Ukraina nie dla idiotów panie Sikorski

 


  Misternie knuty przez władców Europy, Merkel i Putina, plan wziął w łeb.
Ukraińcy okazali się twardsi i cwańsi, niż paljaczki w 1989. A tak dobrze szło.
 
 
 
Jaki był cel? To oczywiste. Wpakować niepewną Ukrainę w europejski ład. Ład, który tworzą na naszych oczach w Europie Niemcy i Rosja. Opcje były dwie i pozostawiono tu wolną drogę.
Albo Moskwa przy pomocy Janukowycza spacyfikuje Kijów, zwiąże go kredytami i umowami i doprowadzi do tego, że Ukraina zostanie drugą Białorusią – rosyjską marionetką.
Lub też Niemcy, lub, jak kto woli Unia Europejska, wtłoczą Ukrainę w system zależności, durnych europejskich przepisów i wszelakich zależności, czyniąc z niej następną kolonię, jak Polska i inne kraje wschodniej Europy.
Celem najważniejszym dla wszystkich graczy jest obrona status quo. Nic, co może zagrozić wzrostowi potęgi Niemiec i Rosji nie może być zaakceptowane.
 
Prawie miesiąc temu napisałem [ http://naszeblogi.pl/438… ]:

"Jednakże, to my, Polacy, sąsiedzi Ukrainy powinniśmy najmocniej wspierać ludzi na Majdanie. Jak im się powiedzie, to czemu następnie nie ma się nam powieźć? Aż tak bardzo się nie różnimy. Też rządzi u nas oligarchia i władza o brudnych rękach. Też przyjdzie taki moment, że wszyscy zapragniemy być obywatelami – wolnego i niezależnego państwa, gdzie przepędzono zdrajców, oszustów i skorumpowaną swołocz. [...]Może wreszcie Jałta się kończy? A wraz z nią strefy wpływów. Może wreszcie nadchodzą czasy prawdziwej suwerenności i samoistnym decydowaniu obywateli o losie swojego kraju."
 
Znając Ukraińców miałem już wówczas przeczucie, że im chodzi o coś bardzo ważnego. Nie tylko o przejście na stronę Europy i uniezależnienie się od Moskwy. Czułem i chyba słusznie, że im chodzi o ostateczne pozałatwianie wszystkich spraw. O całkowitą suwerenność państwa, o prawdziwą demokrację i rozliczenie się z gangsterskim okresem, jak to nazwała prof. Staniszkis, post-komuny.
 
Post – komuny, która w najlepsze trwa od 25 lat w Polsce, ku ogólnemu zadowoleniu świata i Europy. Rządy sprawują służalcze marionetki Berlina i Moskwy, uważnie wpatrujące się w swoich mocodawców, by natychmiast spełnić ich każdy kaprys. Zlikwidować polski przemysł stoczniowy – nie ma sprawy. Wprowadzić gender do wychowania dzieci – ależ oczywiście. Otworzyć granice dla ruskich z Kaliningradu – już się robi.
Polska od 1989 roku nie ma swojej polityki. A jak do władzy dwukrotnie dochodzili ludzie skłonni tą poddańczość zmienić, raz, premier Jan Olszewski i po raz drugi, znacznie niebezpieczniejszy, śp. Prezydent Lech Kaczyński, to rozprawiono się z nimi ostatecznie.
Europa, włączając w to Rosję, nie chce zmian w Polsce. A już tym bardziej, nie chce zmian na Ukrainie.
 
Patrząc na to z perspektywy dzisiejszego poranka, ani Putinowi ani Merkel się nie udało. Przeliczyli się w ocenie charakteru Ukraińców. A ci dobrze odrobili lekcję historii.
Nie dali sobie narzucić, jak to miało miejsce w Polsce, sterowania pseudo opozycji, takim Michnikom, Mazowieckim, czy Gieremkom, oraz fałszywym trybunom, jak Wałęsa.
I konsekwentnie realizują jedyną słuszną drogę – sprawy trzeba doprowadzać do końca. Żadne tam grube kreski i okrągłe stoły, które potem, przez długie lata odbijają się czkawką.
 
Gdy okazało się, że trzy-miesięczne niereagowanie na opór Majdanu, przy jednoczesnym rozpętaniu potępiającej propagandy nic nie dało postanowiono przystąpić do ostatniego aktu.
Śmiertelnie zaatakowano obrońców Majdanu. Nie chodziło o pacyfikację placu. Chodziło tylko, by zabić i zranić odpowiednią liczbę obrońców, a przez to złamać ich ducha, wystraszyć i uczynić bardziej spolegliwymi.
Wcale nie chodziło o rozbicie Majdanu, bo to by nic nie rozwiązywało. Naród miałby nowych bohaterów i jeszcze bardziej nienawidziłby swojej władzy. Europie i Rosji zależało na zawarciu ugody z Majdanem, bo w ten sposób, na długie lata rozbrajało się naród ukraiński.
 
Gdy już wykonano przygotowanie ogniowe, czego efektem była setka zabitych i tysiąc rannych obywateli i jak mniemano, złamane morale obrońców, nagle obudziła się Unia Europejska, a w Polsce uaktywnił się, dotąd kontemplujący olimpiadę w Soczi, Tusk z ferajną.
Wysłano trzech europejskich posłańców, którzy mieli zbudować jak najlepszą dla Niemiec i Rosji ugodę i porozumienie.
Jak budowano – wszyscy słyszeliśmy. Straszenie obrońców Majdanu masakrą przez Sikorskiego przejdzie do historii dyplomacji.
 
Mimo, że jeszcze wieczorem sytuacja była niejasna, to już teraz rano wiemy, że misterny plan nie udał się Merkel i Putinowi. W planie tym, przypomnę, Putin zapewniał strzelców – snajperów, a Merkel dyplomatów – idiotów. Ukraińcy nie dali się kupić i oszukać.
 
Wstyd mi, że 25 lat temu nie byliśmy tacy mądrzy, jak Ukraińcy teraz. Żeby nie dać się zwieść podszeptom zdrajców i fałszywych przyjaciół. I pamiętać zawsze o tym, że wszystkie sprawy i rozliczenia należy doprowadzać do definitywnego końca.