Oskarżonym w tym procesie przedstawiono kilka zarzutów. Najcięższym było „przygotowanie do obalenia siłą ustroju PRL”, ale akt oskarżenia dotyczył też: przygotowań do podpalenia muzeum Lenina w Poroninie; zniszczenia w Tatrach tablicy poświęconej Leninowi; kradzieży powielaczy i maszyn do pisania; nielegalnego druku i kolportażu wydawnictw itp. W toku procesu kasacyjnego w roku 2002 Sąd Najwyższy wydał wyrok uniewinniający skazanych tylko za „przygotowanie do obalenia siłą ustroju PRL”...
Może ja nie mam racji, ale uważam, że wyrok wydany za działalność niepodległościową przez okupanta lub dyktaturę obcego ciemiężyciela, dla patrioty powinien być równoznaczny z odznaczeniem! Nigdy nie dałem się złapać (chociaż było za co) ale gdybym był za to skazany przez PRL-owski sąd, to poczytywałbym to sobie za zaszczyt i nie próbowałbym takiego wyroku unieważniać!...
Natomiast Sąd Najwyższy w roku 2002, tak samo jak przed i po nim, uniewinnić mógł tylko z tego, czego oskarżonym w roku 1971 w istocie nie udowodniono lub ewentualnie z tego, co czynem niedozwolonym wówczas nie było. Zaś niszczenie i kradzież mienia uspołecznionego oraz drukowanie i kolportowanie wydawnictw z pominięciem Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk czynami niedozwolonymi wówczas były. Tym samym było planowanie i przygotowywanie środków (materiałów zapalających), wejście w porozumienie z innymi osobami (spisek), czyli podjęcie czynności przygotowawczych do zamachu poprzez podpalenie. Po tzw. transformacji utrzymana została wszak prawna ciągłość państwa. Do roku 1997 obowiązywała konstytucja z roku 1952, której rosyjskojęzyczny oryginał z odręcznymi poprawkami Stalina przechowywany jest w archiwum...
Wszystkim naiwnym, którzy dali się przekonać do konieczności utrzymania ciągłości prawnej z PRL – „bo małżeństwa i świadectwa szkolne stałyby się nieważne” – warto przypomnieć, że ciągłości prawnej z Generalną Gubernią nie utrzymano, natomiast wówczas zawarte małżeństwa a nawet umowy kupna – sprzedaży pozostały w mocy tak jak multum innych aktów prawnych!...
Pan Andrzej Czuma wystąpił teraz do sądu o przyznanie odszkodowania w wysokości 700 tysięcy zł za niesłuszne pozbawienie wolności. Oczywiście nie chodzi mu o siedmioletni wyrok z roku 1971, bo nie został on uchylony w całości. Pretensje zgłasza zaś na okoliczność trzymiesięcznego aresztu za demonstrację przed Grobem Nieznanego Żołnierza z marca 1980. Ten wyrok bowiem został uchylony...
Oczywiście mam na myśli całkowite uniewinnienie nie tylko pana ministra, ale też pana posła Niesiołowskiego i innych skazanych w roku 1971 za czynną działalność niepodległościową w organizacji „Ruch”.