„Poważna” debata o raporcie

 1. Parę dni temu został opublikowany dokument przygotowany przez Prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego pt. Raport o stanie Rzeczpospolitej. Oprócz debaty przeprowadzonej przez portal Salon24 z udziałem prof. Staniszkis, prof. Sadurskiego, red. Ziemkiewicza , red. Janke oraz jednego z blogerów i kilkunastu testów na innych portalach internetowych, raportem nie zainteresowały się ani media prywatne ani niestety także media publiczne.
Politycy partii rządzących, którzy w związku ze zbliżającym się końcem kadencji rządu PO-PSL powinni taki raport przygotować we własnym zakresie po to choćby aby pochwalić się „sukcesami” 4 lat rządzenia, byli tylko w stanie albo bagatelizować ten dokument albo sobie z niego żartować.
Większość dziennikarzy jakby czekała na to bagatelizowanie i na te żarty. Wypowiedzi czołowych polityków Platformy, PSL czy SLD mówiące o tym ,że raport odzwierciedla stan psychiczny jego autora, czy żeby starać się dla niego o literacką nagrodę Nobla, gościły we wszystkich serwisach informacyjnych na czołowych miejscach. Żadnej poważnej refleksji, żadnej nawet próby dyskutowania o jego zawartości.
2. A raport zawiera rzetelną diagnozę stanu naszego kraju, napisaną z punktu widzenia szefa partii opozycyjnej, a więc w sposób naturalny szczególnie krytyczną w stosunku do aktualnie rządzących.
Wprawdzie w związku z tym, ze cały raport jest przedstawiony na 115 stronach, a dotyczy ponad 50 obszarów naszego życia gospodarczego i społecznego to diagnoza każdej z nich jest zawarta zaledwie na 2-3 stronach, a więc z konieczności musi być skrótowa.
Z konieczności ograniczę się tylko do trzech, które najogólniej dotyczą sytuacji w finansach publicznych zatytułowanych: ministerstwo arogancji finansowej Jacka Rostowskiego, polityka ukrywania deficytu, strategia nadciągającej katastrofy.
3.Raport przypomina skandaliczną decyzję piarowców Tuska o ogłoszeniu wejścia Polski do strefy euro co zostało zapowiedziane przez premiera na Forum Ekonomicznym w Krynicy (o pomyśle nie wiedział ani minister finansów ani wicepremier odpowiedzialny za gospodarkę)co pokazuje że dla taniego poklasku ten Premier gotów jest podjąć każdą decyzję.
W raporcie zwraca się uwagę na wzrost długu publicznego w ciągu ostatnich 3 lat o blisko 300 mld zł co stanowi wzrost aż o 60% w stosunku do stanu z 2007 roku ( a więc długu spowodowane przez wszystkie rządy od 1989 roku) i na wysiłki ministra finansów aby za wszelką cenę ten deficyt ukryć.
Jest to wyrzucanie deficytu poza sektor finansów publicznych (Krajowy Fundusz Drogowy), dokonywanie w końcówce każdego roku budżetowego zamiany długu na instrumenty finansowe, które do długu nie są zaliczane, wreszcie nawet manipulowanie statystyką.
Wreszcie raport zwraca uwagę, że kryzysu w polskiej gospodarce udało się uniknąć dzięki decyzjom rządu PiS, które zostawiły w kieszeniach konsumentów przynajmniej 30 mld zł co podtrzymywało popyt w trudnym dla gospodarki roku 2009.
Przypomina się także, że ogromnym impulsem o charakterze rozwojowym dla polskiej gospodarki są środki europejskie, które powoli się wyczerpują, a ich brak grozi zapaścią w polskiej gospodarce.
4. Czy tego rodzaju diagnoza przedstawiona tutaj bardzo pobieżnie nie zasługuje na poważną debatę? Czy właściwe jest odniesienie się do niej tylko przez pryzmat żartów i drwin w czym szczególnie celowali rządzący?
Czy o jakąś diagnozę po blisko już 4 latach rządzenia nie powinna się pokusić koalicja PO-PSL, nawet jeżeli miałaby ona charakter wręcz pasma „sukcesów” rządu Donalda Tuska?
Rząd przecież dysponuje ogromnym aparatem urzędniczym dla którego przygotowanie tego rodzaju dokumentu nie powinno być żadnym problemem. Dokument taki nie powstał i pewnie nie powstanie, bo gdyby miał być prawdziwy premier Tusk musiałby się przyznać do wielu poważnych błędów, które uniemożliwiłyby rządzenie tej ekipie w następnej kadencji.