"Za naszą wolność!" - Marsz Niepodległości obowiązkowy!

I. Ku refleksji

Premier Donald Tusk zapowiedział, że w celu przywrócenia praworządności trzeba „działać w ramach demokracji walczącej”, co ma oznaczać bagatelizowanie zdania niektórych autorytetowi prawniczych: "Jeśli chcemy przywrócić ład konstytucyjny oraz fundamenty liberalnej demokracji, musimy działać w kategoriach demokracji walczącej. Oznacza to, że prawdopodobnie nie raz popełnimy błędy lub podejmiemy działania, które według niektórych autorytetów prawnych mogą być nie do końca zgodne z literą prawa, ale nic nie zwalnia nas z obowiązku działania" [1].

Marsz Niepodległości 11 listopada to "coroczne wydarzenie i doskonała okazja do zademonstrowania polskości, patriotyzmu oraz wierności wobec narodowej tradycji i dziedzictwa. Wspólnie gromadząc się pod biało-czerwonymi flagami i wizerunkami Orła Białego jesteśmy w stanie uzmysłowić sobie moc patriotycznego ducha, który drzemie we wszystkich Polakach" [2].

II. Musimy demonstrować nasze przywiązanie do wolności i Ojczyzny

Dokładnie za dwa miesiące odbędzie się kolejny Marsz Niepodległości. Niestety dotychczas byłem tylko na jednym, ale jeżeli zdrowie pozwoli to w tym roku będę na pewno i zachęcam do tego wszystkich moich rodaków, dla których dobro i wolność naszej Ojczyzny jest coś warte.   

Musimy znów zobaczyć naszą Polskę... Polskę polską! Polskę, która jest dumna ze swojego kraju i kocha swoją Ojczyznę, naszą wolność i tradycję, język polski, naszą kulturę i zwyczaje, naszą historię i wiarę. Zobaczyć biało-czerwoną Polskę patriotyczną.

Ten tegoroczny marsz musi znów pokazać, że jesteśmy po prostu dumnym narodem i musimy znów poczuć się wzmocnieni duchowo i patriotycznie.   

Te tłumy... niech spowodują, aby nam serce urosło i żebyśmy się znów policzyli i zobaczyli jakże wielu jest polskich patriotów. Jak tak naprawdę wielu jest takich jak wy, jak my, jak ja.

Po de facto przegraniu wyborów i powstaniu targowickiego i już zupełnie totalitarnego rządu "koalicji 13 grudnia" wielu z nas poczuło zawód i smutek, że być może to już koniec Polski, wielu poczuło osamotnienie a nawet przejawy bezradności czy bezsilności. Musimy pokazać, że wszystkie te negatywne emocje już uleciały i znów jako Polacy staliśmy się jednością. Mam nadzieję, że te tłumy Polaków spowodują, że znów uwierzymy, że wygramy naszą Polskę. 

Niech te biało-czerwone flagi, które pokażemy na marszu, niech ta  nasza radość podczas niego, brak wulgaryzmów, kopania w barierki, mazania fasad budynków, bez plucia czy gryzienia policjantów,  jakichś gwiazdek, wyzwisk i stonowanie rac i fajerwerków pokaże, że w nas nie ma agresji a jedynie dominuje troska o Polskę i sprzeciw wobec totalitarnych rządów D. Tuska. Musimy pokazać że "ruda wrona orła nigdy nie pokona". 

Musimy pokazać nasz patriotyzm tkwiący w Nas. Zobaczyć, że jest Nas wielu i tą ilością jesteśmy w stanie zbudować prawą Najjaśniejszą Rzecząpospolitą! To zależy tylko od Nas, naszej postawy życiowej, dokonywanych wyborów, codziennej zwykłej naszej przyzwoitości. 

A walka o Polskę będzie trudna bo przeciw nam mamy wielu w kraju i za granicą. Przed nami walka o uratowanie naszej wolności, naszej suwerenności i niepodległości, którą chcą zawłaszczyć elity unijne z naciskiem na Niemcy forsujące budowę Jednego Scentralizowanego Państwa Europa ze stolicą w Berlinie. 

A "małym" i "wściekłym", "miałkim" i nam nieprzychylnym musimy jeszcze raz pokazać, że nigdy Polaków nie złamią! Nigdy nie zrozumieją naszego Ducha i Naszego Patriotyzmu! Że ich przerastamy!

