Oświadczenia polsko niemieckie z 12 czerwca 2011 r.

Wzmiankowane oświadczenia zostały ogłoszone, jako wielki postęp w uregulowaniu położenia Polaków w Niemczech załatwiający pomyślnie całość dotychczasowej dość bolesnej sprawy.

Zwracam uwagę, że dokument nie posiada waloru umowy międzynarodowej, został podpisany nie przez ministrów spraw zagranicznych, a jedynie podsekretarzy stanu i wprawdzie zawiera wiele różnych obietnic ze strony niemieckiej tylko, że nie ma żadnej gwarancji rządowej na ich realizację.

W moim przekonaniu niezależnie od przejawów dobrej woli dokument ani na jotę nie zmienia stosunku władz niemieckich do polskiej mniejszości narodowej w Niemczech.

Niemcy uparcie używają określenia „ obywatele niemieccy o polskich korzeniach, lub Polacy w Niemczech” nie wyjaśniając bliżej, jakie różnice między tymi pojęciami zachodzą.

Jestem zdumiony, że polska strona zgodziła się na takie sformułowanie przy równoczesnym używaniu pojęcia „ mniejszość niemiecka w Polsce”. Z tego wynika, że Niemcy za kilka ogólnikowych obiecanek uzyskali ze strony polskiej potwierdzenie nierówności traktowania mniejszości polskiej w stosunku do mniejszości niemieckiej.

Przypomina mi to sformułowanie użyte w umowie zgorzeleckiej między PRL a RFN o istnieniu Rzeszy Niemieckiej w granicach z 1937 roku, co miało stanowić jakby rekompensatę za „uznanie” przez RFN granicy na Odrze i Nysie. O ile w drugim przypadku było to oferowanie Niderlandów o tyle Niemcy zyskali furtkę dla ewentualnych roszczeń w imieniu rzeszy niemieckiej.

Jak się okazało Niemcy tanim kosztem uzyskali polską akceptację swego stanowiska.

Szczególnie perfidne jest sformułowanie dotyczące obywateli niemieckich polskiego pochodzenia, wynika z niego, że są to Niemcy o polskich „korzeniach”, natomiast „Polacy” to nie są obywatele niemieccy, czyli po prostu polscy gastarbeiterzy.

W Niemczech istnieją Polacy posiadający obywatelstwo niemieckie i przysługują im pełne prawa mniejszości narodowej podobnie jak w Polsce Niemcom.

Są to warunki „sine qua non”, które obowiązują stronę polską i żaden przedstawiciel mieniący się reprezentantem Polski nie może innego sformułowania używać domagając się od Niemców pełnej realizacji nie tylko umów dwustronnych, ale też i konwencji w sprawie mniejszości narodowych.