Polscy patrioci. Premier Jan Olszewski

JAN OLSZEWSKI WIERNY OJCZYZNIE I SWOJEMU SUMIENIU.
Zmarł 7 lutego 2019 r. Polityk który nie bał się prawdy. ,,Czyja będzie Polska?" 4 czerwca 1992 r. pytał śp. Jan Olszewski. Pytanie jest wciąż aktualne. Jaka i czyja będzie Polska?

Jan Olszewski był nie tylko świadkiem, ale kreatorem historii Polski i jedną z najważniejszych postaci w jej historii. Nie dbał o to że może się komuś narazić. Wzór patrioty zdeptany, opluty i zniszczony przez przeciwników politycznych. Oskarżyciel posiłkowy w procesie morderców ks. Popiełuszki.

Powstaniec warszawski. Walczył pod pseudonimem „Orlik”. Do śmierci był wierny przyrzeczeniu harcerskiemu złożonemu „służyć Bogu i Ojczyźnie”.
Premier pierwszego po wojnie w pełni niekomunistycznego rządu RP. Walczył o Polskę, w której zwyciężałaby uczciwość, a nie cynizm i draństwo. Marzył o wolnej Polsce. Wyznawał idee antykomunistyczne i niepodległościowe i pozostał do śmierci wierny swoim ideałom.

TAKIM POLACY GO ZAPAMIĘTAJĄ.
Oby kolejne pokolenia polityków miały w sobie choć cząstkę tej świadomości, czym jest służba Ojczyźnie, czym się różni szacunek od poklasku gawiedzi.
Warto wyciągnąć lekcje z życiorysu Jana Olszewskiego. Mimo że działał w polityce doceniał każdego człowieka, nie miał w sobie wyrafinowania i cynizmu. I może właśnie dlatego nie zrobił kariery politycznej.
Na Placu Krasińskiego pod pomnikiem Powstania Warszawskiego żegnali Go żołnierze AK, powstańcy warszawscy i działacze antykomunistycznej opozycji.
Przedstawiciel AK wygłosił mowę pożegnalną, w której zaznaczył że Olszewski był powstańcem, Żołnierzem Niezłomnym i bohaterem. Po tych słowach bardzo długo wznosił się okrzyk z setek piersi uczestników pogrzebu,
,,CZEŚĆ I CHWAŁA BOHATEROM"
I jak powiedziała jedna z uczestniczek pogrzebu ,,.Był uczciwy o złotym sercu, mimo że działał w polityce. To polityk z tej epoki.." ,,Prawdziwy patriota, dla którego Polska była najważniejsza" to opinia innej z warszawianek, która przyszła pożegnać byłego premiera.
,,Będzie go bardzo brakowało. Był takim sumieniem, w sytuacjach kiedy nie bardzo wiedzieliśmy co czynić zawsze padało pytanie, co powiedziałby Jan Olszewski " uważa inny z mieszkańców Warszawy.
.
BIOGRAFIA.
Jan Olszewski urodził się 20 sierpnia 1930 r. Mieszkał na warszawskim Bródnie. Wychowany w duchu patriotyzmu. Dom rodzinny był związany z polską tradycją niepodległościową.
,,Do 8 roku życia nie wyobrażałem sobie, że mogę być kimś innym jak kolejarzem na kolei. To była moja pasja, znałem wszystkie rodzaje lokomotyw, wagonów. Kolei to była moja codzienność, prawie codziennie wychodziłem do ojca coś mu zanieść
Mama opowiadała nam o swoim doświadczeniu z rosyjskim nauczycielem, po którym przysięgła sobie, że nigdy nie uderzy swoich dzieci. Miałem szczęśliwe dzieciństwo. Mój ojciec z charakteru był tak łagodny, że gdyby mnie uderzył, to pomyślałbym, że mu się coś stało" wspominał Jan Olszewski.
.
WOJNA I OKUPACJA.
Stryjeczny brat matki Stefan Okrzeja tworzył Organizację Bojową PPS. Stracony z wyroku władz carskich na stokach Cytadeli w 1905 r., stał się symbolem walki o sprawę narodową i robotniczą.
2 stryjeczny brat matki, także Stefan, porucznik pilot Wojska Polskiego, poległ w 1939 r. podczas bitwy powietrznej o Warszawę.
Jan Olszewski podczas okupacji niemieckiej był członkiem konspiracyjnego harcerstwa Szarych Szeregów. Do organizacji wstąpił w 1943. Działał w tzw. ,,Zawiszy" najmłodszej grupie wiekowej Szarych Szeregów.
Był członkiem drużyny PH-100-BP im. Bolesława Prusa na Nowym Bródnie, gdzie nosił pseudonim „Orlik" Nst został harcerzem Szarych Szeregów.
W okresie okupacji w domu Olszewskich znajdował się lokal konspiracyjny.
.
POWSTANIE WARSZAWSKIE
W Powstaniu Warszawskim walczył:
III Obwód ,,Waligóra" (Wola) Warszawskiego Okręgu AK
Rejon Bema III Batalion OW PPS im. Stefana Okrzei pluton 323;
od 7 sierpnia 1944 r. kompania ,,Wola" w IV batalionie Milicji PPS;
od 18 sierpnia 1944 r. batalion ,,Czata 49" zgrupowanie ,,Radosław"
Szlak bojowy- Wola - Stare Miasto - kanały - Śródmieście - Czerniaków - przepłynął Wisłę.
.
KONSPIRACJA PO WOJNIE.
Po wkroczeniu Sowietów do Polski uczestniczył ponad rok w antykomunistycznej konspiracji. Nst. działał w młodzieżowym kole Polskiego Stronnictwa Ludowego, partii skupiającej wtedy wszystkie siły opozycyjne wobec komunistów.
Po wojnie chłopców ciągnęło do walki. Ze zwykłych, często robotniczych rodzin, wychowani jednak przez harcerstwo, uważali rządy komunistów za sowiecką okupację.
Przyjaciele z lat młodości byli wyklęci, torturowani i w końcu z zamordowani.
W latach 1949-1953 studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Brał udział w półjawnym seminarium z kryminologii prof. Stanisława Batawii. Od 1955 r. do 1957 r. należał do zespołu „Po prostu” tygodnika studentów i młodej inteligencji, który stał się symbolem polskiej „odwilży”.

