i niejakiego wojewody Millera (tego od wszystkiego, w tym od rolnictwa i od katastrof lotniczych), stał też pocieszny, trochę safandułowaty pan, Główny i Najważniejszy Uczestnik Imprezy. A mówił miedzy innymi:
   "To są przede wszystkim nasze wspomnienia, nasze przeżycia i nasze nadzieje na przyszłość i chciałbym, żeby w tym wszystkim było jak najwięcej radości. Dziękuję Państwu za obecność, która jest formą właśnie takiego trochę piknikowego sadzenia dębu."
   Ponieważ chcieliśmy pokazać koledze jeszcze inne peerelowskie atrakcje, opuściliśmy miejsce owej imprezy i udaliśmy się do fascynującej swoją bezstylowością restauracji "Stylowa". Z pół godziny później znów natknęliśmy się na pociesznego safandułowatego pana od "obecności będącej formą piknikowego sadzenia dębu". Tym razem ów jegomość występował w charakterze motywu słitfoci z dziećmi. Choć prawdę mówiąc, jako obiekt zainteresowania mieszkańców zdecydowanie przegrywał w konkurencji z pobliską budką z lodami oraz innymi atrakcjami.
   I, powiem szczerze, zrobiło mi się dzisiaj tego pana trochę szkoda... Choć znacznie bardziej szkoda, mówiąc językiem tegoż właśnie pana, "redukcji szacunku dla majestatu" urzędu przez owego pana pełnionego i kraju, który ów pan poprzez pełniony urząd reprezentuje.