Polskie oczekiwanie trwa już stulecia , stając się żałosną narodową tradycją.
Ponurą indolencję wypatrywania CUDU rozświetlają niekiedy fajerwerki buntu, po czym wszystko ponownie zapada w otchłań codziennego marazmu.
W dodatku w miarę upływu czasu buntownicy są jakby coraz mniej wyraziści i bunt już nie taki jak kiedyś. Dawni miatieżnicy, to już tylko pokrzykujący sobie a muzom demonstranci…
Zresztą, czego my właściwie wyczekujemy ?
Przecież to, co miało się zmienić, wiele już razy się odmieniało...
CUD przydarzał się nam niejednokrotnie i prawie niezauważony, zbagatelizowany - odchodził w przeszłość, a chwilową radość zasnuwał dławiący dym kolejnego rozczarowania.
Teraz znów chlipiemy w nim, rozmazując łzy modlitewnymi westchnieniami...
Co jednak zrobimy, jeśli CUD nam się znowu spełni ?
Czy w ogóle dostrzeżemy Go , jeżeli nadal nic nie odmieni się w nas ?
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
- Odsłony: 3505
Witam Panie Ryszardzie :)
Obawiam się,że nie zauważymy.Z bardzo różnych powodów : pychy,samozadowolenia ... albo przeciwnie : z takiego upodlenia i upokorzenia znoszonego przez ostatnie siedmiolecie,koszmarny trud życia,kiedy nawet własne,prywatne małe zwycięstwa przestają cieszyć.
Ale obym się myliła,ze względu na moje wnuki.
Pozdrawiam serdecznie.
Ja także :(..., ale ,wbrew wszystkiemu - przesyłam Serdeczności :)
Adwentowe cztery świece
Znane są na całym świecie
Czas przygotowania następuje
Na narodzenie się przygotowuje
Dziś pierwsza świeca zapalona
Blaskiem swym rozpromieniona
Przypomina pierwszą niedzielę
Przynosi światu nadzieję
A my, a my zagubieni
W zło zapatrzeni
Żyjemy w innym świecie
Wyglądamy jak śmiecie
Karty kredytowe uruchamiamy
W galeriach świecidełka szukamy
O mającym się narodzić zapominamy
O dobrach doczesnych pamiętamy
Gdy lud do Betlejem spieszy
Aniołów i pasterzy to cieszy
Wspólnie na harfie grają
My jesteśmy podłą zgrają
Polaku! Co z Tobą się stało?
Polaku! Czy Cię nie zabolało?
Że Wiara jest wyśmiewana
A podłość nagradzana
Panie Bolesławie,i takiego Pana lubię z tymi wierszami pisanymi z dobroci serca.
Pozdrawiam.
andzia 22:05
Droga Pani Andziu! Dziękuję, za miłe słowo.
Proszę zajrzeć i wrócić do naszej "rozmowy" przy wpisie Pana Krzysztofa P. 'Apag Satanas!...."z dnia 7.12.14. co nieco tam wyjaśniłem i mam nadzieję, że częściowo Panią uspokoiłem.
Serdecznie pozdrawiam,
bolesław
Czytałam Panie Bolesławie.Mnie tak dosłownie nie chodziło o ten sklep,tylko o to,że kiedy pisze Pan u p.P.,to jakby "wchodzi Pan w jego buty",a Pan,ze swoją -powtarzam- dobrocią serca,jest tysiąckrotnie więcej wart niż tytuły i sam p.P.Jeszcze raz proszę wybaczyć,że ingeruję w Pana sprawy.
Dziękuję za odwiedziny Panie Bolesławie. Pozdrawiam :)
Na fblogu otrzymuję zżymania na mój neologizm "setkolecia", więc dla przyjemności smakowania tekstu przez P.T.Czytelników zmieniam go na łagodne co prawda, lecz i nijakie - "stulecia". Chciałem by słowo było zgrzytliwe, zwracające na siebie uwagę, bo polski czas przesypuje się w e-klepsydrze świata bardziej jak żużel niż piach... ale...czegóż się nie robi dla Przyjaciół :)
Panie Ryszardzie,dla mnie właśnie takie neologizmy są smaczne,to raz,a dwa:rzeczywiście zatrzymują czytelnika na tym słowie.Po stuleciu to się jedynie wzrok prześlizgnie.
Bloger Ewaryst,mój niekoniecznie kulturalny komentarz,nazwał "bezżenadnym",zaznaczając przy tym,iż to neologizm taki.I powiem Panu,że wprost mnie rozczulił tym słowem.Natychmiast zdobył moją sympatię jako piszący (bo nie polityczną).
Ale nikt inny nie potrafi,tak finezyjnie jak Pan,"bawić się" słowami.
:) <3 !