Był współautorem tekstu „Na spotkanie ludziom z AK” tekst w którym autorzy wzywali do rehabilitacji żołnierzy Armii Krajowej. W swoich artykułach wskazywał nadużycia w sądownictwie i wymiarze sprawiedliwości i przywrócenia czci żołnierzom Armii Krajowej.

Później wchodził do Zarządu Klubu Krzywego Koła, będącego przez kilka lat, do 1962 r. miejscem nieskrępowanej dyskusji intelektualnej.
W 1962 r. rozpoczął praktykę adwokacką. Bronił w najgłośniejszych procesach politycznych lat 60., 70. i 80.
W związku z obroną studentów aresztowanych w czasie manifestacji marcowych w Warszawie, był zawieszony w prawie wykonywania zawodu, karany dyscyplinarnie, pozbawiony okresowo możliwości wykonywania zawodu.
W latach 70. był inicjatorem, współautorem i sygnatariuszem publicznych wystąpień przeciwko władzom komunistycznym, w tym najbardziej znanego Listu 59, przeciwko planowanym zmianom w Konstytucji PRL.
W 1976 r. współtworzył w pełni zakonspirowane Polskie Porozumienie Niepodległościowe, działające na rzecz odzyskania przez Polskę niepodległości.
Napisał jedną z najważniejszych publikacji, poradnik „Obywatel a Służba Bezpieczeństwa”. W 1976 r. należał do współtwórców Komitetu Obrony Robotników (później Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”), uczestniczył w redagowaniu dokumentu założycielskiego „Apelu do społeczeństwa i władz PRL”.
Był współautorem statutu dla wolnych związków zawodowych, które przybrały po Sierpniu ’80 postać „Solidarności”.
Na posiedzeniu przedstawicieli załóg robotniczych 17 września 1980 r. przekonał zebranych do przyjęcia formuły jednego ogólnopolskiego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego NSZZ „Solidarność”.
Współprowadził postępowanie rejestracyjne „Solidarności” i „Solidarności” Rolników Indywidualnych. Był doradcą Krajowej Komisji Porozumiewawczej/Komisji Krajowej „Solidarności” NSZZ „Solidarność” i Regionu Mazowsze.
.
STAN WOJENNY.
Po ogłoszeniu stanu wojennego pełnił funkcję doradcy w Sekretariacie Episkopatu Polski. Na prośbę sekretarza Episkopatu Polski arcybiskupa Bronisława Dąbrowskiego prowadził rozmowy z przedstawicielami władzy w sprawie zwolnienia z więzień i obozów internowania osób chorych.
W 1980 r. włączył się w organizowanie niezależnych związków zawodowych. Na spotkaniu przedstawicieli związków w Gdańsku 17 września zaproponował połączenie wszystkich nowo powstałych związków w jedną strukturę ogólnopolską, co zostało zaakceptowane.

