Tego lata, obecnie upalnego, tytułowe słowo wywołuje jednoznaczne skojarzenia – pandemia... koronawirus... COVID19... maseczki... respiratory... czy starców należy ratować...
Lecz świat przeżywał potężniejsze i straszniejsze zarazy. Te powodowane przez samych ludzi. A często przez obłąkańcze ideologie, które tworzyli.
Niewątpliwie taką ideologią był komunizm, a w szczególności bolszewizm. Zaraza, która na całym świecie zabrała życie setkom milionów niewinnych ludzi. I kto wie, czy właśnie nie nadciąga teraz druga fala.
Komunizm zmutował w równie morderczy nazizm. Też ofiary tej ideologii liczyć można w miliony.
Czy właśnie tląca się, na razie słabym płomieniem, ideologia LGBT, czy gender, jest kolejnym nieszczęściem zagrażającym światu?
Tak rozmyślając, zacząłem się zastanawiać nad czymś zupełnie innym – jaka była i jest nasza rola w takich paskudnych momentach, gdy kolejna zaraza stuka do drzwi.
I chyba najważniejsze dla nas pytanie – DLACZEGO WŁAŚNIE MY?!
Jutro setna rocznica Bitwy Warszawskiej. Świat uznał, że to osiemnasta najważniejsza bitwa w dziejach całej ludzkości.
Zatrzymaliśmy bolszewików na linii Wisły i Warszawy; uratowaliśmy naszą młodziutką, dopiero co odzyskaną po latach niewoli Ojczyznę, a jednocześnie daliśmy całemu światu chwilę oddechu – nasza wygrana 15 sierpnia nie pozwoliła bolszewikom podbić całej Europy.
Komunizm tak naprawdę rodził się w Niemczech. I gdyby sowieci bez problemów przetoczyli się przez Polskę, jak mongolska dzicz, którą faktycznie byli; gwałcąc, niszcząc i mordując, to już w Berlinie i Hamburgu połączyliby się z towarzyszami, jak jakiś prekursor Nord Stream, to reszta Europy nie miałaby już szans.
Czy ktoś jest sobie w stanie wyobrazić, jak dzisiaj wyglądałoby nasze życie, gdyby wtedy, w roku 1920, w Europie zapanowałby komunizm? Z Komitetem Centralnym... z tajną policją na każdym kroku, z Pawlikami Morozow donoszącymi na własnych rodziców, z powszechną biedą i głodem... z kołchozami i psychuszkami.
Tak – Niemcy w połączeniu z Rosją to zawsze mieszanina wybuchowa na skalę bomby jądrowej.
A my, Polacy, sto lat temu nie dopuściliśmy do powstania tego horroru.
Nie po raz pierwszy w historii świata. Dlatego właśnie się pytam – dlaczego zawsze my? Bóg nas naznaczył? Czy Diabeł nas pokusił?
Potężne zarazy bez przerwy zagrażały Europie. Wielokrotnie musieliśmy zmobilizować całą swą waleczność, bitność i odwagę, by dać odpór najeźdźcom, którzy zapragnęli zagarnąć naszą ziemię. Nasz świat.
Już 500 lat przed naszą erą, Grecy pod Maratonem pokonali i zatrzymali Persów idących na nasz kontynent. Jedna cywilizacja przeciwko drugiej. Niesłychanie ważny moment w historii świata. Podobnie jak Bitwa Warszawska.
Tak samo było w roku 732 w Bitwie pod Poitiers, gdzie król Francji Karol Młot i jego armia zatrzymali inwazję Arabów, tym razem z zachodu i południa pchających się do nas. Tak uchroniono cywilizację łacińską.
My, Polacy wielokrotnie stawaliśmy w obronie cywilizacji przed barbarzyńcami.
Dlaczego właśnie my tak często wykonujemy tę ciężką, decydującą o naszym, Europejczyków, losie?
Odsiecz Wiedeńska, albo ładniej – Wiktoria Wiedeńska, kiedy w 1683 roku, nasz wspaniały król i wojownik, Jan III Sobieski zatrzymał w drodze na zachód pod Wiedniem inwazję Imperium Osmańskiego pod dowództwem wezyra Kara Mustafy, też jest uznana za epokową i przełomową bitwę, w której obroniliśmy naszą cywilizację.
A teraz setna rocznica podobnego niedopuszczenia barbarzyńców do Europy.
I znowu my...
Można by przytoczyć jeszcze wiele historycznych momentów, w których my, Polacy odegraliśmy ważną rolę.
Sto lat temu nie pozwoliliśmy, by Lenin, Stalin i Dzierżyński zawładnęli światem. Dodam, bo to ważne – nikt nie dawał nam szans. Tak jak Ateńczykom przeciwko potędze Persów pod Maratonem.
Czy dzisiaj ponownie stoimy wobec kolejnego zagrożenia i mamy ratować naszą cywilizację przed, tym razem ideologicznym i też wywodzącym się z bolszewizmu atakiem?
Przed ciężką zarazą objawiającą się pomieszaniem zmysłów i utratą rozumu.
Dlaczego zawsze my?
.
Jasne, że forsa, jasne że władza. Oczywiście bez przymiotników. Tylko... to nie wszystko. Niestety trzeba jeszcze zwrócić uwagę na fanatyków, na wariatów i ludzi potężnie zakręconych z jakichkolwiek innych względów (nawet miłości - tak, tak, tak).
