Oczyszczający wirus

Właśnie sobie wykoncypowałem taką konkluzję, w miejscu, gdzie każdemu przychodzą do głowy różne dziwnie myśli, jeżeli akurat nie jest zajęty czymś innym.




Zawsze, nawet w wydawało się, beznadziejnej sytuacji można zauważyć coś pozytywnego. Więc oświadczam, że atak nowego, przerażającego wirusa również, choć wielu może się to nie podobać, daje nam coś dobrego. Oczywiście – wiele złego i tylko ociupinkę dobrego.


Wiemy wszyscy i nie trzeba tłumaczyć, że potężny kawał życia przeznaczamy na nieustanną walkę z entropią. Nie lubimy entropii (szczególnie moja żona), bo im jest wyższa, tym większy bałagan, śmierdzące gnicie, ciało rozkłada się w proch, energia się rozprasza zamiast się skupić na ważnym zadaniu, tak cudownie wykształcone i piękne liście, najpierw czerwienieją ze złości na to co się stanie, a potem opadają, więdną i się rozsypują.
Entropia niszczy każdą materię i każdą energię. Czyli wszystko.
Zaraz będą się mądrzy ludzie czepiać, więc uszczegółowię – tak naprawdę to niszczą prawa termodynamiki, a entropia jest tylko miarą, ale tak jak napisałem, fajniej brzmi.


Skały ulegają erozji i kruszeją. Baterie same się wyczerpują. Pierwiastki rozkładają się; powoli ale jednak. I cholera – żywność się psuje, samochody korodują i dach w domu przecieka!
Niemamocnych! Wszystko, wszystko dąży do zagłady i chaosu.


Nie ma więc co się dziwić, że społeczności, ba, cywilizacje, pozostawione same sobie, same z siebie, bez zewnętrznych wpływów ulegają naturalnej degradacji, rozkładowi i w końcu unicestwieniu.




W Naturze istnieją przeróżne cykle. Jesień – zima – lato – itd. Rok do roku. To akurat odświeża stan przyrody – to pewien naturalny proces, by nie dać się chaosowi. Takich cykli jest na świecie mnóstwo i każdy w wolnych chwilach może je sobie wymyślać.


Lecz tu chciałbym na chwilę zwrócić uwagę, na coś fajnego, może już dla tych, co dawno rozstali się ze szkołą i jakąkolwiek nauką, zapomnianego, a pewnie są też tacy, co nigdy w życiu o czymś takim nie słyszeli.
To są szanowni państwo przemiany fazowe. I ewidentny, najbardziej rozpowszechniony przykład – woda, gdy ją dostatecznie schłodzić, to zamienia się w lód, a gdy mocno podgrzać zamienia się w parę, czyli gaz.
Te momenty zmiany stanu – ze stałego w ciekły, a potem z ciekłego w gazowy (i odwrotnie), to własnie przemiany fazowe.
Nota bene, dokładnie jak moja żona. Nie daj Boże ją schładzać, bo robi się strasznie lodowa. Więc ciągle muszę ją podgrzewać, żeby miała właściwą parę.


Te przemiany fazowe to nie byle co w takiej termodynamice; tu zazwyczaj potrzeba potężnych dawek energii. Ale widocznie prawom fizyki, zasadom istnienia Wszechświata, a więc również życia, są bardzo potrzebne.


Powiem tak - gdy długo w społeczeństwach, a w większej skali w cywilizacjach, nić poważnego się nie dzieje w długim okresie, to ono gnuśnieje, marnieje, "liście opadają z drzew", podstępny chaos zwiększa entropię i system się degeneruje i w końcu rozpada.
Aby ponownie uruchomić cykliczność, ponownie przemienić gnijącą i już lekko cuchnącą cywilizację w coś świeżego, odrodzonego, potrzebna jest przemiana fazowa.
Taką przemianą fazową są niewątpliwie globalne wojny, światowe katastrofy, lub, jak to, co spotyka nas teraz, pandemie. Mór, zaraza, plaga, czy inaczej jak lud nazywa te potworne zjawisko.
Wyzwalają się wówczas olbrzymie porcje energii, nie tylko fizycznej (E=mc2), ale również umysłowej.


Czy takim zjawiskiem przemiany ludzkiego sytemu, jakim jest społeczeństwo świata, jest własnie szerząca się pandemia koronawirusa SARS-CoV-2?
Według mnie tak. Ta przemiana fazowa, która własnie ma miejsce, zamyka pewien cykl, który już się zużył, by dać miejsce nowemu etapowi w rozwoju ludzkości.


Jak będzie wyglądać ta nowa społeczność i jakie w niej prawa będą obowiązywać? Nie wiem i chyba nikt nie wie. Może skończy się prosta demokracja, na przykład zastąpiona jakąś technokracją, co jest wielce prawdopodobne. Może rozpocznie się coś, co nazwę "androidyzacją" człowieka, czyli uzupełnianie naturalnego "ludzkiego tworu" poprzez dodawanie czegoś z zewnątrz, co niby nam się źle kojarzy, bo od razu myślimy o implantowaniu mikro-czipów, które nie dość, że będą nas szpiegować, to jeszcze będą kontrolować nasze zachowania i działania.
Powiedzmy, jak będziesz sięgał po kolejnego kielicha, to ręka ci zesztywnieje, bo sensor czipa wymierzył, że już zbliżasz się do jednego promila, a to jest, oj niedobre dla ciebie, bo tak pijany zaczynasz się zalecać do żony kumpla, a twoja własna żona bardzo tego nie lubi. A Wielki Centralny Mózg Kwantowy (WCMK popularnie zwany Stachu, od połączenia słów – Stalin+chu) wie wszystko o tobie i twojej żonie i o tym, że w pewnym momencie przyjaciel może dać ci w mordę, bo jego żona może zrobić się zbyt gorąca. A obowiązkiem Stacha jest chronić ciebie i całą resztę. No – wszystkich.
Tak panicznie boimy się tych czipów, że zapominamy o implantach soczewek (mam), implantach ucha wewnętrznego, albo nawet zastąpienie go, implantach kolana, czy biodra. I tak dalej.
Są już w próbach egzoszkielety, które zrobią z tego tutejszego łamagi mocarza, co jedną ręką zatrzyma rozpędzone Pendolino (co niemalże udało się consigliere Nowaku). Mało tego, jest taki nieduży plecaczek z dwoma dyszami i możesz latać jak nietoperek.
Małego czipa się boją a przerażających maszyn i urządzeń nie. Ciekawe...


No tak, jak zwykle zaczynam się podniecać i prorokować. Oj brzydka ta moja wyobraźnia.
A przecież staram się uzasadnić, że ta nanometryczna drobina białek i kwasów i czego tam jeszcze, sama głupia jak but, albo jak prosty automat jednozadaniowy, czyli nasz wirus, potrafi oprócz powszechnego zamętu, pchnąć ludzkość na nowy tor.


Kurcze – urodziłem się w pięćdziesiątym (niedługo urodziny bez gości). Czy ktoś potrafi przywołać jakiś okres z historii ludzkości, gdzie w tak krótkim czasie wydarzyło się tak wiele?
I, jeszcze raz kurcze – nadal się dzieje.
I najgorsze – nie wiemy, jak to się skończy.


Tylko... mówię wam – na pewno będzie inaczej.




.