Zostały tylko trzy tygodnie dla wygranej p.Dudy w I turze

Szanowni, jeżeli ktoś naiwnie sobie wyobraża, że 25 lutego, kiedy Trybunał Konstytucyjny odrzuci wniosek Marszałek Sejmu o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego, spory o sądy w Polsce wygasną, jest w dzikim błędzie.

Co prawda Pani Pierwsza Prezes SN wystąpiła do TK o odrzucenie wniosku, ale jeżeli TK wniosek odrzuci, to nie tyle ze względu na stanowisko Pani Pierwszej Prezes SN, wyrażone na jedenastu stronach A4 (biedne wiewiórki), ile ze względu na wejście w życie podpisanej przez Prezydenta ustawy o nowelizacji m.in. Ustawy o Sądzie Najwyższym, jako że owa nowelizacja wprost takich rozważań Sądowi Najwyższemu zabrania, a w związku z tym nie ma co rozpatrywać czy był spór kompetencyjny czy go nie było, bo to będzie już bez sensu.

Ponieważ pismo Pani Pierwszej Prezes SN, prezentujące Jej stanowisko w postępowaniu przez TK, świadczy jednoznacznie o uznaniu kompetencji TK do przyjrzenia się sprawie (w sumie profesorowi prawa to nawet chyba wypadałoby), to jednocześnie oznacza akceptację oczywistości w postaci braku prawa do orzekania w przedmiotowej sprawie tych trzech Izb SN, co to się niby 23 stycznia zebrały. Tak więc wielkie "Alleluja", ale... No właśnie, z tą całą "nadzwyczajną kastą" zawsze jest jakieś "ale"...  

Bo niestety, oczywistym jest również, że znowu zbierze się grupka pięćdziesięciu dziewięciu sędziów SN (może pięćdziesięciu trzech albo jeszcze mniej, jeżeli jeszcze kilku wybierze ucieczkę w chorobę) i znowu podejmą sobie jakąś uchwałę, zaś usłużni funkcjonariusze me(r)diów głównego nurtu ścieków podchwycą, "eksperci" wesprą, Verh...coś-tam załamie ręce, Jourowa przewróci oczami i w ogóle cały Kosmos zastygnie w bezruchu z oburzenia, że tu oto raczyli na komendę dać głos najmądrzejsi z mądrych (bo podobno drzewiej takie było kryterium doboru do SN, choć co do niektórych to obstawiałbym raczej wspólne zainteresowanie tajlandzkimi małolatami) i NIC !!!.

I wtedy na powrót zacznie się dzikie podważanie kompetencji sędziów, teraz już wzajemne, adwokaci i radcy prawni zamienią sądy w cyrk, nikt nic nie będzie już z tego ani rozumiał ani chciał rozumieć, zaś zarówno władza wykonawcza jak i ustawodawcza zyskają sobie etykietkę nieudaczników, nie potrafiących zrobić porządku z grupką jawnie łamiących prawo urzędników. A jeżeli im wolno, to niby dlaczego nie wolno inspektorowi budowlanemu w Zadupiu Górnym? Szczególnie jak klient na kolanach tę kopertę drżącymi ze wzruszenia przed obliczem majestatu rękoma sam składa. A co, jak wolno marszałkowi to i inspektorowi, najwyżej w razie czego podważy się umocowanie sędziego.

No i tym podpisem pod nowelizacją Prezydent uruchomi mechanizmy buntu, nad którymi nie da się zapanować metodą inną niż siłowa, a to spowoduje taki wrzask ze strony UE, że się rząd ugnie, a jak się ugnie, no to Prezydentowi poparcie spadnie tak, że o wygranej w I turze będzie mógł zapomnieć, a II tury wtedy już z definicji nie wygra.

Zresztą nawet jak wygra, to przecież - zdaniem "gersdorfików" - Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych nie ma prawa wydawać orzeczeń z powodu i na okoliczność rzekomego braku w niej sędziów, a w takim razie nie będzie komu orzec o ważności wyboru Prezydenta, więc - nawet jak zasiądzie na prezydenckim stolcu - po prostu nie będzie uznawany. W historii precedens był, dotyczył papieża, stąd bunt "sedeswakantystów" (od: "sedes vacans", okres pomiędzy śmiercią lub rezygnacją poprzedniego papieża a ważnym wyborem nowego), czyli wiadomo że zawsze się znajdą tacy, którym takie coś pasuje i będą za tym gardłować.

Ale być może jest sposób na zwycięstwo już w pierwszej turze, choć wymaga on dość specyficznego zadziałania.

Otóż Prezydent może (a tak szczerze mówiąc, to nawet powinien) wystąpić do TK choćby o sprawdzenie zgodności z art. 179 Konstytucji np. art. 2 pkt 6 tej Ustawy, nadającego art. 29 Ustawy o Sądzie Najwyższym brzmienie: "...Art. 29. § 1. Sędzią Sądu Najwyższego jest osoba powołana na to stanowisko przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, która złożyła ślubowanie wobec Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej...", na okoliczność rozumienia tego zapisu inaczej niż jako powołania przez Prezydenta na stanowisko sędziego na wniosek KRS (!!!)

Oczywiście wstrzymuje to bieg terminu podpisania Ustawy, więc 25 lutego TK w sprawie sporu kompetencyjnego coś będzie musiał orzec, ale ludzie znowu pomyślą, że Prezydent wstrzymuje reformę sądownictwa, chyba że Prezydent pokaże "lwi pazur" i korzystając z przysługującej inicjatywy ustawodawczej, zaproponuje coś "ekstra", co pozwoli z jednej strony skutecznie spacyfikować bunt (najwyżej niech uciekają w stan spoczynku), a z drugiej strony pokaże Prezydenta jako gwaranta przeprowadzenia zmiany.

Problem polega tylko na tym, że po doświadczeniach "frankowiczów", ten limit kredytu zaufania społecznego nieco się obniżył...

Ale mimo wszystko należy walczyć o zwycięstwo Prezydenta w I turze, bo inaczej Zjednoczona Prawica będzie mogła zapomnieć o rządzeniu, realną władzę przejmą samorządy (bo mają pieniądze), sądy postawią się sztorcem i Państwo zacznie nam się sypać.

Oby nie...