Chaos , panika , PrOpaganda ,agenci wpływu , … czyli walka o prawdę o SMOLEŃSKU

Jak działa propaganda platformy obywatelskiej .Oto, oparta o prace amerykańskiego lingwisty Noama Chomskiego, lista „10 strategii manipulacji” przez establishment.

1 – ODWRÓĆ UWAGĘ

Kluczowym elementem kontroli społeczeństwa jest strategia polegająca na odwróceniu uwagi publicznej od istotnych spraw i zmian dokonywanych przez polityczne i ekonomiczne elity, poprzez technikę ciągłego rozpraszania uwagi i nagromadzenia nieistotnych informacji. Strategia odwrócenia uwagi jest również niezbędna aby zapobiec zainteresowaniu społeczeństwa podstawową wiedzą z zakresu nauki, ekonomii, psychologii, neurobiologii i cybernetyki. „Opinia publiczna odwrócona od realnych problemów społecznych, zniewolona przez nieważne sprawy. Spraw, by społeczeństwo było zajęte, zajęte, zajęte, bez czasu na myślenie, wciąż na roli ze zwierzętami (cyt. tłum. za „Silent Weapons for Quiet Wars”).

2 – STWÓRZ PROBLEMY, PO CZYM ZAPROPONUJ ROZWIĄZANIE

Ta metoda jest również nazywana „problem – reakcja – rozwiązanie”. Tworzy problem, „sytuację”, mającą na celu wywołanie reakcji u odbiorców, którzy będą się domagali podjęcia pewnych kroków zapobiegawczych. Na przykład: pozwól na rozprzestrzenienie się przemocy, lub zaaranżuj krwawe ataki tak, aby społeczeństwo przyjęło zaostrzenie norm prawnych i przepisów za cenę własnej wolności. Lub: wykreuj kryzys ekonomiczny aby usprawiedliwić radykalne cięcia praw społeczeństwa i demontaż świadczeń społecznych.

3 – STOPNIUJ ZMIANY

Akceptacja aż do nieakceptowalnego poziomu. Przesuwaj granicę stopniowo, krok po kroku, przez kolejne lata. W ten sposób przeforsowano radykalnie nowe warunki społeczno-ekonomiczne (neoliberalizm) w latach 1980. i 1990.: minimum świadczeń, prywatyzacja, niepewność jutra, elastyczność, masowe bezrobocie, poziom płac, brak gwarancji godnego zarobku – zmiany, które wprowadzone naraz wywołałyby rewolucję.

4 – ODWLEKAJ ZMIANY

Kolejny sposób na wywołanie akceptacji niemile widzianej zmiany to przedstawienie jej jako „bolesnej konieczności” i otrzymanie przyzwolenia społeczeństwa na wprowadzenie jej w życie w przyszłości. Łatwiej zaakceptować przyszłe poświęcenie, niż poddać się mu z miejsca. Do tego społeczeństwo, masy, mają zawsze naiwną tendencję do zakładania, że „wszystko będzie dobrze” i że być może uda się uniknąć poświęcenia. Taka strategia daje społeczeństwu więcej czasu na oswojenie się ze świadomością zmiany, a także na akceptację tej zmiany w atmosferze rezygnacji, kiedy przyjdzie czas.

5 – MÓW DO SPOŁECZEŃSTWA JAK DO MAŁEGO DZIECKA

Większość treści skierowanych do opinii publicznej wykorzystuje sposób wysławiania się, argumentowania czy wręcz tonu protekcjonalnego, jakiego używa się przemawiając do dzieci lub umysłowo chorych. Im bardziej usiłuje się zamglić obraz swojemu rozmówcy, tym chętniej sięga się po taki ton. Dlaczego? „Jeśli będziesz mówić do osoby tak, jakby miała ona 12 lat, to wtedy, z powodu sugestii, osoba ta prawdopodobnie odpowie lub zareaguje bezkrytycznie, tak jakby rzeczywiście miała 12 lub mniej lat” (zob. Silent Weapons for Quiet War).