I nie wykluczajmy pozytywnych ludzkich cech społecznych z takim uproszczonym cynizmem. One na prawdę istnieją. Ludzie kierują się nie tylko złem. Lecz ktoś, kto w życiu dostał tylko po dupie, może przypuszczać, że cały świat jest po prostu parszywy (to nie jest skierowane osobiście do Sz. Imci).
Nie będziemy dyskutować tu o świadomości, bo tylko o to, co to jest, spór jest wielki na całym świecie. I świadomość nie jest binarna - albo się ją ma, albo nie. Świadomość, którą ja rozważam, to explicate pełna świadomość. Cecha wyłącznie ludzka. Zwierzęta jak najbardziej potrafią odczuwać; posiadają emocje i schematy; posiadają też pamięć. Lecz tego w żaden sposób nie potrafią zwerbalizować, czy w jakikolwiek sposób opisać, tak, by móc o tym kreatywnie rozmyślać. Bardzo proszę Imć Waszeci - nie idź drogą dr Spurek, naszego błazna w PE. A jeżeli już chcemy sobie pogadać o świadomości, nieświadomości (dawniej podświadomości), myśleniu, intuicji, itp. to pogadajmy na kognitywistyce, bo tutaj czytelnicy się znudzą. I nie jest to ze strony nauki dogmatyczne myślenie. Żadne ze znanych zwierząt świadomości nie posiada. I badano to dokładniej i ostrzej niż w teście Turinga.
A na dowód ludzkiej kreatywności polecam to oto:
https://youtu.be/uT3SBzmDxGk
No to jeszcze dam dalej
https://youtu.be/qfGggAGITwg
A jeżeli już ma być poważnie, to może 5 Symfonia Beethovena?
https://youtu.be/x8yymm3DtVA
W nocy obejrzałem sobie "Wiplash". To droga do kariery perkusisty jazzowego. Droga na sam szczyt. Polecam. Rewelacyjna rola J. K. Simmonsa, który wykańcza talenty. Film kina niezależnego z 2014 roku.
Za każdym razem, gdy to widzę, rozważam mój odwieczny dylemat - co jest lepsze - czy wspinać się na sam szczyt, przy okazji rujnując sobie życie, czy może, jak chcesz, by mózg twój był na pełnych obrotach, starać się ogarnąć jak najszerszy horyzont, by zrozumieć jak najwięcej. Oczywiście zdecydowałem się być dyletantem (dilettante), bo wszystko mnie ciekawi i wciąga - fizyka, historia, socjologia, matematyka, medycyna, filozofia, biologia. To jest dla mnie ważniejsze - zamiast wiedzieć niemalże wszystko w jednym wąziutkim temacie, mieć pojęcie o jak największym zbiorze tego, co składa się na nasze krótkie i ograniczone życie. Starać się budować syntezę i współzależność, niż drążyć szczegóły.
Film też ujawnił przykrą zależność - gdy się starzejesz, to tracisz swoją subtelność i swoją precyzję zmysłów. Tak, jak kocham muzykę, to odbieram ją już raczej intuicyjnie, po prostu wyczuwam - podoba mi się, albo nie podoba. Nie potrafię już usłyszeć dobrze, że tempo jest nieco za szybkie, albo określić, że coś było o pół tonu zafałszowane. Oczywiście, intuicyjnie to czuję, lecz już świadomie nie potrafię powiedzieć, że dokładnie to i to było nie tak. W rezultacie po 60-tce, uczciwie jest pożegnać się ze sprzętem high-tech, czy rozważać o wyższości wykonania koncertu przez jednych filharmoników w stosunku do innych.
Moje kosy, które płacą mi porannymi koncertami na wiosnę, za to, że je zimą karmię ich ulubionymi jabłkami, potrafią rozróżnić minimalne niuanse w swoich trelach i je zinterpretować. Czy to oznacza, że są świadome tej percepcji? Nie. Choć dokonują skomplikowanej analizy informacji bodźca akustycznego, to jest to tylko przeszukiwanie wielkiej matrycy wzorców, którą natura im udostępnia. Te mądre ptaki, ponieważ nie posiadają świadomości, nie potrafią myśleć abstrakcyjnie. Ich zachowanie, tak jak wszystkich zwierząt jest reaktywne. Nie jest twórcze. Pies nie pójdzie do lodówki, nawet jeśli ją potrafi otworzyć i nie zacznie się zastanawiać, co by tu najlepszego zjeść. Nawet w tym temacie dywagował Aleksander Fredro pisząc:
Osiołkowi w żłoby dano,
W jeden owies, w drugi, siano.
Uchem strzyże, głową kręci.
I to pachnie, i to nęci.
Drogi Imci, cieszę się, że rozmyślasz o świadomości. Tyle już mija lat i ani nauka, ani filozofia nie potrafi sobie z tym poradzić. Osobiście podejrzewam, że tu mocno miesza twierdzenie Gödla. Niezupełność jest jak byk. A wiadomo, jak brak precyzyjnej definicji nie pozwala na porządne podejście do tematu.
Ps. Ja prywatnie jestem pewien, że świadomość nie jest w naszym mózgu, będącym tylko "terminalem", tylko, gdzieś tam, w "chmurze". Najprawdopodobniej na poziomach kwantowych (Penrose)
W hołdzie dla największej gwiazdy estrady w powojennej Polsce.
https://youtu.be/UYhoA90ELUk
Ciekaw jestem też, czy za parę lat, on, obok Czesława Niemena zostanie również uznany za największą gwiazdę.
https://youtu.be/yXf5lNKpicQ
.