Umierasz we własnym łóżku, w otoczeniu rodziny i tych nielicznych, którzy pozostali tobie wierni do dzisiaj

Niepoprawni.pl, 13.12.2011

Bez munduru generalskiego i ciemnych okularów nie jesteś już panem naszego życia i śmierci. Jesteś zwykłym śmiertelnikiem, jak każdy z nas.

Nie będę ci złorzeczyć ani cię przeklinać. Nie muszę.

Oni patrzą na ciebie z kątów pokoju, w którym leżysz, kryją się w cieniu i półmroku. Czekają. Ludzie, którzy zginęli, bo w swojej niezmierzonej pysze uznałeś, że możesz decydować o ich życiu i śmierci. Dla ich dobra, jak twierdzisz, zrobiłbyś to jeszcze raz.

Ona jest wśród nich. Moja córeczka, która urodziła się i zmarła 20 grudnia 1981 roku. Bo telefony były nieczynne, taksówki zarekwirowało wojsko i nie było benzyny, a do najbliższego szpitala było bardzo daleko.

Nigdy nie byłam na Jej grobie. Nie miałam ani siły, ani odwagi. Nie byłam na Jej pogrzebie, bo leżałam wtedy w szpitalu, otumaniona środkami uspokajającymi, żeby cały oddział nie słuchał mojego wycia.

Opowiadali mi potem, że mój mąż trzymał kurczowo trumnę w rękach i płakał i że trzeba mu ją było wyrwać siłą.

Od trzydziestu lat serce rozszarpują mi wyrzuty sumienia, że tam nigdy nie poszłam.

Raz tylko ktoś miał odwagę powiedzieć mi, że to bardzo smutne miejsce. Że tych grobów jest dużo i że rodzice o nie nie dbają, nie przychodzą. Ja wiem, dlaczego.
Nasze małżeństwo tego nie przetrwało. Rozstaliśmy się, a on potem pił coraz więcej i w końcu umarł.

Zabrałeś mi dziecko, zniszczyłeś moją rodzinę. Ukradłeś mi tamto Boże Narodzenie i wszystkie święta, które były potem.

Minęło trzydzieści lat, powiesz. Wystarczająco dużo czasu, by się z tym pogodzić. Ale to ciągle boli, ciągle tak samo boli.

Przyszedł jednak czas, kiedy zostałeś sam z nimi wszystkimi. Oni wciąż jeszcze kryją się w cieniach i półmroku w pokoju, w którym czuwa przy tobie rodzina i odwiedzają cię wierni przyjaciele, ale ty wiesz, że z każdym twoim słabnącym oddechem podchodzą coraz bliżej. Mężczyźni i kobiety, którzy mieli odwagę ci się przeciwstawić, na których nasyłałeś morderców. Legalnie wysyłałeś, zgodnie z prawem, które sam stanowiłeś. A także ci, którzy wtedy oddali życie w ciszy i zapomnieniu, bo nie doczekali się pomocy, bo nie było taksówek, telefonów, benzyny.

Podchodzą coraz bliżej i w końcu odprowadzą cię tam, gdzie wymierzona ci zostanie sprawiedliwość, która potrwa całą wieczność.

Dziękuję Adminom za otwarcie tego bloga na jedną dobę i zachowanie dyskrecji. Konto zostanie zlikwidowane 13 grudnia o godz. 20:00.

Autorka: Fidelio

http://niepoprawni.pl/blog/5705/umierasz-we-wlasnym-lozku-w-otoczeniu-rodziny-i-tych-nielicznych-ktorzy-pozostali-tobie-wi

http://niepoprawni.pl/frontpage#

Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
Odsłony: 3003

Można zastrzelić, zaszczuć ale najwredniejsze jest zabijanie jakby mimochodem - przez generowanie zbrodniczych "zbiegów okoliczności". Środkami legalnymi i na granicy prawa. Panie Boże zmiłuj się i jednym daj wieczne odpoczywanie, a drugim - ukojenie teraz. Reszta nich dzieje się pomiędzy Twoim Miłosierdziem, a Twoją Sprawiedliwością. Ja dodam fragment scenariusza z filmowej adaptacji "Starej baśni", który brzmiał mniej więcej tak: "[...] lecz, gdy staniecie po tamtej stronie, co powiecie przodkom? jak zdacie sprawę bogom?[..]". Bo ojca W. Jaruzelskiego wykończyli sowieci.

