W Oleśnicy wszystko „zgodnie z przepisami"

Jesienią 2024r. w szpitalu w Oleśnicy do serca 37tyg. płodu lekarka podała roztwór chlorku potasu. Działała z premedytacją. Cel był oczywisty: śmierć człowieka. Powodem była przesłanka zagrożenia życia lub zdrowia pacjentki.
https://www.rp.pl/ochrona-zdro...

Wszystko odbyło się „zgodnie z przepisami” i na podstawie domniemania wygodnej wymówki.
Tak działa „kupa kamieni”. To jest jej podstawowa doktryna prawna.
Wyjaśniłem to już obszernie w tekście „Summum ius summa iniuria”, czyli szczyt prawa szczytem bezprawia.
https://naszeblogi.pl/72418-su...

Dzięki interwencji Grzegorza Brauna należy mieć nadzieję, że ta tragedia zapobiegnie następnym. Gdyby nie interwencja poselska, prokuratura prawdopodobnie oparłaby się na domniemaniu zagrożenia zdrowia matki przez ciążę, skoro była w jej trakcie hospitalizowana na oddziale psychiatrycznym.
https://kobieta.onet.pl/wiadom...

Wytyczne MZiOS z 30 sierpnia 2024 są następujące:
„W przypadku dopuszczalności przerwania ciąży w sytuacji, gdy stanowi ona zagrożenia życia lub
zdrowia kobiety ciężarnej mamy do czynienia z dwiema niezależnymi przesłankami:
- zagrożeniem życia
albo
- zagrożeniem zdrowia kobiety ciężarnej.
Wystąpienie tylko jednej z nich jest wystarczającą prawną przesłanką do stwierdzenia
okoliczności warunkującej możliwość przerwania ciąży.
Ustawa o planowaniu rodziny nie określa zamkniętego katalogu wskazań do przerwania ciąży
w przypadku, gdy ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej. Przepisy
ustawy o planowaniu rodziny, posługując się ogólną kategorią zdrowia, w żaden sposób nie
determinują, jakiego obszaru zdrowia ma dotyczyć to zagrożenie zdrowia. Może ono zatem
dotyczyć każdego obszaru zdrowia, zarówno fizycznego jak i psychicznego. Ustawa o
planowaniu rodziny nie precyzuje także pojęcia „zagrożenie”, pozostawiając je do oceny lekarza
działającego na podstawie aktualnej wiedzy medycznej2), przepisy nie posługują się w tym przypadku żadnym wartościowaniem, nie wskazują, że zagrożenie ma być nagłe bądź
bezpośrednie i nie powinny być tak interpretowane.
Przepisy ustawy o planowaniu rodziny nie zawężają także specjalizacji lekarza, uprawnionego do stwierdzenia, czy zachodzi przesłanka dopuszczająca przerwanie ciąży.
Zaistnienie takiej okoliczności – zgodnie z art. 4a ust. 5 ustawy o planowaniu rodziny – stwierdza
inny lekarz niż dokonujący przerwania ciąży, chyba że ciąża zagraża bezpośrednio życiu kobiety.
W rozporządzeniu MZiOS z dnia 22 stycznia 1997 r. … wskazano, że wystąpienie okoliczności wskazujących, że ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej, stwierdza lekarz posiadający tytuł specjalisty w zakresie medycyny właściwej ze względu na rodzaj choroby kobiety ciężarnej.
Z przywołanych przepisów wynika także jednoznacznie, że do stwierdzenia wystąpienia
okoliczności, że ciąża zagraża życiu lub zdrowiu kobiety wymagane jest tylko jedno orzeczenie lekarza specjalisty w zakresie medycyny właściwej ze względu na rodzaj choroby kobiety ciężarnej, co do zasady zatem uzależnianie możliwości przerwania ciąży od uzyskania dodatkowych orzeczeń albo opinii lekarzy nie znajduje uzasadnienia i należy traktować jako ograniczenie dostępu do tej procedury.
…
2. Przepisy ustawy o planowaniu rodziny nie regulują natomiast terminu, w jakim możliwe jest przerwanie ciąży w sytuacji, gdy zagraża ona życiu lub zdrowiu kobiety ciężarnej. Z prawnego punktu widzenia przeprowadzenie procedury przerwania ciąży w tych okolicznościach nie powinno być zatem warunkowane czasem trwania ciąży.”
https://www.gov.pl/web/zdrowie...

Z tych przepisów władzy wykonawczej wynikają konsekwencje jak w Oleśnicy.
Anna Szczerbata z Fundacji Pro – Prawo do Życia wskazuję, że ich mocą „niepodważalne mają być zaświadczenia od psychiatrów, na podstawie których można zamordować dziecko nawet do końca ciąży z powodu zagrożenia „dobrostanu psychicznego i społecznego” kobiety. Jeśli kobieta zgłosi się do szpitala z tego typu zaświadczeniem, to szpital nie może kwestionować dokumentu i ma obowiązek uśmiercić dziecko, w przeciwnym wypadku bowiem ryzykuje karę finansową. Ta może zostać na szpital nałożona nie tylko za odmowę wykonania wyroku śmierci na niewinnym dziecku, ale nawet za zażądanie opinii drugiego lekarza lub zwołania konsylium.„
https://pch24.pl/kto-zabil-fel...