Jeszcze nie wiem jakie będzie motto tegorocznego Marszu Niepodległości, ale w kontekście chociażby słów D. Tuska przytoczonych na wstępie wydaje się, że dobrym byłoby np. "Za naszą wolność!", bo obecny rząd chce ją nam zabrać a ona zawsze była dla Polaków bardzo droga. 

III. Wiersz dla nas

Krzysztof Kamil Baczyński, Polacy, 23 XII 1942 r.

Oto rozmawiam z cieniami rycerzy
w głuchej, wygasłej urnie mojej ziemi,
a głosy jak organy rosną i strudzeni,
tyle wieków zwalając, co nad nimi leżą,
tyle serc w jeden kamień skutych, nim odwalą,
jak ciemność stygną we mnie i jak wiatr się żalą.

O! straszne, straszne dzieje. Widzę morza głuche,
ziemię z niebem złączoną, a jak step w posuchę,
i tętent burz pod ziemią, i tłumy wśród ogni
wijące się jak węże pocięte w kawały,
i twarze, twarze groźne, o! twarze podobne
obliczom w śnie zabitych. To znów nagle wały,
mury, miecze się wznoszą, krzyk rozcina ziemię;
a potem cisza. Tylko stoją nieme
posągi bohaterów - trzech lub dwu herosów,
a popod nimi przepaść zieje - do dna głosu.

Jeszcze, jeszcze pochody na dalekich lądach,
gdzie huragany armat rwą na strzępy ziemię,
na morzach lśniących, gdzie zamknięci w prądach
mocują się z żyłami golfstromów pod niemi.
I jeszcze, jeszcze da1ej - gdzie stąpną - zwycięscy.
I tam jeszcze, w ojczyźnie, z dłońmi zgorzałemi,
tam zawsze podeptani, tam zawsze na klęsce
jak na trumnie orkanu - wieniec serc na ziemi.

I tak mijają lata: rzeki, miasta niosą
jak czarną krę pożogi odbitą aż do dna,
i ciemność, ciemność głuchą. Wyje ziemia głodna
rykiem z pól wyoranym, wydartym z pogromów,
a na niej stoją widma rozrąbanych domów,
gdzie na zgwałconych sercach pohańbione ciała,
jakby się męka boża w ludziach ciałem stała.

O straszne, straszne dzieje. Huczy czas nad nami.
Kiedy z szubienic dzwony sinych ciał zagrają,
wywloką nas na bruki pokrajane łzami,
na oświęcimskie kaźnie i warczącą zgrają
do gardeł nam przypadną. My będziemy żyli
i tysiąc lat po śmierci w gałęziach szubienic,
płoszący życie z ślepi tych, co nas zabili.

Ja rozmawiam z cieniami umarłych rycerzy,
nad grobowiskiem ziemi, sam jak krzyż zgorzały,
i mówię:"O, przeklęty ten, który nie wierzy
wystygłym prochom ludu i serc żywych grozie;
bo kto na swojej klęsce - klęskę ducha mierzy,
O! tego nie wybawi płomienisty orzeł.
Bo kto nie kochał kraju żadnego i nie żył
chociaż przez chwilę jego ognia drżeniem,
chociaż i w dniu potopu w tę miłość nie wierzył,
to temu żadna ziemia nie będzie zbawieniem".

O, wybudujcie domy, o, nazwijcie wreszcie
Polskę - Polską, nie krzywdą, a miłość - miłością,
i niechaj biegną rzeki, a na każdym mieście
niech słup srebrzystych skrzydeł tryśnie jako - kościół,
kościół ciał odkupienia. Każdy jako posąg
śród liści, nie z marmuru, stoi - sobie mały,
ale rosnący w kształtach jak jabłka dojrzałe,
wszyscy razem w kopułę, co odbije głosy
walnych trąb archanielskich jak lawiny nieba,
by chleb był dla miłości, nie miłość dla chleba,
by czas był tym rosnącym, a nie krwi łakomym.
O, wybudujcie domy, jasne, wielkie domy.

Zostaw za sobą dobra, miłości i mądrości ślad...
http://krzysztofjaw.blogspot.com/
[email protected]

[1] https://wpolityce.pl/polityka/...
[2] https://marszniepodleglosci.pl...

Zostaw za sobą dobra, miłości i mądrości ślad... 
© Krzysztof Jaworucki (krzysztofjaw) 
http://krzysztofjaw.blogspot.com/ 
[email protected] 

Ten sam tekst jest jednocześnie publikowany na forach: https://www.salon24.pl/u/krzys... https://naszeblogi.pl/users/kr... https://niepoprawni.pl/ludzie/... blogmedia24.pl