- 30 lat temu zostaliśmy zdradzeni. Tak, panie Jaruzelski, pan nas zdradził. Niech się wreszcie pan do tego przyzna. Niech pan przyzna wreszcie, że większość życia zdradzał pan Polskę, służąc komunistycznej Rosji, za co był pan nagradzany jak Judasz - wołał wczoraj o. Mieczysław Łusiak, kapelan bydgoskiej "Solidarności".

wzruszające wyznania .Przekazuję PANI WYRAZY SYMPATII I SZACUNKU. A te kanalie mają się dobrze bo niestety nie zostali osądzeni i skazani.Kaci i mordercy żyją dostatnio ,OFIARY ich nikczemnych poczynań cierpią.Pozdrawiam serdecznie!!!!!

Po przeczytaniu tego tekstu można tylko bardzo długo pomilczeć. Pomilczeć o tym, że ciągle jedyna sprawiedliwość, do której możemy się odwołać, to ta ostateczna. Czy kiedykolwiek było - będzie inaczej?

Nie mogę sobie nawet wyobrazić pasma bólu i cierpienia, jakim stało się Pani życie po tej tragedii... Nie ma takich słów, jakie mogłyby stać się balsamem dla Pani straty, jednak obiecuję, że młode pokolenie nie zapomni występków tego zbrodniarza.

Droga Fidelio,nie ma takich słów, które nazwałyby wszystkie zbrodnie Jaruzelskiego - sowieckiego zdrajcy i renegata, odszczepieńca i wyrzutka społeczeństwa oraz jego junty. I nie ma takich słów, by nazwać Twoje wielkie Cierpienie. Ale... jest wszechmogący Bóg, Sprawiedliwy Sędzia, który za zło karze. Wkrótce ten zdrajca, wyżuty z wszelkich zasad, będzie musiał zdać relację ze swego włodarstwa. Tymczasem serdecznie Cię przytulam, polska Pieto - bohaterska, cierpiąca Matko - Polko! Wkrótce narodzi się Jezus, wraz z najserdeczniejszymi życzeniami przesyłam Pani ten ten cudowny tekst "Kolędy dla nieobecnych". A nadzieja znów wstąpi w nas. Nieobecnych pojawią się cienie. Uwierzymy kolejny raz, W jeszcze jedno Boże Narodzenie. I choć przygasł świąteczny gwar, Bo zabrakło znów czyjegoś głosu, Przyjdź tu do nas i z nami trwaj, Wbrew tak zwanej ironii losu. Daj nam wiarę, że to ma sens. Że nie trzeba żałować przyjaciół. Że gdziekolwiek są - dobrze im jest, Bo są z nami, choć w innej postaci. I przekonaj, że tak ma być, Że po głosach tych wciąż drży powietrze. Że odeszli po to by żyć, I tym razem będą żyć wiecznie Przyjdź na świat, by wyrównać rachunki strat, Żeby zająć wśród nas puste miejsce przy stole. Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas, I zapomnieć, że są puste miejsca przy stole. A nadzieja znów wstąpi w nas. Nieobecnych pojawią się cienie. Uwierzymy kolejny raz, W jeszcze jedno Boże Narodzenie . I choć przygasł świąteczny gwar, Bo zabrakło znów czyjegoś głosu, Przyjdź tu do nas i z nami trwaj, Wbrew tak zwanej ironii losu. Przyjdź na świat, by wyrównać rachunki strat, Żeby zająć wśród nas puste miejsce przy stole. Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas, I zapomnieć, że są puste miejsca przy stole.