18 maja 1944, żołnierze II Korpusu pod dowództwem gen. Władysława Andersa zatknęli biało-czerwoną flagę na ruinach klasztoru Monte Cassino.
Do bitwy o Monte Cassino można porównać tylko rzezie pod Verdun i Ypres z czasów I wojny światowej, czy najcięższe walki II wojny światowej na froncie wschodnim. Była to najkrwawsza walka zachodnich aliantów z niemieckim Wehrmachtem. Po stronie niemieckiej wielu porównywało ją ze Stalingradem.
W archiwach BBC zachowały się wspomnienia gen. Władysława Andersa.
- Decyzja była ciężka - mówił dowódca II Korpusu Polskiego. - Zdawałem sobie sprawę, że w razie niepowodzenia cała odpowiedzialność spadnie na mnie. Gdy przegramy tę bitwę, myślałem, to będzie moja osobista przegrana, a gdy zwyciężymy, to zwycięstwo odniesie cały naród. Po namyśle oświadczyłem, że podejmę się tego trudnego zadania.
18 maja 1944 roku ok. godz. 9.30 po zaciętych walkach do opuszczonego przez Niemców klasztoru MONTE CASSINO wszedł patrol 12 Pułku Ułanów Podolskich pod dowództwem ppor. Kazimierza Gurbiela, który, przechodząc bez strat pole minowe o wymiarach 300 × 100 metrów, wkroczył do ruin klasztoru. Wziął do niewoli szesnastu rannych żołnierzy niemieckich pod opieką trzech sanitariuszy i zatknął na murach najpierw proporzec 12 Pułku Ułanów, uszyty na poczekaniu przez plut. Jana Donocika, a następnie polską flagę.
Dopiero w kilka godzin później, na wyraźne polecenie gen. Andersa, obok polskiej flagi została wywieszona flaga brytyjska. 18 maja 1944 roku w samo południe na ruinach klasztoru Monte Cassino polski żołnierz, plutonowy Emil Czech, odegrał hejnał mariacki, ogłaszając zwycięstwo polskich żołnierzy.
Sukces 2 Korpusu Polskiego polegał na umożliwieniu jednostkom brytyjskiego XIII Korpusu wejścia w dolinę rzeki Liri bez obawy, że północne skrzydło brytyjskie może zostać zaatakowane przez Niemców z rejonu masywu Monte Cassino.
19 maja wzgórza „575” i „San Angelo” zostały oczyszczone przez polskie oddziały z wojsk nieprzyjaciela.
2 Korpus Polski zdobył też Piedimonte (grupa „Bob”), a Passo Corno i Monte Cairo opanowali ułani z 15 Pułku Ułanów Poznańskich w dniach 21-25 maja 1944 roku. Droga na Rzym została otwarta.
W ten sposób 2 Korpus Polski przerwał w swoim pasie dwie linie obronne Niemców: „Linię Gustawa” i „Linię Hitlera”.
19 maja około godz. 17 dywizje polskie nawiązały łączność ogniową z 78 Dywizją brytyjską w rejonie Santa Scolastica. Po utracie masywu Monte Cassino Niemcy odeszli z całej Linii Gustawa na Linię Hitlera. Dzięki temu oddziały 8 Armii brytyjskiej uzyskały swobodę działania w dolinie rzeki Liri. Już 18 maja XIII Korpus zbliżył się na odległość 2,5 km do Piedimonte, górskiego zwornika Linii Hitlera. Położony bardziej na zachód ważny węzeł niemieckiej obrony Santa Oliva zdobył Francuski Korpus Ekspedycyjny. Oddziały te prawie nie napotykały oporu. Następnego dnia XIII Korpus brytyjski podszedł do Linii Hitlera w rejonie Aquino.
Wieczne Miasto Amerykanie zajęli 4 czerwca, a więc w dwa tygodnie po bitwie.
20 maja dowódca 15 Grupy Armii skierował do 2 Korpusu Polskiego rozkaz, w którym dziękował za zwycięstwo:
"Żołnierze 2 Polskiego Korpusu! Jeżeliby mi dano do wyboru między którymikolwiek żołnierzami, których bym chciał mieć pod swoim dowództwem, wybrałbym Was – Polaków".
— Harold Alexander
Polskie walki o masyw Monte Cassino i Piedimonte trwały 13 dni i 20 godzin i były niezwykle krwawe. W natarciu zginęło 923 żołnierzy, 2931 zostało rannych, a za zaginionych uznano 345, z których 251 powróciło do oddziałów po zakończeniu walk. Jednak już w czerwcu 2 Korpus Polski ponownie wkroczył do akcji, wyzwalając w lipcu 1944 roku Loreto i Ankonę. Wygrana bitwa o Ankonę, ważne miasto portowe, ułatwiła przełamanie niemieckiego systemu umocnień o znaczeniu strategicznym tzw. Linii Gotów.
Ppor.Witold Domański napisał po bitwie:
"Jeszcze dziś,18 maja,świat dowie się,że Monte Cassino jest w rękach Polaków.Trzeba,żeby wiedzieli potomni,że dla nas ta góra była najbardziej niedostępnym szczytem świata,trudniejszym do zdobycia niż Mount Everest,niż Nanga Parbat.Lecz tędy prowadziła droga do Polski".
Wieczna Chwała Polskim Bohaterom.
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
- Odsłony: 1978
Fajne nazwisko :-)
Bohaterowie spod Monte Cassino uniknęli losów polskich żołnierzy, zamordowanych strzałem w tył głowy przez Rosjan.
Tomaszek chciałby zmienić temat na Rzeź Wołyńską, typowa ruska ściema.
Kto był tym alianckim strategiem nad strategami, który wymyślił zdobywanie Niemiec przez silnie bronione Włochy a nie przez Grecję i Jugosławię, gdzie niemieckie wojska praktycznie nie istniały.
Zeus zaraz na zawał zejdzie, jak dotrze do niego, że Anders na rozkaz Stalina wykrwawiał wojsko w bezsensownej bitwie pod Monte Cassino, zamiast z Tito Niemcy zdobywać.
Te Zeus w podstawówce uczono mnie, że Polskę wyzwalała Armia Radziecka wraz z I Armią Wojska Polskiego i wydaje mi się, że nic się w tej kwestii nie zmieniło do dzisiejszego dnia.
Jeżeli zaś chodzi o historię II Wojny Światowej, to Admin ma o niej trochę większe pojęcie niż Ty.
Po zwycięstwie po El Alamein i wyparciu wojsk niemieckich z Afryki, Europa stała dla aliantów zachodnich otworem.
Kto jednak, zamiast przez szerokie „miękkie podbrzusze Europy”, pcha się przez wąskie i silnie bronione Włochy?
Tylko idiota, albo... ten, kto dotrzymuje ustaleń ze swoim wschodnim sojusznikiem.
Tak wiec Admin ma całkowitą rację, że Anders wysłał wojsko na pewną śmierć poniekąd z rozkazu Stalina.
Ciekawi mnie jak Admin zareaguje na posądzenie go o moskiewski patriotyzm?
Stalin by nie zdążył zająć Polski.
Ale miał zająć, a polskie wojsko miało mu w tym nie przeszkodzić.