1. Kiedy analizuję działania Ministra Finansów w ciągu ostatnich kilku miesięcy dochodzę do wniosku,że zasadnicza ich część polega na tym,żeby nie dopuścićdo sytuacji w której dług publiczny na koniec 2010 roku przekroczy55% naszego PKB, czyli II próg ostrożnościowy z ustawy o finansach publicznych.
Gdyby tak się stało to zgodnie z zapisami tej ustawy budżet na rok 2012 musiałby być budżetem zrównoważonym czyli wydatki musiałyby się równać dochodom ( tak naprawdę to zrównoważony powinien być już budżet na 2011 rok,ale ponieważ oficjalne dane o długu publicznym na koniec 2010 roku pojawią się w kwietniu 2011 roku to budżet na ten rok będzie już uchwalony i to zapewne z deficytem).
Minister zdaje sobie sprawę,że deficyt budżetowy można redukować ale nie można go zlikwidować w ciągu jednego roku budżetowego bez wywołania niepokojów społecznych na dużą skalę, dlatego różnymi zabiegami księgowymi stara się zmniejszyć deficyty budżetowe w kolejnych latach. Mimo tego,że te zabiegi powodują dodatkowe koszty obsługi długu idące w setki milionów złotych. Żeby nie być gołosłownym kilka przykładów takich sztuczek.
2. Na wiosnę2009 roku przy nowelizacji budżetu rząd zmniejszył wydatki budżetowe na budowę dróg o 10 mld zł i przerzucił obowiązek znalezienia takich pieniędzy na Krajowy Fundusz Drogowy. Część tej sumy fundusz pożyczy z Europejskiego Banku Inwestycyjnego(będzie to zapewne kredyt droższy niż wtedy kiedy pożyczałby Skarb Państwa),a ponad 7 mld zł ma uzyskać, ze sprzedaży własnych obligacji. Obligacje te jak na razie cieszą się dużym zainteresowaniem inwestorów bo ich oprocentowanie jest wyższe o0,3-04% od analogicznych obligacji skarbowych. Podobnie ma być w2010 roku co oznacza,że za te wszystkie operacje zapłacimy ponad100 mln zł więcej niż w przypadku,kiedy wydatki te były finansowane z budżetu państwa.
Ale nic to bo KFD zdaniem ministra nie jest częścią sektora publicznego i w związku z tym jego 20mld zł zadłużenia za lata 2009 i 2010 nie będą musiały być zaliczone do długu publicznego. Podobny mechanizm zastosowano w przypadku Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ,któremu brakujące na wypłatę emerytur 6 mld zł w tym roku i jeszcze większą kwotę w następnym kazano pożyczyć w bankach komercyjnych. Będzie to kosztowało przynajmniej 150 mln zł w tym roku i 180 mln zł w następnym a więc przynajmniej o 100 mln zł drożej niż wtedy kiedy pożyczałby Skarb Państwa. Identycznie będzie w 2010 roku choć na mniejszą skalę z Narodowym Funduszem Ochrony Zdrowia, także i ten fundusz może pożyczać w bankach komercyjnych.
Minister Finansów nie tylko każe pożyczać,ale także wręcz grabi podmioty powiązane ze Skarbem Państwa. Spółki Skarbu Państwa już nie tylko płacą dywidendę za lata ubiegłe (których poprzedni rządnie pobierał, zostawiając ją na rozwój tych firm) ale mają zapłacić dywidendę zaliczkową za ten rok. PZU, PKO BP, KGHM, Giełda Papierów Wartościowych, grupy energetyczne zapłacą przynajmniej kilkanaście miliardów zł zaległych i zaliczkowych dywidend.
Ograbiony ma być Fundusz Rezerwy Demograficznej z kwoty6,5 mld zł,którą do tej pory zgromadził z odpisów od przychodów z prywatyzacji. Pieniądze te miały w przyszłości służyć na wspomaganie wypłaty emerytur kiedy mniej Polaków będzie pracować a więcej pobierać świadczenia.
3 Mimo tych wszystkich zabiegów dług publiczny w latach 2008-2010 a więc wciągu trzech lat rządów Donalda Tuska wzrośnie o przynajmniej 240mld zł (ok.90 mld USD) i to pod warunkiem,że sprzedamy majątek narodowy za ok. 40 mld zł (jeżeli nie byłby takich wpływów z prywatyzacji to byłby on jeszcze większy). Gierek w latach 70-tych pożyczył tylko 20 mld USD i Polska miała ogromne kłopoty z jego spłatą. Tusk zadłuży nas 4,5 raza bardziej niż Gierek ale usłużni ekonomiści już teraz na wyścigi wołają „ Polacy nic się nie stało”. Obawiam się,że się stało, a w jaki sposób będziemy to wszyscy spłacać dowiemy się na pod koniec 2010 roku po wyborach prezydenckich.
Kiedy analizuję działania Ministra Finansów w ciągu ostatnich kilku miesięcy dochodzę do wniosku,że zasadnicza ich część polega na tym,żeby nie dopuścićdo sytuacji w której dług publiczny na koniec 2010 roku przekroczy55% naszego PKB, czyli II próg ostrożnościowy z ustawy o finansach publicznych.