Bohaterowie Rzeczypospolitej. 2 Korpus Polski

"I POSZLI ZA POLSKĘ SIĘ BIĆ. 21 lipca 1943 r. w Iraku został powołany 2 Korpus Polski pod dowództwem gen. Władysława Andersa. Trzon 2 Korpusu stanowili Polacy uwolnieni z sowieckich więzień i łagrów po podpisaniu układu Sikorski-Majski. W trakcie walk do Korpusu wstępowali Polacy ze Śląska, Pomorza i Wielkopolski, wcześniej przymusowo wcieleni do armii niemieckiej.Trwali w walce o wolność Polski, bez względu na warunki, w jakich przyszło im żyć, walczyć i umierać. 2. Korpus Polski. Był największym związkiem taktycznym Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, a jego bitwy przeszły do legendy.

Cmentarze żołnierzy 2 Korpusu Polskiego, legenda bohaterskiego misia Wojtka czy pieśń „Czerwone Maki na Monte Cassino” na trwałe stały się częścią polskiej pamięci historycznej.
W składzie 2 KP znajdowały się: 2 dywizje piechoty, 3 Dywizja Strzelców Karpackich i 5 Kresowa Dywizja Piechoty, 2 Warszawska Brygada Pancerna, Artyleria Korpusu, Pułk Ułanów Karpackich, kompania komandosów oraz batalion saperów i batalion łączności. Łącznie stan liczebny Korpusu wynosił około 50 tys żołnierzy.

Korpus i podległe mu jednostki miały rozbudowaną symbolikę. Oznaką rozpoznawczą całego 2 KP była biała syrenka na czerwonym tle, żołnierze na ramieniu nosili też oznakę rozpoznawczą 8 Armii zwaną tarczą krzyżowców, czyli złoty krzyż na białym tle. Z kolei symbolem Dywizji Karpackiej był zielony świerk na biało-czerwonym polu, a Kresowej, brązowy żubr na żółtym polu.
Straty 2 Korpusu Polskiego w czasie walk we Włoszech wyniosły łącznie ponad 11 tysięcy żołnierzy.
****
4 sierpnia 1941 r gen. Władysław Anders został wyprowadzony z celi więzienia na Łubiance. Tym razem jednak nie trafił do sali przesłuchań, lecz wprost do gabinetu Ławrientija Berii.
Zapadając się w miękkim fotelu i paląc papierosa, z rosnącym zdziwieniem słuchał, jak szef NKWD komunikuje: Sowieci podpisali układ z Sikorskim, Polaków obejmie amnestia, a on sam stworzy polską armię, która u boku Armii Czerwonej będzie walczyć z Niemcami.
2 tyg później Anders otrzymał oficjalną nominację. Na miejsce formowania armii Sowieci wyznaczyli Buzułuk w głębi Rosji. W kolejnych tygodniach zaczęli tam napływać zwalniani z łagrów więźniowie. Wśród nich był Mieczysław Biegun, który niebawem przywdział polski mundur.Trzon sił przyszłego Korpusu stanowili obywatele polscy uwolnieni z sowieckich więzień po podpisaniu 30 lipca 1941 r. układu Sikorski-Majski i przywróceniu zerwanych po 17 września 1939 r. stosunków dyplomatycznych między Polską a ZSRS.Dzięki temu stało się możliwe tworzenie na terenie Związku Sowieckiego Polskich Sił Zbrojnych.Mimo trudności z aprowizacją, sprzętem i utrudnianiem przez stronę sowiecką Polakom dotarcia do punktów werbunkowych, do armii Andersa masowo przybywali zarówno żołnierze, jak i cywile. Łącznie zgłosiło się ok. 115 tys. osób, w tym około 78,5 tys. żołnierzy.

Jednak ze wzrostem liczby żołnierzy oraz powiększającą się liczbą polskich cywilów, którzy przybywali do miejsc tworzenia armii, coraz poważniejsze stawały się problemy aprowizacyjne.
Tymczasem Sowieci nie tylko nie zwiększali przydziałów żywnościowych dla polskiego wojska, ale je obniżali. Żołnierze polscy mieszkali w namiotach przy 40 st mrozach, chodzili w łachmanach, a szmaty zastępowały im buty. Panował coraz dokuczliwszy głód. To zdecydowało, że podjęta została decyzja o ewakuacji armii na wschód.