6 – SKUP SIĘ NA EMOCJACH, NIE NA REFLEKSJI

Wykorzystywanie aspektu emocjonalnego to klasyczna technika mająca na celu obejście racjonalnej analizy i zdrowego rozsądku jednostki. Co więcej, użycie mowy nacechowanej emocjonalnie otwiera drzwi do podświadomego zaszczepienia danych idei, pragnień, lęków i niepokojów, impulsów i wywołania określonych zachowań.

7 – UTRZYMAJ SPOŁECZEŃSTWO W IGNORANCJI I PRZECIĘTNOŚCI

Spraw, aby społeczeństwo było niezdolne do zrozumienia technik oraz metod kontroli i zniewolenia. „Edukacja oferowana niższym klasom musi być na tyle uboga i przeciętna na ile to możliwe, aby przepaść ignorancji pomiędzy niższymi a wyższymi klasami była dla niższych klas niezrozumiała (zob. Silent Weapons for Quiet War).

8 – UTWIERDŹ SPOŁECZEŃSTWO W PRZEKONANIU, ŻE DOBRZE JEST BYĆ PRZECIĘTNYM

Spraw, aby społeczeństwo uwierzyło, że to „cool” być głupim, wulgarnym i niewykształconym.

9 – ZAMIEŃ BUNT NA POCZUCIE WINY

Pozwól, aby jednostki uwierzyły, że są jedynymi winnymi swoich niepowodzeń, a to przez niedostatek inteligencji, zdolności, starań. Tak więc, zamiast buntować się przeciwko systemowi ekonomicznemu, jednostka będzie żyła w poczuciu dewaluacji własnej wartości, winy, co prowadzi do depresji, a ta do zahamowania działań. A bez działań nie ma rewolucji!

10 – POZNAJ LUDZI LEPIEJ NIŻ ONI SAMYCH SIEBIE

Przez ostatnich 50 lat szybki postęp w nauce wygenerował rosnącą przepaść pomiędzy wiedzą dostępną szerokim masom a tą zarezerwowaną dla wąskich elit. Dzięki biologii, neurobiologii i psychologii stosowanej „system” osiągnął zaawansowaną wiedzę na temat istnień ludzkich, zarówno fizyczną jak i psychologiczną. Obecnie system zna lepiej jednostkę niż ona sama siebie. Oznacza to, że w większości przypadków ma on większą kontrolę nad jednostkami, niż jednostki nad sobą.

Autor: Noam Chomsky

Ciekawe którzy z nich wiedzieli o ZAMACHU  a którzy naprawdę nie mogli przybyć!!!!!!!

