CÓŻEŚ TY POLSKO ZROBIŁA ARTYSTOM-CELEBRYTOM?...

Co jakiś czas wracam do tematu artystów i ich wpływu na kształtowanie się „ducha” naszego społeczeństwa; chodzi zwłaszcza  o podtrzymanie ciągłości tradycyjnie rozumianego polskiego patriotyzmu.
 
Wiem – niektórzy powiedzą, że „zagrzewanie do boju” przez przypominanie o chwilach świetności Rzeczypospolitej przypisane jest do okresu zaborów, okupacji, ewentualnie zniewolonego PRL-u. Rozumując wg tego schematu: gdyby dziś żyli Mickiewicz, Sienkiewicz, Matejko czy Chopin – uczestniczyli by w tworzeniu mainstreamowej pop-kultury i upajali się naszą wywalczoną bezkrwawo „wolnością”...
 
Błąd w rozumowaniu. To byli mądrzy i etyczni twórcy, do tego żarliwi Polacy.  Nie sądzę, że przyglądaliby się bezczynnie dewastacji swego kraju, osłabieniu jego możliwości  obronnych, demoralizacji młodego pokolenia. Każdy z nich mógł przecież – dzięki swemu talentowi – dorobić się fortuny w służbie u jednego z zaborców. Brylować na moskiewskich, wiedeńskich czy berlińskich salonach, obcinając kupony od swej sławy i ... spolegliwości.
 
Ale nie! Oni wybrali służbę Ojczyźnie, chroniąc i przekazując bezcenne narodowe wartości następnym pokoleniom. Wielu z nich klepało z tego powodu biedę (Norwid zmarł w przytułku, Grottger chorował, odszedł młodo, nie mając pieniędzy na leczenie, Wieszcz ledwo wiązał koniec z końcem). Wielu artystów – jak chociażby Baczyński – oddało życie za sprawę walcząc z bronią w ręku z najeźdźcą.
 
Gdy patrzę na współczesnych nam polskich artystów z tzw. najwyższej półki – na palcach jednej ręki mógłbym policzyć twórców angażujących swój talent  i autorytet w obronę Polski przed nadciągającymi zagrożeniami, w mobilizowanie rodaków do działania i pokazywanie im właściwych wzorców.
 
Gdy w sztuce naszego kraju premiuje się lewacko-modernistyczne trendy, a oparte na tradycji i historii projekty spycha do „ciemnogrodzkiej” niszy – twórcom bardziej opłaca się szydzić z  polskości niż ją wielbić. A nieliczne, dopuszczane do realizacji  „licencjonowane”  pomysły („orzeł może” itp.), jeszcze bardziej szkodzą i upadlają tysiącletnią spuściznę, która powinno być naszą dumą.
 
„Pro publico bono” – (łac. dla dobra publicznego) – to tomik poezji, w którym podjąłem swoją prywatna misję naprawy Rzeczypospolitej, ukazując wszelakie zagrożenia, piętnując warcholstwo, głupotę i zaprzaństwo. Trudno, żeby zabrakło w nim dedykacji dla branży artystycznej...
 
                WYBACZ MI, OJCZYZNO...
 
Cóżeś Ty Polsko zrobiła artystom-celebrytom,
Że tak Cię tu opluwają, zaprzedani srebrnikom?
Czym zawiniłaś Ojczyzno tym sprzedawczykom podłym,
Że Matkę swą poniżają, która jest samym dobrem?
 
Twórca był zawsze człowiekiem wrażliwym na cierpienie;
Skąd nagłe to opętanie? I kto ich tak odmienił?
 
Stado naćpanych prześmiewców, zaprzedajnych frustratów.
Możesz ich talent dziś kupić. Niedrogo, nie przepłacisz...
I nie zawstydzisz ich mianem portowej ladacznicy;
Oni już dawno to wiedzą. Oni się wręcz tym szczycą!
 
Mogliby naród obudzić, losy świata odmieniać,
Lecz oni nie piszą sercem... Tworzą na zamówienie
I krzyczą głośno, najgłośniej –  na cztery świata strony:
„Ja Ją najbardziej zszargałem! Wpuście mnie na salony!”
 
A Salon z pogardą skrytą, jak kundlom wyposzczonym
Rzuca przepustki do sławy, na dobrobyt talony...
 
Przecież bywało inaczej; Wieszcze i Sienkiewicze
Walczyli o Jej przetrwanie, pamięci paląc znicze.
Złu dobro przeciwstawiali, nad ludem pieśń ponieśli,
A gdy nastąpił czas próby –  za Baczyńskim odeszli...
 
Pytasz, co po nas zostanie, gdy czas zatoczy koło?
Po jednych – „Czerwone Maki”... Po drugich – pustka zgoła...
 
P.S.
Jeżeli nie dość Ciebie sławią rymy me częstochowskie
Wybacz mi proszę, Ojczyzno... Lecz nigdy: „Sorry, Polsko”...
 
 Polecam ten wiersz w interpretacji Jerzego Zelnika:
http://www.youtube.com/watch?v...
 
I oddajmy jeszcze raz głos Adamowi Mickiewiczowi;
Jego „Gęby za lud krzyczące” są równie aktualne dziś...
http://www.youtube.com/watch?v...