Upowszechnianie draństwa

 
Wszyscy łapiemy się na ten lep. Wszyscy coraz bardziej myślimy „medialnie”. Zaczynamy wierzyć w telewizyjny bełkot.
Zaczynamy go tą wiarą legitymizować.
 
- „No tak jest dzisiaj panie, no tak już jest, nic na to nie można poradzić…”
 
A przecież wokół nas trwa jeszcze normalny świat i to nie w szczątkowej formie.
 
Świat zdrajców człowieczeństwa jest jeszcze daleko od nas. Za szklanym ekranem. Za tonami codziennej makulatury zasypującej „komunistyczne kioski” i „kapitalistyczne markety”...
 
Kiedy wystawimy nos zza tej sieczki słów - widzimy nadal ludzką normalność. Normalność rodzin, normalność pragnień i celów…Zwyczajną normalność świata.
Nie mamy przecież w domach kontestujących dewiantów, na ulicach nie dostrzegamy w psich kupach polskich flag, w rozmowach nie zaśmiewamy się z ludzkiej podłości, nie wyrażamy przyzwolenia na złodziejstwo i zdradę…Nie zgadzamy się na wynaturzone draństwa.
 
Co więc sprawia, że zaprzeczamy oczywistości ?
Że boimy się otwarcie stanąć po stronie Prawdy ?​
Gubimy się w niepewnościach a nawet stajemy się tubą kłamstwa ?

Co sprawia, że wbrew sobie, z wolna upodabniamy się do wspomnianej „papierowej”,jałowej mierzwy?...
 
Czy przyczyną nie jest aby brak duchowości, która uczłowiecza,
a którą zamieniliśmy na łatwą do przełykania powierzchowność w widzeniu świata ?
 
Zachwiał się nam Fundament i zaczęliśmy budować na  pisku. Na medialnym piasku.
Ot co.