Rezygnacje  z udziału w uroczystościach pogrzebowych ś.p. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego
•   Albania – prezydent Bamir Topi
•   Afganistan – prezydent Hamid Karzaj
•   Algieria – sekretarz stanu Abdelaziz Belkhadem
•   Australia – gubernator generalna Quentin Bryce z małżonkiem
•   Austria – prezydent Heinz Fischer z małżonką
•   Belgia – następca tronu książę Filip z małżonką
minister obrony Pieter De Crem[55]
•   Bośnia i Hercegowina – przewodniczący Prezydium Haris Silajdžić
•   Bułgaria – prezydent Georgi Pyrwanow
minister spraw zagranicznych Nikołaj Mładenow[56]
•   Chiny – minister transportu Li Shenglin
•   Chorwacja – prezydent Ivo Josipović
•   Cypr – prezydent Dimitris Christofias
•   Czarnogóra – prezydent Filip Vujanović z małżonką
minister spraw zagranicznych Milan Roćen
•   Dania – królowa Małgorzata II
minister spraw zagranicznych Lene Espersen
•   Egipt – minister współpracy międzynarodowej Aboulanga Fayza
•   Estonia – prezydent Toomas Hendrik Ilves z małżonką
•   Finlandia – prezydent Tarja Halonen
•   Francja – prezydent Nicolas Sarkozy
minister spraw zagranicznych Bernard Kouchner
•   Grecja – premier Jeorios Andreas Papandreu
•   Hiszpania – król Jan Karol I
królowa Zofia
premier José Luis Zapatero
minister spraw zagranicznych Miguel Ángel Moratinos[57]
•   Holandia – następca tronu Wilhelm Aleksander
premier Jan Peter Balkenende
•   Indie – minister spraw zagranicznych S. M. Krishna
•   Irak – minister przemysłu Fawzi Fransa Toma
•   Iran – wiceminister spraw zagranicznych Ali Ahani
•   Irlandia – prezydent Mary McAleese z małżonkiem
•   Islandia – prezydent Ólafur Ragnar Grímsson
•   Izrael – minister spraw zagranicznych Avigdor Lieberman
•   Japonia – przewodniczący Izby Radców Eda Satsuki
•   Kanada – premier Stephen Harper
•   Katar – emir Kataru Hamad ibn Chalifa as-Sani z małżonką
•   Kazachstan – przewodniczący Parlamentu Kazachstanu Urał Muchamedżnanow
•   Kolumbia – wiceprezydent Francisco Santos z małżonką
•   Korea Południowa – premier Chung Un-chan
•   Kuwejt – wysłannik Jego Wysokości Emira Państwa Kuwejt
•   Liechtenstein – następca tronu książę Alois
•   Litwa – były prezydent Valdas Adamkus[57]
premier Andrius Kubilius[55]
•   Luksemburg – wielki książę Henryk
•   Macedonia – prezydent Gjorge Iwanow
minister spraw zagranicznych Antonio Milošoski[56]
•   Meksyk – minister spraw zagranicznych Patricia Espinosa
•   Monako – książę Albert II
•   Mongolia – wiceprzewodniczący Wielkiego Churału Państwowego Nyamaa Enchbold
•   Nigeria – minister spraw zagranicznych Odein Ajumogovia
•   Niemcy – kanclerz Angela Merkel
małżonek kanclerz Joachim Sauer
•   Norwegia – król Harald V,
minister spraw zagranicznych Jonas Gahr Støre
•   Nowa Zelandia – gubernator generalny Anand Satyanand
•   Pakistan – minister obrony narodowej Ahmad Chaudhry Mukhtar
•   Palestyna – p.o. premiera, specjalny wysłannik prezydenta Nabil Szaath
•   Portugalia – minister spraw zagranicznych Luis Amado
•   Serbia – prezydent Boris Tadić
minister spraw zagranicznych Vuk Jeremić
•   Szwajcaria – prezydent Doris Leuthard
•   Szwecja – król Karol XVI Gustaw
królowa Sylwia
minister spraw zagranicznych Carl Bildt
•   Stany Zjednoczone – prezydent Barack Obama,
sekretarz stanu Hillary Clinton
•   Turcja – prezydent Abdullah Gül
•   Watykan – wysłannik papieża kardynał Angelo Sodano
•   Wielka Brytania – następca tronu Karol, książę Walii
•   Włochy – premier Silvio Berlusconi
przewodniczący Senatu Renato Schifani
•   Zjednoczone Emiraty Arabskie – minister kultury Abdul Rahman Mohammed bin Nasser Al Owaais
•   ONZ – dyrektor generalny Biura ONZ w Genewie Siergiej Ordżonikidze
•   Unia Europejska – przewodniczący Rady Europejskiej Herman Van Rompuy,
przewodniczący Komisji Europejskiej José Manuel Durão Barroso
• RE – przewodniczący Rady Europy Thorbjørn Jagland
•   Zakon Maltański – Wielki Kanclerz Zakonu Maltańskiego Jean Pierre Mazery