Bohaterowie Rzeczypospolitej. Kmdr Bolesław Romanowski

KMDR BOLESŁAW ROMANOWSKI PATRON 3 FLOTYLLI rocznica urodzin. ur. 21 marca 1910 w Warklanach,  komandor, dowódca okrętów podwodnych. kawaler m.in. Orderu Virtuti Militari Od 1929 w Wojsku Polskim, od 1931 w marynarce wojennej. W czasie w wojny  1939 uczestniczył w walkach w obronie Wybrzeża; nst. w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie, dowódca okrętów podwodnych: Sokół, Jastrząb, Dzik i grupy okrętów podwodnych. Po wojnie był dowódcą ORP „Sęp”. Karierę zakończył na stanowisku zastępcy komendanta Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej ds. okrętów szkolnych i praktyki morskiej.

Jeden z najbardziej znanych polskich podwodniaków i zapalony żeglarz. Podczas II wojny światowej dowodził jednym ze słynnych "Terrible Twins". 

Ukończył Wydział Morski Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej, otrzymał promocję na oficera w korpusie morskim, 2. krotnie ukończył Kurs Podwodnego Pływania, był słuchaczem Kursu Oficerów Broni Podwodnej. 

Pełnił funkcję oficera nawigacyjnego na okręcie podwodnym ORP "Żbik", kierownika referatu w Wydziale Mobilizacyjnym Dowództwa Floty, a także flagowego nawigatora i sygnalisty dywizjonu kontrtorpedowców. 

W czasie kampanii wrześniowej służył jako oficer broni podwodnej na okręcie podwodnym ORP "Wilk" w Zatoce Gdańskiej. Postawił na wysokości Helu zagrody minowe, a po wyczerpaniu możliwości działania podjął udaną próbę przedostania się do Wielkiej Brytanii - odbywał patrole na Morzu Północnym. 

W 1941 r. objął funkcję dowódcy okrętu ORP "Sokół", który brał udział w blokadzie portu Brest we Francji. W tym samym roku został mianowany dowódcą okrętu podwodnego ORP "Jastrząb". 

Jako pierwszy przeprowadził swoją jednostkę przez Ocean Atlantycki. 2.05.1942 r. w tragicznej pomyłce okręt został ostrzelany przez norweski niszczyciel na Morzu Norweskim.  Komandor został postrzelony w obie nogi.

Do służby wrócił pod koniec 1942 r. Objął dowództwo na okręcie ORP "Dzik". Wraz z załogą odnosił duże sukcesy na Morzu Śródziemnym i Morzu Egejskim. Zatopiono 5 statków, 3 promy desantowe i zabezpieczono desant na Sycylii. 

Po zakończeniu II WŚ jako jeden z nielicznych oficerów zdecydował się wrócić do Polski. W 1947 r. przyprowadził do Polski niszczyciel ORP "Błyskawica". W kraju dowodził okrętem podwodnym ORP "Sęp".

W 1950 r., w ramach represji stalinowskich w stosunku do przedwojennych oficerów, został zwolniony z pracy i aresztowany. Zmuszony do opuszczenia Wybrzeża, przeniósł się do Poznania, a następnie Bydgoszczy. 

Po odwilży 1956 r. wrócił do służby. Był zastępcą komendanta Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej. W 1957 r. został flagowym minerem Oddziału IX Sztabu Głównego. 

W latach 1961-1964 na wniosek Kwatery Głównej Związku Harcerstwa Polskiego był oddelegowany na kapitana „Zawiszy Czarnego”. Odbył nim 12 rejsów na Morzach Bałtyckim i Północnym.

Zmarł 12.08.1968 r. Został pochowany z honorami wojskowymi na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni.

Autor "Torpedy w celu". Patron 3. Flotylli Okręt
.
ODZNACZENIA

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8409

Krzyż Walecznych (dwukrotnie)

Medal Morski (czterokrotnie)

Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie)

Medal Zwycięstwa i Wolności 1945

Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk

Distinguished Service Cross
1939–1945 Star

Atlantic Star z klamrą „France and Germany”

Africa Star

Italy Star

Defence Medal

War Medal 1939–1945.

Cześć i Chwała Bohaterom