Był doradcą Krajowej Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” i zarządu Regionu Mazowsze, jest też jednym z autorów pierwszego statutu Solidarności. Z Wiesławem Chrzanowskim prowadził przed sądem warszawskim postępowanie rejestracyjne NSZZ ,,Solidarność" i NSZZ Rolników Indywidualnych „Solidarność”.
Występował jako oskarżyciel posiłkowy w procesie morderców ks. Popiełuszki. W 1988 r. współtworzył Komitet Obywatelski przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie.
Opowiadał się przeciw dążeniu do porozumienia z komunistami. Odmówił objęcia z ramienia tzw. strony społecznej stanowiska przewodniczącego „podstolika” do spraw reformy prawa i sądów przy „okrągłym stole”.
W pierwszych wolnych wyborach parlamentarnych 27 października 1991 r. wybrany na posła z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum.
6 grudnia 1991 r. stanął na czele pierwszego niekomunistycznego rządu odrodzonej Polski.
.
PREMIER JAN OLSZEWSKI
Przeciwstawił się nieuczciwej prywatyzacji polskiego majątku narodowego. Jego rząd zrealizował uchwałę lustracyjną z 28 maja 1992 r.
4 czerwca 1992 r. został obalony przez obrońców „okrągłego stołu”.
Jan Olszewski był współautorem Obywatelskiego Projektu Konstytucji RP w 1994 r. W 1995 r. został założycielem Ruchu Odbudowy Polski. Poseł III i IV kadencji Sejmu.
Pełnił funkcję doradcy prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Działał na rzecz likwidacji Wojskowych Służb Informacyjnych.
Z upoważnienia prymasa Józefa Glempa w 1984 i 1985 występował jako oskarżyciel posiłkowy w procesie zabójców księdza Jerzego Popiełuszki. Był też pełnomocnikiem rodziny duchownego.
W mowie oskarżycielskiej, transmitowanej przez radio, twierdził, że morderstwo miało być polityczną prowokacją, której celem było wywołanie w kraju zamieszek.
.
NOC TECZEK
Ujawnienie archiwaliów SB przez ówczesnego szefa MSW Antoniego Macierewicza w nocy z 4 na 5 czerwca 1992 r., określanej później jako „noc teczek”.
4 czerwca rano do Sejmu trafiły koperty z tzw. listą Macierewicza, na której znajdowały się nazwiska polityków figurujących w archiwach MSW jako tajni współpracownicy komunistycznych służb specjalnych.
„Noc teczek”, stała się bezpośrednią przyczyną upadku rządu Olszewskiego. 4 czerwca 1992 odwołano rząd Jana Olszewskiego.
Przed wyborami w 2005 r. utworzył Ruch Patriotyczny. Partia nie weszła do parlamentu. W latach 1989-1991 i 2005-2006 Olszewski zasiadał w Trybunale Stanu. Od kwietnia 2006 r. był doradcą prezydenta Lecha Kaczyńskiego.
W wyborach parlamentarnych w 2007 r Olszewski miał startować do Senatu z list PiS. Okręgowa Komisja Wyborcza odmówiła jednak zarejestrowania jego kandydatury.
.
OSTATNIE PYTANIE. ,,CZYJA BĘDZIE POLSKA?
Bo Polska, która wyłoniła się po umowach z komunistami i po prawie wolnychֿ wyborach z 4 czerwca 1989 r, nie była Polską, o którą walczono przez pół wieku. Mamy Polskę w której komuniści nadal decydowali o losach milionów Polaków
„Żegnając się ostatecznie, chciałbym mieć przekonanie, że zmiana, która się w Polsce dokonuje, jest trwała. Pragnę, aby to było już przesądzone” powiedział Jan Olszewski w jednym z ostatnich swoich wywiadów
Służba Polsce była treścią życia Jana Olszewskiego.
3 maja 2009 r. odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Orderem Orła Białego. Rada Polskiej Fundacji Katyńskiej przyznała Janowi Olszewskiemu Medal Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej, a Rada Warszawy nadała mu tytuł honorowego obywatela stolicy.
.
ŚMIERĆ WIELKIEGO CZŁOWIEKA I PATRIOTY.
W 2011 doznał udaru mózgu, od tego czasu zmagał się z ciężką chorobą. W listopadzie 2018 w wyniku zasłabnięcia trafił do jednego z warszawskich szpitali. Swoje ostatnie dni życia spędził w szpitalu.
ZMARŁ 7 LUTEGO 2019 r. PRZYCZYNA ŚMIERCI JANA OLSZEWSKIEGO TAK NAPRAWDĘ NIE JEST ZNANA.
W czasie mszy św odśpiewno ,,Modlitwę obozową”: ,,O, Boże, skrusz ten miecz, co siecze kraj, do wolnej Polski nam powrócić daj!”.....
Trumna z ciałem byłego premiera przykryta była biało-czerwoną flagą, obok umieszczono jego zdjęcie przepasane kirem.
Przed Bazyliką zebrały się tłumy ludzi, które chciały ostatni raz pożegnać Jana Olszewskiego. W Warszawie w uroczystościach pogrzebowych byłego premiera Olszewskiego uczestniczyło kilka tysięcy osób. Zasłużony adwokat i polityk zmarł w wieku 88 lat.

Były premier spoczął na cmentarzu na Wojskowych Powązkach w Warszawie.

ODSZEDŁ WIELKI POLAK. CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI!

Żródło :
https://ipn.gov.pl/pl/historia...
https://archiwum.ipn.gov.pl/pl...
https://www.prezydent.pl/kance...
https://przystanekhistoria.pl/...
https://www.facebook.com/share...