Hrabia Zygmunt Krasiński był geniuszem i cokolwiek bym o Nim nie napisał to i tak nie odda całego jego kunsztu i talentu. Skupię się wobec tego na najważniejszych aspektach jego życia i twórczości.
Poeta, dramaturg, filozof i prozaik. Jeden z 3 największych wieszczów polskiego romantyzmu. Ordynat na Opinogórze. Był obywatelem świata. Mówił po rosyjsku, niemiecku, angielsku, francusku równie dobrze, jak po polsku. Łacińskie wiersze wygłaszał na dworze ojca jako kilkuletni chłopiec. Jako 14 latek pisał już utwory literackie. ,,Nie-Boską komedię" napisał mając niewiele ponad 20 lat.
*****
Napoleon Stanisław Adam Feliks Zygmunt Krasiński herbu Ślepowron urodził się 19 lutego 1812 r w Paryżu jako syn księżnej Marii z Radziwiłłów i gen. Wincentego Krasińskiego. Ojcem chrzestnym dziecka został sam Napoleon.
Wincenty Krasiński ojciec przyszłego poety był postacią nietuzinkową. Dowódca szwoleżerów, którzy wsławili się w szarży pod Somosierrą, po upadku Napoleona stał się wiernym poddanym cara Aleksandra I.
Po przedwczesnej śmierci matki poety, ojciec stał się najważniejszą osobą w jego życiu. Mimo prób buntu Zygmuntowi nigdy nie udało się wyrwać spod wpływu ojca, który wpływał na jego poglądy polityczne i ingerował w życie osobiste.
Zygmunt rozpoczął studia na wydziale prawa Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w owym czasie panowały antyrosyjskie nastroje. W marcu 1829 r cały wydział udał się na pogrzeb prezesa Sądu Sejmowego Piotra Bielińskiego, a ceremonia przekształciła się wmanifestację patriotyczną.
Zygmunt był jedynym studentem, który uczestniczył tego dnia w zajęciach, ponieważ tak nakazał mu ojciec. Następnego dnia koledzy ukarali Krasińskiego za wyłamanie się z solidarności koleżeńskiej: Leon Łubieński spoliczkował Zygmunta.
Młody Krasiński już nigdy nie pojawił się w szkole. Nie wiedząc, co wybrać powinność patriotyczną czy posłuszeństwo wobec ojca, zakazującego narażania się władzom Zygmunt Krasiński wyjechał do Szwajcarii.
Opuściwszy znajomych, odkrył w sobie powołanie epistolograficzne, któremu pozostał wierny do końca życia. W ciągu 2 miesięcy od dnia wyjazdu wysłał do kraju 80 listów.
Z okresu genewskiego najciekawszym zbiorem listów pozostają Listy do Henryka Reeve angielskiego przyjaciela i powiernika. Prowadził z nim bogatą korespondencję przez długie lata.
14 sierpnia do 1 września 1830 r wędrował z Mickiewiczem i Odyńcem po Alpach Wysokich. Wyprawę opisał w Ułomkach podróży szwajcarskiej oraz w dzienniczku zamieszczonym w liście do ojca z 5 września 1830 r.
.
KRASIŃSKI A POWSTANIE LISTOPADOWE
W powstaniu listopadowym Krasiński udziału nie wziął, powstrzymany przez ojca. Lojalność synowska drogo kosztowała poetę, który odtąd borykał z kompleksem splamionego honoru.
Wieść o tym, iż wybuchło powstanie listopadowe, dotarła do Zygmunta Krasińskiego podczas jego podróży we Włoszech.
Po 1831 r nawiedzały go stale cierpienia fizyczne: rozstrój nerwowy, potęgowany różnicą przekonań politycznych z ojcem, dla którego był jednak uległym synem, oraz stale go trapiąca choroba oczu, grożąca ślepotą, zmuszająca do długich nieraz samotnych rozmyślań w ciemnym pokoju.
Warszawę odwiedził dopiero w 1832 r, w drodze do Petersburga, gdzie przez kilka miesięcy na życzenie ojca zabiegał o posadę na dworze cara. W tym czasie nasiliła się trapiąca Krasińskiego choroba oczu, która zmusiła go do udania się na kurację do Wiednia.
