List do młodego posła PO Romana Kaczora Cenzora

Szanowny Panie! Nie mogłem nie zastosować się do Pańskiego wezwania. Wyrazy szacunku i wdzięczności za opisanie tej sprawy. Pozwolę sobie zamieścić istotne fragmenty listu, który wysłałem do Posła Kaczora z nadzieją, że takich listów będzie więcej(niestety, wymóg 2500 znaków per post wymusza zacytowanie tylko najważniejszych wątków). "Szanowny Panie Pośle, Dołączam do licznego grona obywateli, zaniepokojonych wzrastająca liczbą donosów do różnych instytucji i urzędów. [...] Aby nie być gołosłownym, przytoczę fakt z historii mojej najbliższej rodziny. Nie wiem, czy Pan to pamięta ale w czasach komuny istniała “społeczna” funkcja blokowego (tak, tak, wielu z nas kojarzyło to z Auschwitz ale rzeczywiście istniał tzw. Komitet Blokowy). Otóż pewnego dnia Pani Blokowa zauważyła moją matkę, wracającą z Bazaru Różyckiego w Warszawie z kurą w koszyku. Natychmiast doniosła na milicję o życiu “ponad stan” mojej rodziny. Ojciec został aresztowany.[...] Pamiętam, jak wrócił z aresztu; zarośnięty, wystraszony, pobity. Miałem wówczas 6 lat. Dlaczego wrócił? Bo ulitowała się nad nim młoda oficer milicji. Ostrzegła, by matka nigdy nie nosiła produktów w otwartym koszyku, bo są ludzie, którzy gotowi są zadenuncjonować każdego, byleby mieli choć błahy powód do donosu.[...] Jeśli donos był sygnowany przez tzw. Osobę Znaczącą, los delikwenta był przesądzony.[...] W wyniku wyborów cieszy się Pan przywilejami, niedostępnymi dla reszty współobywateli. Ma Pan też rozliczne obowiązki, z których najważniejszymi są reagowanie na nieprawość, niesprawiedliwość i troska o wspólne dobro[...] Poszedł Pan drogą “na skróty” angażując czas i państwowe (czytaj: społeczne) środki[...] Dowiaduję się z mediów, że uczniowie szanują otwartość poglądów swojego nauczyciela[...]Co się stało z Pańską pamięcią? Z ideałami o które Pan niegdyś walczył? Czy warto dla partyjnego poklasku tracić twarz? Przecież twarz mamy tylko jedną, Szanowny Panie Pośle. Mam nadzieję, że udzieli mi Pan(i innym zainteresowanym) wyczerpującej, rzetelnej odpowiedzi o pobudkach, jakie Nim kierowały w związku z interwencją która, moim zdaniem, nie powinna mieć miejsca. Bo wierzę, że nie został Pan posłem przez przypadek. Nadal wierzę, że jest Pan “Primus inter pares”. Z wyrazami szacunku Robert Kryłowski"