Wieszczę: PiS z desek ringu na piedestał

Koniec roku skłania do rekapitulacji. A echo buszujące pośród wersów niesie: kapitulacji, kapitulacji. Zaś wicher historii przywiewa zapomniane strofy Broniewskiego: “Po dobremu władzę zostaw, już nie ma gdzie iść ci. Na Zimowy prą od mostu czerwonoarmiści.” I znów przekorne echo głosem Donalda Tuska parafrazuje przesłanie podchmielonego barda. “Po dobremu władzę zostaw, na Żoliborz iść ci. Nowogrodzką już szturmują PO aktywiści.”
Zatem pal sześć polityczne resume minionych dwunastu miesięcy. Publicystyczną łatwiznę pozostawiam mądralom strzelającym notorycznie kulami w płot skrzeczącej pospolitości, ale nigdy nie tracącym dobrego samopoczucia zastępującego im pamięć. Żeby nie zanudzać ograniczę się do jednego przykładu. Prawie nikt nie obstawiał veta prezydenta wobec ustawy medialnej. Większość wieszczyła odesłanie lex TVN do Trybunału Konstytucyjnego. Najlepiej poinformowani powoływali się na kontakty w pałacu przy Krakowskim Przedmieściu, sądząc z efektów chyba te do włączania światła. Teraz jedynie nieliczni przyznają, że prognozowali spod dużego palca… Czy aby nie jestem zbyt krytyczny? Czymże bowiem paluch frontmana propagandy medialnej różni się od jego mózgu?
Wystarczy tej psychoanalizy, bo i tak niebawem eksperci z krótkiej “Lonży prasowej”, “Długiego śniadania mistrzów zmianowych”, “Kropki Nadii”, “Szkła kantowanego” I podobnych konwentykli w “wolnych mediach” bezlitośnie tłamszonych przez totalitarny reżym potwierdzą, że w priwiślańskim landzie działo się tak źle, jak przewidywali tuż po zagarnięciu władzy przez kaczystów. Ba, że ich prognozy stanowią trafną antycypację wydarzeń AD 2022, wróć, w epoce świeckiego modernizmu samo Anno wystarczy. “Anno nie mów nic, proszę Cię, no bo co można rzec w takiej chwili?”. I jak tu wyperswadować echu, że nie o tę Annę chodzi? Chociaż sugestia Stana Borysa, że czasami lepiej milczeć, nie jest pozbawiona sensu, zwłaszcza spleciona z odkryciem Jonasza Kofty: “Bo gdy się milczy, milczy, milczy, to apetyt rośnie wilczy na poezję, która żyje w nas…” Chętnie przeczytałbym dytyramb Dominiki Wielowiejskiej, sonet Andrzeja Stankiewicza albo rapsod Jacka żakowskiego…
Nim jednak rozbije się Tuwimowska poezji bania i zacznie działać sugestia Wincentego Pola: pleć pleciugo, byle długo, głód sztuki sycę serialami telewizyjnymi z pogranicza socrealizmu i political fiction, z domieszką gotyckiej grozy. I jak na razie dość łatwo przewiduję rozwój akcji z odcinka na odcinek. Rozochocony trafnością moich przypuszczeń zaprezentuję teraz treatmenty nowego sezonu trzech najpopularniejszych seriali.
W TVP Info obejrzymy ku pokrzepieniu serc pogodną telenowelę pod zaczerpniętym także z teki Wincentego Pola tytułem: “piękna nasza Polska cała”, nie pozbawioną wszak akcentów dramatycznych z czarnymi charakterami podważającymi polski ład, lekceważącymi prawa Rzeczpospolitej, antyszambrującymi w sieniach europejskich elyt… Sporo miejsca scenarzyści poświęcą przecinaniu wstęg na froncie inwestycji infrastrukturalnych, żeby Polska rosła w siłę, a ludziom żyło się dostatniej. Muzyczne tło zapewni sam Zenek Martyniuk…
Polsat zaprezentuje realistyczną opowieść pod hasztagiem z “Wesela”: “a to Polska właśnie”. Cytat zaczerpnąłem ze scenicznej ramoty sprzed ponad wieku, bo skojarzenia z arcydziełem Wojciecha Smarzowskiego rezerwuję dla bardziej awangardowej stacji. Obiektywnego przekazu nie zepsuje nawet utrzymana w stylistyce z innej szkoły żurnalistyki, w której z góry przyjęta teza aż bije po oczach, kreacja jednej z gwiazdek stacji.
Jednak najbardziej frapująco zapowiada się kolejny sezon kultowego hiciora TVN 24 z mottem: “Ciemno wszędzie, głucho wszędzie”. I znów “Dziady”, podobnie jak w przypadku krakowskiej inscenizacji Mai Kleczewskiej, będą inspiracją dla paroksyzmów progresu. Jak przystało na amerykańskie standardy filmów akcji, na bohaterów dynamicznego story posypią się wszelkie nieszczęścia. Afery Obajtków, Szumowskich, Morawieckich, Mejzów, Sasinów, Grodzkich, wróć, to nie ten zestaw, wpisane w dziesiątkującą populację pandemię, galopującą inflację, Pegazusa czyhającego w każdym telefonie, karzącą pięść unii Europejskiej i zagniewane oblicze Bidena, zmasakrują populistyczny reżym. I wybory będą tylko formalnością. A potem Tuleya i spółka wymierzą sprawiedliwość gangsterskiej ferajnie.
I tu w moim treatmencie zgodnie z prawidłami gatunku, następuje zwrot akcji. Ludzie zaczynają odczuwać pozytywne skutki Polskiego ładu. Inflacja stopuje. Pandemia przygasa. Afery okazują się humbukami. Notowania Bidena lecą na łeb, na szyję. A Unia Europejska… No cóż, nic nie trwa wiecznie… Zaś opozycja obnaża swą bezideowość, miałkość programu, mentalność rabów czepiających się obcych Kramek, sorry, klamek, nihilistyczną aksjologię…
Świadomi tego spindoktorzy sączą więc do uszu naiwnym, że ewentualny, odpukać, sukces PiS, będzie rezultatem, nie pierwszy raz zresztą, wyłącznie sfałszowania wyborów. Bowiem również poprzednie zjednoczona prawica wygrała dzięki podsłuchiwaniu rozmów telefonicznych Krzysztofa Brejzy, szefa sztabu wyborczego Platformy. Afera Watergate przy tym horrendalnym skandalu to mały pikuś.
Politycznie zapowiada się burzliwy rok. Jeśli moje wieszczby kogoś nie przekonują, ma do dyspozycji przepowiednie Nostradamusa i jasnowidza Krzysztofa Jackowskiego.
 
Sekator
 
Ps.

- Sądzisz zatem - pyta mój komputer, - że PiS nieprzypadkowo rezerwuje wielkie powierzchnie reklamowe na maj, co zapowiada przedterminowe wybory?
- A może chodzi o reaktywację Wyścigu Pokoju? - Zbijam z tropu Eustachego. I długo tłumaczę mu co to była za impreza.