Takie rozszerzenie prawa jest przekroczeniem etyki i granic kontaktu z rzeczywistością (proponowanie leczenia zaburzeń psychicznych przez tzw.terminację ciąży) oraz nadużyciem prawa, które stanowi, że:
„ Art. 4a. [Warunki dopuszczalności przerwania ciąży]
1. Przerwanie ciąży może być dokonane wyłącznie przez lekarza, w przypadku gdy:
1) ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej,
2) (utracił moc),
3) zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego,
4) (utracił moc).”
(za Systemem Informacji Prawnej LEX)
https://sip.lex.pl/akty-prawne...

Z tego prawa nie wynikają żadne dylematy dotyczące usunięcia ciąży pozamacicznej. Zagrożenie życia matki może być skrajnie wysokie np. w wypadku ciężkich wad serca matki ze względu na zmiany funkcjonowania układu krążenia podczas ciąży. Oczywiście otwiera się też cała gama sytuacji mniej ewidentnych, które w związku z nieprzewidywalnością przebiegu „stanu odmiennego” mogą, choć nie muszą, prowadzić do „ zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej”.
Nie o to jednak w tej sprawie chodzi, tylko o przesuwanie granic akceptacji nienormalności. Przypomnę sprawę Alicji Tysiąc, która żądała aborcji z powodu wskazań medycznych (krótkowzroczność i dwa poprzednie porody poprzez cesarskie cięcie ), ale nie do aborcji, tylko do cięcia cesarskiego. Sprawę rozstrzygnięto poza Polską na niekorzyść sprawiedliwości, chyba że za normalne uznamy prawo do ratowania potencjalnego zagrożenia zdrowia kosztem życia drugiego człowieka i równocześnie przeniesienie przez pacjentkę konsekwencji współżycia seksualnego na lekarza i na państwo.
Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu uznał powyższe na podstawie art. 34 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, co nawiasem mówiąc jest dobrą ilustracją pojęć wolności i liberalizmu w nowomowie marksistowskiej.
https://etpcz.ms.gov.pl/etpcco...$N/990000000000001_I_ETPC_005410_2003_Wy_2007-03-20_001

W tym kontekście zrozumiały jest niepokój o konsekwencje prawne ze strony lekarzy, którzy w przypadku pani Anity (sprawa oleśnicka) odmówili uśmiercenia dziecka w 36 tyg.ciąży „ze wskazań psychiatrycznych” i zaproponowali natychmiastowe rozwiązanie przez cięcie cesarskie.

Zrobili tak „mimo zaświadczenia od lekarki psychiatrii z tego samego szpitala, że pacjentka »wyraża myśli rezygnacyjne«” – jak za Gazetą Wyborczą podaje przytaczana już Rzeczpospolita.
https://www.rp.pl/ochrona-zdro...

10 kwietnia 2025r. zarząd główny Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników (PTGiP) zwrócił się do ministra zdrowia Izabeli Leszczyny z prośbą o potwierdzenie prawidłowości rozumienia sformułowania „przerwanie ciąży”.
Problem przypisuje się decyzji Trybunału Konstytucyjnego, który w 2020 r. zniósł możliwość legalnego przeprowadzenia aborcji w przypadku uszkodzenia lub wad płodu.
„Art. 4a w ust. 2 – względem uchylonej przesłanki embriopatologicznej – zakreślał czasową granicę zabiegu do chwili osiągnięcia przez płód zdolności do samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej, natomiast w przypadku, gdy ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego, przerwanie ciąży jest możliwe, jeżeli od początku ciąży nie upłynęło więcej niż 12 tygodni. Jeżeli chodzi natomiast o przesłankę zagrożenia dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej, ustawodawca nie przewidział żadnego terminu, do upływu którego zabieg jest możliwy” – czytamy w liście PTGiP i dalej, że
„po osiągnięciu przez płód zdolności do samodzielnego życia poza organizmem matki i po zaistnieniu przesłanki w postaci zagrożenia życia lub zdrowia matki zabieg przerwania ciąży, jakkolwiek całkowicie legalny, nie może jednak polegać na celowym uśmierceniu płodu. W przeciwnym razie zachowanie lekarza przeprowadzającego zabieg może podlegać ocenie w świetle art. 152 § 3 kodeksu karnego, zgodnie z którym kto za zgodą kobiety przerywa jej ciążę, gdy dziecko poczęte osiągnęło zdolność do samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8”

W ten sposób, chcąc nie chcąc, lekarze rezygnują z posługiwania się etyką lekarską i powierzają władzy wykonawczej prawo do jej dekretowania, mimo znanej sprzeczności z obowiązującym prawem.

Jak wynika z przebiegu sprawy w praktyce funkcjonuje rozdział prawa od etyki, faktów i logiki z powodów cywilizacyjnych i ideologicznych oraz pod ich pretekstem. Raz podstawą jest selekcja eugeniczna, innym razem ideologia genderyzmu, jeszcze innym klimatyzmu.
Sprawa tragedii w Oleśnicy jest więc sprawą życia i śmierci nie tylko dla nienarodzonych, ale dla systemu prawnego państwa i całości jego funkcjonowania.