Sens interpretacji testu PCR SARS-CoV-2

W nawiązaniu do poprzedniego wpisu proponuję następujący eksperyment myślowy:

Czas i miejsce akcji: Polska w drugiej połowie lutego 2020r.
Minister Zdrowia wrócił już z Północnych Włoch.
Marszałek Senatu, też lekarz i też narciarz, jeszcze tam nie wyjechał.
Kibic piłkarski z Lublina też jeszcze nie wyjechał do Mediolanu, skąd wrócił jako pierwszy
w Polsce zakażony - rozpoznany po niewczasie.
Jeszcze nie mamy zatem w Polsce zakażeń wirusem Sars-Cov-2.

Użyjmy test PCR opisany 12 V 2020r.w British Medical Journal.
https://www.bmj.com/content/36...
na podstawie doniesienia z 11 III 2020r.
Wang W, Xu Y, Gao R, et al
Detection of SARS-CoV-2 in different types of clinical specimens[JAMA.]. JAMA2020. doi:10.1001/jama.2020.3786. pmid:32159775

Wykazywał on w badaniach nieinwazyjnych swoistość maksymalnie 72% (z plwociny, bo wymaz z nosa dawał czułość 63%).
To oznacza, że na 100 wykonanych badań w 72 przypadkach wynik będzie prawdziwie ujemny, a w 28 przypadkach fałszywie dodatni.

Weźmy ten test i zastosujmy go u wszystkich ludzi w całej Polsce, w tym samym dniu.
Bez potrzeby uciekania się do innych założeń otrzymujemy 28% wyników fałszywie dodatnich.
To oznacza, że ok.10mln Polaków otrzymałoby wynik dodatni.
Czy należało uznać ich za zakażonych, zdolnych do zakażania innych oraz poddać kwarantannie?