Tusk kontra Tusk

Doktor Jekyll i Mr. Hyde. Albo młody Marks i stary Marks, albo: co tam zresztą gadać, po prostu Donald Franciszek Tusk czyli „dla każdego coś miłego” – choć w różnym czasie.
Z wykształcenia jestem historykiem-archiwistą, stąd nic dziwnego, że mam prawdziwą manię sięgania do archiwów. Choćby archiwum własnego. Wyciągam, ot, na chybił trafił numer nieistniejącego „Życia z kropką” z 1999 roku. A w tym dzienniku świetny tekst śp. Pawła Paliwody. Publicysta teraz z nieba patrzy jak my piszemy i piszemy, ale niech wie, że o nim pamiętamy.
Sięgam dalej. Co ja tu mam? Tygodnik „Ozon”, numer 20 (57) z 18-24.05.2006. Właściciel, Janusz Palikot, był wtedy jeszcze konserwatywnym katolikiem (Palikot młody – Palikot stary etc.), motto brzmiało: „tylko prawda jest ciekawa”, a w środku wywiad z liderem opozycji Donaldem Tuskiem.
W Polsce rządzą kaczyści, panoszy się prawica, ale okazuje się z rozmowy Aliny Białkowskiej i Grzegorza Górnego, że Tusk to też prawicowiec całą gębą. Zamyślony na zdjęciu Tusk (w swetrze) oskarża Kaczyńskich o socjalizm. Ziewam. Ale po chwili ziewać przestaję. O czym to bowiem prawi liberalny konserwatysta (z naciskiem na to drugie) Donald F. Tusk? Cytuję: „Liberalizm nie ma nic wspólnego z paradami gejów. John Stuart Mill przewracałby się w grobie, gdyby wiedział, że liberalizm jest używany jako legitymizacja dla takich zachowań. Dalej czytam z rosnącym zdumieniem/rozbawieniem (niepotrzebne skreślić), że Tusk A. D. 2006 mówi, iż: „Bardzo chciałbym przełamać ten stereotyp, że przywiązanie do wartości narodowych, wspólnotowych i do światopoglądu katolickiego musi być antyliberalne”.
To było siedem lat temu. Dla Tuska sześć lat tłustych i jeden roczek chudy, chudziutki, bo PO jeszcze nie rządziła. Tak niedawno. Dziś dla premiera Tuska związki partnerskie są cacy, geje są cool, przed księdzem nie należy klękać, a Kościół należy wziąć za mordę pod względem finansowym. Tymczasem jeszcze siedem latek wstecz lider opozycji Tusk  prawił: „W międzynarodówce liberalnej jest sporo partii, które potwierdzają swoim działaniem tezę, że liberałowie są odlegli od konserwatywnych wartości. Dla nas właściwym miejscem są europejscy chadecy”…
Fundamentalista był wtedy z tego Donalda. Rok wcześniej przed wyborami prezydenckimi (a nie po) wziął ślub kościelny, a po roku jechał po konserwatywnej bandzie: „Deklaracja ideowa PO nie zostawia żadnego pola dla dyskusji w kwestiach obrony życia. Jeśli jesteś w PO, nie możesz zgadzać się na eutanazję. Już w KLD było jasne, że odwołujemy się do wartości chrześcijańskich jako fundamentu Europy”.
Przecieracie Państwo oczy ze zdumienia? Mało. Trzeba nam otworzyć usta w zadziwieniu. Oto bowiem Tusk jawi się jako rycerz broniący chrześcijańskiej Europy, śladem naszych przodków tworzących prawdziwe antemurale christianitatis: „Burzliwa dyskusja miała miejsce kilka lat temu, gdy dyskutowaliśmy m.in. z Angelą Merkel i Helmutem Kohlem nad Konstytucją UE. Mówiłem z pasją, że konstytucja bez odwołania do Boga w preambule nie ma sensu, a oni, że takie odwołanie nie ma sensu”. Wyszło na to, że ostry liberał z Polski bije się z najbardziej chadecką chadecją na świecie o prawdziwe znaczenie wiary.
Doprawdy nie wymyśliłem tych cytatów. Piszę ten felieton 18 listopada, a nie 1 kwietnia.
Kto może przebić Tuska-działacza katolickiego? Chyba tylko sam Tusk-działacz patriotyczny mówiący: „Dawanie ludziom nadziei i satysfakcji z bycia Polakiem jest być może najważniejszym obowiązkiem polityka”. Parę latek minęło jak z knuta strzelił i dziś czytając Tuska wersja 2006 zrywamy boki, bijemy się po udach, ha, ha, hi, hi, aż się robi całkiem smutno.
Kto może przebić Tuska-działacza patriotycznego, jak nie sam Tusk-antykomunista: „SLD nie musi znaleźć swojego miejsca. Nie takie potęgi niknęły w Polsce”. No może SLD jednak nie całkiem zniknie jak się SLD reanimuje, wesprze i do rządu, z pocałowaniem ręki weźmie.
Tusku, czemuś tak spsiał? Przepraszam psy.

*Artykuł ukazał się w najnowszym numerze „Nowego Państwa”. Zachęcam do zakupienia miesięcznika i uważnej lektury.