Z dedykacją dla władz Warszawy.

W Lublinie, w odróżnieniu od stolicy, różne środowiska oraz lubelskie władze samorządowe, godnie upamiętniły ofiary tragedii smoleńskiej. Obchody miały oprawę święta państwowego.

W celu przeprowadzenia uroczystości rocznicowych zawiązał się „Społeczny Komitet Obchodów 1. Rocznicy Katastrofy Smoleńskiej”, w skład którego wchodził także Klub „Gazety Polskiej” w Lublinie. Komitet uzyskał pomoc organizacyjną i finansową od Prezydenta Miasta Lublina.

Uroczystość rozpoczęto Mszą Świętą pod przewodnictwem J.E. Ks. Biskupa Artura Mizińskiego w intencji ś.p. Marii i Lecha Kaczyńskich oraz Wszystkich Ofiar Katastrofy Smoleńskiej - odprawioną w kościele pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Polski w Lublinie przy ul. Gospodarczej 7. Po Mszy Świętej nastąpiło złożenie kwiatów pod tablicą upamiętniającą Ofiary katastrofy.

W obchodach, które odbyły się na Placu Litewskim, udział wzięli parlamentarzyści, wojewoda, władze samorządowe województwa i Miasta Lublin, NSZZ „Solidarność”, żołnierze Wojska Polskiego, kombatanci, harcerze, organizacje społeczne, mieszkańcy miasta, młodzież szkolna. Szkoły, organizacje społeczne i instytucje wystawiły swoje poczty sztandarowe.

Odczytano odezwę „Społecznego Komitetu Obchodów 1. Rocznicy Katastrofy Smoleńskiej”.

Głównym elementem tych uroczystości był Apel Pamięci - oddanie hołdu i uczczenie pamięci Ofiar Katastrofy Smoleńskiej. Odczytano nazwiska wszystkich 96 Ofiar katastrofy i ułożono 96 zniczy pod tablicą ich upamiętniającą.

Żołnierze oddali salwę honorową, trębacz orkiestry wojskowej odegrał melodię: „Śpij kolego w ciemnym grobie”, zaś chór z Gimnazjum nr 15 w Lublinie odśpiewał utwór: „Quo vadis Domine”.

Znicze, przyniesione przez mieszkańców Lublina, ułożono przed tablicą z nazwiskami Ofiar katastrofy smoleńskiej w formie biało-czerwonego krzyża.

Prowadzący uroczystości, którym był Przewodniczący Klubu „Gazety Polskiej” w Lublinie, dziękując zebranym zaprosił ich na comiesięczne obchody upamiętniania Ofiar katastrofy smoleńskiej.

A zatem okazuje się, że można inaczej, można normalnie, po ludzku, obchodzić rocznicę katastrofy smoleńskiej. To krótkie sprawozdanie dedykuję władzom Warszawy.  Doprawdy, Panie i Panowie, czas dorosnąć, najwyższy czas!