Co na blogach

Teresa Bochwic     salon24.pl  11.04.2012
Właściwie to nastrój powinien być dobry. Święta były świetne, pełne duchowości a potem rozpasanej tradycji kulinarnej; polewa czekoladowa na mazurkach chyba nigdy nie udała się tak dobrze, rodzina w komplecie, goście i w gościach, jak trzeba.
Potem bardzo piękne przeżycia w drugą rocznicę katastrofy, choć do biblioteki rolniczej na konferencję nawet nie dało się wejść, a nagłośnienie tradycyjnie nie sięgało dalej niż do połowy sali. Postał człowiek w westybulu, pokręcił się i poszedł. Ratusz odstąpił, walk ulicznych nie było, widocznie prowokatorów odwolano do pilniejszych robót. Zgromadzonych pod Pałacem kilkadziesiat tysięcy ludzi nawet nie nastąpiło na wyglądającą z ziemi młodą trawkę. Okazało się, że niepotrzebne są barierki i kohorty straży.
A jednak jakiś smutek i brak. Zimno, za zimno. Nie ma pomnika.
Znikło też kilku blogerów z salonu24, co w salonie oczywiście nie pierwszyzna, ale smutno, niepotrzebnie, po co. Na szczęście nie znikli całkiem, można ich poszukać. Elig - nieprawdopodobne, elig zwinięta! - np. napisała na niepoprawnych.pl ciekawe sprawozdanie z wczorajszych uroczystości.
Wracajmy do naszych baranów.
Szczurbiurowy szaleje w salonie na SG, a ja ciągle obiecuję sobie napisać recenzję z jego świetnej książki o panu Zbyszku w stanie wojennym i jego walce o przetrwanie, zakończonej już w III RP interwencją sił hm, wyższych. Książkę gdzieś zgubiłam, ale już się znalazła. Nie mamy za wiele beletryzowanych opowieści o życiu codziennym w latach 80., a naprawdę warto sobie o tym przypomnieć, dowiedzieć się co i jak, jak się żyło, tyrało, miało nadzieję, a potem jak się uruchomiło wrodzoną Polakom przedsiębiorczość. I co się stało dalej.
Marcin Brixen bawi nas ciągle opowiastkami o świecie za pięć lat, przerażająco już podobnymi do bieżącej rzeczywistości. Parę lat obecnych rządów skróciło nam czas oczekiwania.
Rybitzky nadal ciekawie pisze, podobnie Gadowski. Bufon mnie jak zwykle zadziwia.
Eli Barbur dostał histerii gdy skrytykowałam jego tekst, zbanował mnie i opowiedział, jak to powinien dać mi kopa w twarz, starej antysemitce. Tekst mi się nie spodobał, kopy w twarz to widocznie taka reakcja na krytykę.
Natalia Dueholm napisała kolejny fantastyczny tekst o płodach i noworodkach, pełen świadomości, jak ważne jest życie. Po prostu życie. http://planetaludzi.salo….
Zbanowani piszą do mnie sążniste listy na priv, wyjaśniając mi moją głupotę i ograniczenie, o czym już nie mogą pogadać sobie pod moimi wpisami. To zawsze zdrowo spotkać się z taką konstruktywną krytyką, człowiek mógłby popaść w samozadowolenie. A tak nie popadnie.
Ale wielu, wielu z nas już w salonie nie ma. Na niezależnej.pl natomiast coraz więcej ciekawych autorów, jak kto zaproszony, to już nikt go nie wyrzuca, chyba że uraczy nas jakimś wyjątkowym chamstwem, co mało prawdopodobne.
Od jutra powinno być w kioskach nowe pismo "Na Poważnie", miesięcznik wydawany przez Jana Żaryna.