​Dla chleba panie, dla chleba

Tylko bardzo proszę nie mówić, że Katar zdobył mistrzostwo świata w szczypiorniaku bo zatrudnił legię cudzoziemską. Ale przecież jeszcze nie było finału, mógłby ktoś powiedzieć. No i co z tego. Przecież gołym okiem widać, że zdobędzie. A u nas Czarnecki w nogę to skąd się wziął? Pochodził może spod Łowicza z matki chodzącej na co dzień w tradycyjnym stroju ludowym? A ilu u nas w naszej reprezentacji w nogę grało albo gra polaków obok Polaków? Była zgoda na takie narodziny dla naszej Ojczyzny w bardzo późnym wieku? No przecież była. To teraz paluszek na ustach poproszę.
 
Górale spod Nowego Targu emigrowali do Stanów bo tam byli bogatsi sponsorzy w zawodach na budowanie domów. Czym się różni nasz Curuś czy Byrcyn stający w kolejce do emigrejszyn w Szikago od Kubańczyka, który zapłonął nagłą i spontaniczną miłością do pustynnych krajobrazów? W krótkim czasie Bułecka zostawał Dżanem Boouecka i świetnie sejlował boutem po lejku nie mówiąc o tym, że z dumą lukał at korner na nju kara. Kubańczyk w tym wypadku musiał ponieść wiele wyrzeczeń. Nie zazna już prędko smaku kubańskiego rumu z nietoperzem, nie zapali dobrego cygara na poobiedniej sjeście. No niby tak, rzeczywiście, ale Bachleda tęsknił za swoimi górami, roki małtens to nie to same co pikne Tatry. No więc czym się oni różnią między sobą? Skalą uzyskanej kasy? Panie, oni i tak w tym Katarze mało nam płacą. Dawali tylko - no powiedzmy - że po milionie. Co to jest? Dużo? Jakie tam dużo! Gdy Arabia Saudyjska będzie chciała mieć podobny sukces to zażądamy po dwa. Nie po trzy. Nie, za mało. Od razu po pięć aby był z czego schodzić. A i tak będzie za mało.
 
Kibicu Barcelony, kibicu Realu odświeżający się płynem po goleniu z logo jednego klubu i popijający po siłce napój izotoniczny z logo drugiego klubu. Nie zżymaj się teraz, że przegraliśmy ze szmalem. Już dawno temu zgodziłeś się aby wygrywali twoi, za wszelką cenę. Jestem pewien, że zaakceptujesz sytuację gdy my zaczniemy dobywać łupki i nie będziemy wiedzieli co  zrobić z kasą to zgodnie z przepowiednią Pelego będziemy zawsze mistrzem świata w nożnej. Co tam w nożnej. W czym chcecie być mistrzami? Wypisujecie swoje propozycje.
 
Temat kasy mamy omówiony to jeszcze zostali niesprawiedliwi sędziowie. Sami swoi, nie ma mocnych, sąd sądem a sprawiedliwość i tak musi być po naszej stronie. Stań teraz przed lustrem i z ręką na wątrobie lub nerkach odpowiedz sam do siebie. Czy widząc ostatnie wydrukowane śledztwa lub wyroki sądów akceptowałeś to bo lepiej gdy nasi wygrają niż nie nasi? Jeżeli tak to teraz morda w kubeł.
 
W PeeReLu każde dziecko musiało wiedzieć, że dni kapitalizmu są policzone. Ale w tym czasie krążyła też zagadka-dowcip: dlaczego kapitalizm musi mimo wszystko wciąż istnieć? Dlatego aby było wiadomo co ile kosztuje. Ile kosztował sukces drużyny Wagnera w czasach gdy sportowcy mieli ciut, ciut lepiej niż inni? Ile kosztował Puchar Anglii, gdy piłkarze wszystkich lig angielskich dostawali jednakową pensję? Blood, sweat and tears. Krew, pot i łzy. No ale ile to jest? Nie wiem głupku. Ale wiem, że wtedy ci, którzy osiągali te laury byli pół-bogami, mitycznymi herosami. Ile teraz kosztuje mistrzostwo świata? Zapytajcie księgowego. Czy ktoś będzie kiedyś będzie pamiętał kto grał w zwycięskiej drużynie? A po co? Dostali już swoją zapłatę.
 
Póki co nie jest jeszcze najgorzej. Kamil Stoch wygrał wczoraj konkurs. Ale wyobraź sobie taką sytuację. Zima, połowa stycznia, Zakopane, Pucha Swiata w skokach narciarskich. Właśnie Kamil oddał swój skok i prowadzi w konkursie. Ale na belkę siada Katarczyk, który wygrał pierwszą serię. Skacze beznadziejnie słaaaaabo, na dwie wyprostowane nogi ale sędziowie i tak pokazują „po 20”. Redaktor Kuźnarski z państwowej telewizji NVT pieje z zachwytu. Ale co to? Patrzę i oczom nie wierzę! Kamera pokazuje oszalały ze szczęścia tłum.
 
Uchwyć pan taką perspektywę. No po prostu dark side of the moon.
 
PS. Gdyby jednak Francuzi zdobyli Mistrzostwo Swiata w szczypiorniaku, to „na czterech” wchodzę pod stół i robię „hau, hau”. Nazwiska zawodników wypisuję sobie na ręce długopisem i uczę się ich na pamięć. Panowie, przywróćcie mi utraconą dziecięcą wiarę.