Niemieckie zbrodnie na Polakach

Z materiałów IPN :

85  lat temu, 16 maja 1940 roku w Krakowie Niemcy zorganizowali kluczową dla ludobójczej Akcji AB (Ausserordentliche Befriedungsaktion) konferencję w sprawie „nadzwyczajnych posunięć koniecznych dla zabezpieczenia spokoju i porządku w Generalnym Gubernatorstwie”.
– Ogólna sytuacja wojenna zmusza do bardzo poważnego rozważenia warunków bezpieczeństwa w GG. Mnóstwo oznak i wypadków wskazuje na to, że w kraju istnieje wielki, zorganizowany ruch oporu i że kraj stoi bezpośrednio przed wybuchem gwałtownych wydarzeń. Tysiące Polaków zorganizowało się w tajnych związkach, są uzbrojeni i gotowi popełniać akty terroru wszelkiego rodzaju w najbardziej buntowniczej formie – stwierdził wówczas generalny gubernator Hans Frank.
Dwa tygodnie później, 30 maja, mówiąc o celach „nadzwyczajnego programu pacyfikacyjnego”, podkreślił:
– Przyznaję otwarcie, że w rezultacie będzie musiało się rozstać z życiem kilka tysięcy Polaków, głównie ze sfer ideowych przywódców polskich. Dla nas wszystkich jako narodowych socjalistów nakazem chwili jest podjęcie zobowiązania, że dołożymy wszelkich starań, by w narodzie polskim nie wykrystalizował się już żaden opór.

Niemcy uznawali polską inteligencję za inicjatora organizującego się ruchu oporu, dlatego już od początków okupacji dążyli do eliminacji „polskiego elementu przywódczego”. Największe nasilenie działań eksterminacyjnych miało miejsce od maja do lipca 1940 r. Akcję AB przeprowadzono we wszystkich dystryktach Generalnego Gubernatorstwa.
Niemiecka akcja objęła zarówno tych, których uznano za nosicieli ducha polskiego oporu, jak i tzw. element kryminalny. Kierował nią bezpośrednio SS-Brigadeführer Bruno Streckenbach. Akcję przeprowadzono w okresie wojny na zachodzie Europy, gdy sprawy polskie przestały skupiać uwagę opinii publicznej na świecie.

Opinia międzynarodowa „przestała nas w ogóle obchodzić” – podkreślił Frank. Generalny gubernator oświadczył ponadto, że „ludzi podejrzanych należy natychmiast likwidować. (…). Nie możemy obciążać naszymi sprawami obozów koncentracyjnych Rzeszy”.

Symbolem akcji AB stały się egzekucje wykonywane na terenie całego Generalnego Gubernatorstwa. Miejscem największych masowych straceń, trwających od grudnia 1939 r., była podwarszawska wieś Palmiry leżąca na skraju Puszczy Kampinoskiej.

Najkrwawszą egzekucję Niemcy przeprowadzili w dniach 20-21 czerwca 1940 r. Rozstrzelali wówczas około 370 osób. Ofiarami byli adwokaci i przedstawiciele innych zawodów prawniczych, inżynierowie, artyści, nauczyciele, lekarze, wojskowi, sportowcy, działacze społeczni i polityczni, urzędnicy, wśród nich wieloletni marszałek Sejmu Maciej Rataj, działacz socjalistyczny i poseł Mieczysław Niedziałkowski oraz Janusz Kusociński, sportowiec, złoty medalista igrzysk olimpijskich z 1932 r. w Los Angeles.

Część osób aresztowanych w wyniku akcji AB została deportowana do obozów koncentracyjnych, w tym do nowo utworzonego przez Niemców KL Auschwitz.

Liczne masowe egzekucje na terenie całego Generalnego Gubernatorstwa nie zdołały zahamować rozwoju polskiego podziemia. Cel niemieckiej akcji AB nie został osiągnięty. Opór wobec okupanta trwał i narastał.
Dowiedz się więcej: https://tinyurl.com/4by8pu4p