POgarda Obywatelska

Pogarda wobec drugiego człowieka, z powodu jego poglądów, pochodzenia, statusu społecznego czy wyborów politycznych, jest jednym z najbardziej destrukcyjnych uczuć, jakie mogą przeniknąć życie publiczne. Dzisiaj po wyborach, coraz częściej jesteśmy świadkami wypowiedzi, które wyrażają jawną nienawiść i uprzedzenia wobec innych, dlatego że zagłosowali inaczej. 

Po wpisach w mediach społecznościowych, widać wyraźnie emocje: frustrację, zawód, gniew, POgardę, wyższość. I te emocje nie są kierowane wobec mechanizmu demokratycznego czy procesu politycznego, lecz wobec zwykłych ludzi, rodziny, sąsiadów, rolników, przedsiębiorców, których jedyną "winą" jest to, że zagłosowali inaczej, niż "oświeceni"

i

Co więcej, pojawiają się uogólnienia i stygmatyzacje całych grup: "wiocha", "ciupagi", "ciemnota" itp., które mają upokorzyć i odebrać godność tym, którzy nie wpisują się w estetyczne i kulturowe normy "wielkomiejskich elit". Pogarda klasowa i geograficzna wylewa się z tych wypowiedzi z zatrważającą swobodą. Takie słowa są brutalną próbą wykluczenia "innych" z życia społecznego.

Zadziwiający jest również kontrast między hasłami głoszonymi przez część środowisk liberalnych, o "pojednaniu", "tolerancji", "wspólnej Polsce", a rzeczywistymi postawami. Gdy zamiast empatii pojawia się szyderstwo, a zamiast dialogu, obrażanie, cała ta narracja o otwartości okazuje się jedynie fasadą. Taka "tolerancja warunkowa". 
Przypomnę może słowa Katariny Barley, niemieckiej polityk z ramienia SPD, która kilka lat temu mówiła o potrzebie „finansowego zagłodzenia” konserwatywnych rządów, w szczególności Polski i Węgier, w celu „obrony praworządności” w UE. Ta wypowiedź ujawniała ich przekonanie, że cel uświęca środki, a wolność i demokracja są tylko dla tych, którzy myślą "właściwie"., a „finansowe zagłodzenie” ma być batem na tych, którzy mają „złe” poglądy.

Z jaką łatwością część społeczeństwa przyjmuje tę retorykę. Gdy ktoś z uśmiechem mówi, że nie będzie kupować jajek od rolnika, bo ten popiera "niewłaściwego" kandydata, nie widzi w tym aktu dyskryminacji Gdy ktoś sugeruje bojkot regionów lub firm z powodu ich politycznych sympatii, nie odbiera tego jako przemocy symbolicznej. I oni najgłośniej krzyczą o pluralizmie, a okazuje się, że są pierwszymi, którzy chcą odebrać prawo głosu tym, którzy reprezentują inne wartości, w tym przypadku tradycyjne, konserwatywne, lokalne. "FajnoPolacy" – uśmiechnięci, nowocześni, liberalni obywatele, którzy chcą decydować, kto ma mieć prawo być częścią społeczeństwa. W istocie zwolennicy totalitarnego systemu opresyjnego. Gdy bowiem deklarowana "troska o demokrację" przeradza się w działania mające na celu ekonomiczną eliminację lub marginalizację ideowych przeciwników, zaczynamy wkraczać na bardzo niebezpieczne terytorium.

Tym uśmiechniętym, przekonanym o własnej wyższości tituskom, dedykują poniższe informacje. Można by postawić tezę, że Trzaskowski wygrał, oprócz wiezień, na terenach gdzie znajdowały się PGR i ruskie bazy. Czy Ci, którzy obnoszą się tak dumnie ze swoją pogardą, są potomkami tych "elyt"? Czy są dziedzicami postkomunistycznych układów i środowisk, które przez dekady kształtowały rzeczywistość wedle własnych interesów.
„Czym skorupka za młodu nasiąknie…” – mówi stare przysłowie. Wartości wyniesione z domu, sposób myślenia o drugim człowieku, szacunek (lub jego brak)  to wszystko nie bierze się znikąd. Jeśli ktoś z pogardą mówi dziś o „wsi”, „ciemniakach”, to może warto zapytać: czego nauczono go w dzieciństwie? Kto ukształtował jego sposób patrzenia na świat?
W tym świetle nie dziwią ani polityczne wybory, ani postawa tych ludzi. Bo pogarda, która ma być symbolem wyższości, tak naprawdę bywa tylko dobrze zakamuflowanym kompleksem.

Za @II wojna światowa w kolorze (Zapraszam do śledzenia profilu na FB. Wartościowe teksty, m.in. O micie ziem odzyskanych "

"Tak, ten post jest sarkastyczny, proszę go nie brać zbytnio personalnie. Jednak łączy się to niejako z moim wpisem o „ziemiach odzyskanych” i na czym się ich tradycja zasadza. Prawdą jest, że w okresie PRL dzięki państwowym inwestycjom ziemie zachodnie prosperowały dobrze: tysiące ludzi „żywiło się” na garnizonach „ludowego” Wojska Polskiego i Armii Radzieckiej - czy to obsługując je, czy handlując z nimi - wielu mieszkańców było służyło w wojsku, lub milicji - czy to w garnizonach, czy ośrodkach szkoleniowych - miało zatrudnienie w administracji, albo PGR-ach, robiło kariery partyjne. Do tego ogrom imprez kulturalnych - festiwali, koncertów, wystaw. I wreszcie - całkowicie zmilitaryzowany pas nadgraniczny, dostępny wyłącznie dla najpewniejszych komunistów z WOP. 
Dla komunistów było to doskonałe laboratorium tworzenia nowego człowieka - pozbawionego korzeni i tradycji. Wszak mieszkańcy „ziem odzyskanych” stanowili konglomerat ludzi z różnych stron Polski przedwojennej. Nierzadko żyli obok siebie i nie stanowili zwartych społeczności. Przez dekady spajała ich wyłącznie legenda o „wyzwoleniu”, narracja „ziem odzyskanych”, oraz wierność władzy ludowej, która ich tam osadziła i dała ziemię, pracę, domy. I to na tych mapach widać. Jak to ktoś u mnie już bardzo trafnie ujął - strojami ludowymi „ziem odzyskanych” powinny być drelichy zakładowe i mundury moro wz. 68, bo na tym zasadza się ich „tradycja”."