Podczas kilu miesięcy leczenia, które spędził samotnie w zacienionym pokoju, powstały pierwsze szkice jego najwybitniejszego dzieła ,,Nie-Boskiej komedii".
Podziw czytelników wzbudzał fakt, że tak dojrzały dramat wyszedł spod pióra 21-letniego pisarza. Aktualne i poruszające do dziś dnia są w nim refleksje na temat rewolucji, którą poeta postrzega jako żywioł zła, chaosu i zniszczenia.
Po przeciwnej stronie Okopów Świętej Trójcy znajduje się obóz arystokratów, zdegenerowanych i egoistycznych. W dramacie Krasińskiego człowiek uwikłany w historię jest zawsze postacią tragiczną, skazaną na niedoskonałość i złe wybory.
.
PODRÓŻE KRASIŃSKIEGO
Słabe zdrowie, stałe zagrożenie gruźlicą, na którą umarła matka poety, usprawiedliwiły w oczach ojca poety ciągłe podróże. W grudniu 1838 r w Neapolu Krasiński spotkał miłość swojego życia - piękną Delfinę Potocką. Uczucie do niej przetrwało niemal do końca życia poety Ich trwający wiele lat romans został utrwalony w liryce, poematach i obszernej korespondencji.
Jednak w lipcu 1843 roku, pod wpływem ojca, ożenił się z Elizą Branicką. Spotykał się jednak nadal z kochanką, a przede wszystkim - pisywał do niej. Ponad 600 zachowanych listów Krasińskiego do kochanki jest w polskiej literaturze jednym z najdoskonalszych świadectw "miłości romantycznej" - wysublimowanej i nieszczęśliwej.
W czasie rewolucji w Rzymie w 1848 roku wraz z Cyprianem Kamilem Norwidem bronił zagrożonego papieża Piusa IX.
Od połowy maja do września 1857 r. przebywał w Złotym Potoku, z którego wyjechał po śmierci swojej najmłodszej córki.
.
TWÓRCZOŚĆ KRASIŃSKIEGO
W XIX w Zygmunt Krasiński zaliczany był obok Słowackiego i Mickiewicza do trójki polskich "wieszczów". Ceniono jego "Psalmy przyszłości", dramat "Irydion", poemat "Przedświt".
Jego poezja nie wytrzymała jednak próby czasu. Sam poeta miał świadomość jej słabości, pisał: ,,Bóg mi odmówił tej anielskiej miary, bez której ludziom nie zda się poeta. Gdybym ją posiadł świat ubrałbym w czary, a że jej nie mam, jestem wierszokleta".
Poza ,,Nie-Boską komedią" dla współczesnego czytelnika najważniejszym dziełem Krasińskiego mogą okazać się jego listy, które pisywał przez całe życie, nawet po kilka dziennie m.in. do ojca, do Delfiny Potockiej, Stanisława Małachowskiego, Adama Potockiego, Henryka Reeve'a. Pozostała po nim olbrzymia, bardzo różnorodna korespondencja, dająca obraz czasów i środowiska autora.
Zygmunt Krasiński zmarł na gruźlicę 23 lutego 1859 r w Paryżu. Zwłoki zostały przetransportowane do Opinogóry koło Ciechanowa, gdzie znajduje się obecnie Muzeum Romantyzmu.
Poetę upamiętnia m.in. Wzgórze Krasińskiego w okolicy dawnego dworu Cieszkowskich w Wierzenicy w powiecie poznańskim, a także nazwa ulicy Zygmunta Krasińskiego w Warszawie.
.
DZIEŁA
Grób rodziny Reichstalów,
Pan Trzech Pagórków,
Agaj-Han 1831-1832
Irydion 1833-1835
Nie-Boska komedia 1833
Trzy myśli pozostałe po ś. p. Henryku Ligenzie 1839
Przedświt 1841-1843
Psalmy przyszłości 1844-1848
Nie-Boskiej komedii część I 1838-1852
Listy do Delfiny Potockiej
Na Sybir
Źródło :
https://paryskiesalonyro…
https://www.facebook.com…
https://zpe.gov.pl/kroni…
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
- Odsłony: 581
Copy and paste nie rozwija intelektu i nie poszerża horyzontów myśleniowych.
U ciebie e Izraelu o tym uczą ? Niebywałe