Mój współczesny

"Skąd przychodzimy...dokąd zmierzamy..." To nie tylko "lemingom ku rozwadze",to także i do nas skierowane,czyż nie? I zmusza do refleksji,boć i my przeświadczeni o swojej racji jedynej i niepodważalnej,machinalnie upodabniamy się do nich,może nieświadomie ale jednak...tyle,że po drugiej stronie stoimy. Być świadomym swej odrębności w rzeczywistości zglobalizowanej,zmanipulowanej,do bólu pokręconej to nie tylko przywilej,to obowiązek,więc brońmy wartości najpiękniejszych:obecności Bożej,prawdy,honoru,rodziny,patriotyzmu. A kto nie pyta,ten błądzi,więc pytajmy i szukajmy odpowiedzi..."skąd przychodzimy...dokąd zmierzamy?..."

Zważywszy naszą zagmatwaną historię i losy Polaków w ostatnich latach, nie jest to takie proste - bo nie o geografię chodzi. Z różnych opcji politycznych, ale jednego obozu patriotycznego, niosąc w sercach tę samą pieśń, że ONA jeszcze nie zginęła, dopóki my żyjemy! I oddając JĄ Bogu w opiekę, by pomógł obronić wolność i prawdę. A teraz przyszedł taki czas, że drogi się poplątały, przyjaciele wybrali i nagle nie ma ich obok mnie, zadaję pytania, sama muszę też udzielać odpowiedzi i nie zawsze potrafię przekonać, że cel się nie zmienił, tylko droga do niego stała się dłuższa i kręta. Bez pytań? Są tacy, co potrafią.... Kłaniam się!