Pierwsze 33 tys. osób wyruszyło do Iranu w marcu 1942 r reszta dołączyła kilka miesięcy później. Sam generał Anders wyjechał na końcu w sierpniu 1942 r.
Utworzył tam 2. Korpus Polski w Iranie, skąd Polacy przenieśli się do Iraku i Palestyny, gdzie odbywali przeszkolenie. Na początku 1944 r 2. Korpus w którego skład wchodziły już m.in. 3. Dywizja Strzelców Karpackich, 5. Kresowa Dywizja Piechoty, 2. Samodzielna Brygada Pancerna, 2. Armijna Grupa Artylerii przerzucono do Włoch.
.
BITWY KORPUSU POLSKIEGO.
2 Korpus Polski rozpoczął swój szlak bojowy zimą 1944 r. w walkach nad rzeką Sangro. W maju tego samego roku wziął udział w bitwie o Monte Cassino, która rozsławiła imię polskiego żołnierza. 18 maja patrol z 12 Pułku Ułanów Podolskich zajął strategicznie położone ruiny klasztoru benedyktynów.
W kolejnych miesiącach ich szlak biegł przez Ankonę, Linię Gotów, Apeniny i skończył się w kwietniu 1945 r. w Bolonii.
***
Najbardziej spektakularnym sukcesem 2. Korpusu Polskiego podczas kampanii włoskiej było zdobycie 18 maja twierdzy Monte Cassino, broniącej dostępu do centralnej części Półwyspu Apenińskiego.
Po niezwykle zaciętych walkach polscy żołnierze polscy zajęli wzgórze Monte Cassino ze znajdującym się na nim klasztorem. W bitwie zginęło 923 polskich żołnierzy, 2931 zostało rannych, a 345 uznano za zaginionych.
,,Masyw Cassino, na którym stał klasztor, był kluczowym stanowiskiem w linii Gustawa w systemie połączonych niemieckich linii obronnych, biegnącym przez całą szerokość najwęższej części Włoch między Gaetą i Ortoną.
Był to przykład imponującej inżynierii wojskowej, najpotężniejszy system obronny, z jakim podczas wojny zetknęli się Brytyjczycy i Amerykanie" pisał Matthew Parker, autor książki ,,Monte Cassino. Opowieść o najbardziej zaciętej bitwie II wojny światowej".
W nocy z 24 na 25 maja 1944 r. tydzień po zdobyciu klasztoru Monte Cassino Pułk Pancerny Dzieci Lwowskich walczył o Piedimonte san Germano.
Na początku czerwca 1944 r. 2. Korpus Polski otrzymał zadanie jak najszybszego opanowania portu morskiego Ankona. Żołnierze polscy rozpoczęli natarcie 17 czerwca 1944 r. Cztery dni później dotarli nad rzekę Chienti, za którą znajdowały się niemieckie pozycje obronne.
Próba sforsowania rzeki z marszu zakończyła się niepowodzeniem. Dalsze działania ofensywne zostały podjęte 30 czerwca, gdy Niemcy rozpoczęli odwrót.
Na początku lipca korpus stoczył bitwę pod Loreto. Stąd po przegrupowaniu sił, ruszył na Ankonę. Natarcie rozpoczęło się 17 lipca. Po przygotowaniu artyleryjskim i lotniczym 5. Kresowa Dywizja Piechoty zdobyła wzgórze Monte della Crescia, zaś 2. Brygada Pancerna Monte Torto.
W rezultacie walk przełamana została obrona niemiecka. Opanowanie przez Polaków wzgórz w okolicy miasta przesądziło o wyniku bitwy o Ankonę.
18 lipca 1944 r. jednostki 5. Kresowej Dywizji Piechoty i 2. Brygady Pancernej ponownie zaatakowały pozycje niemieckie.

Równocześnie bez większego oporu, 3. Dywizja Strzelców Karpackich opanowała miasto i port. W bitwie o Ankonę poległo 388 żołnierzy, 1636 zostało rannych, 126 uznano za zaginionych.
Jedną z ostatnich bitew stoczonych przez wojska alianckie na froncie włoskim była bitwa o Bolonię, która rozpoczęła się 9 kwietnia 1945 r.
W walkach brali udział żołnierze II Korpusu Polskiego, którymi dowodził gen. Zygmunt Szyszko-Bohusz. Przełamanie frontu pod Bolonią i wyzwolenie miasta miało decydujące znaczenie dla ostatecznej klęski Niemiec na froncie włoskim.
21 kwietnia 9. Batalion Strzelców Karpackich wkroczył do Bolonii jako pierwszy i zawiesił nad miastem polską flagę. Kilka godzin później dotarły tam oddziały alianckie.
Oddziały 2. Korpusu Polskiego były owacyjnie witane przez ludność.

9. Batalion Strzelców Karpackich uzyskał miano ,,bolońskiego", a 17 jego dowódców otrzymało honorowe obywatelstwo miasta. Senat Bolonii wręczył polskim żołnierzom 215 specjalnie wybitych pamiątkowych medali.
W bitwie bolońskiej zginęło 300 polskich żołnierzy, a 600 zostało rannych.

Ostatnim dowódcą 2 Korpusu Polskiego był gen. dyw. Zygmunt Szyszko-Bohusz
Po zakończeniu wojny Korpus pozostawał w składzie wojsk okupacyjnych we Włoszech.
.
PO WOJNIE.
W 1946 r. 2. Korpus zdemobilizowano, a żołnierze przetransportowani do Wielkiej Brytanii, gdzie Brytyjczycy stworzyli dla żołnierzy PSZ Polski Korpus Przysposobienia i Rozmieszczenia.
Po rozwiązaniu tej formacji duża część żołnierzy 2. Korpusu Polskiego pozostała na emigracji z uwagi na sytuację polityczną w kraju.
Tak uczynił również gen. Władysław Anders, który pozostał na emigracji, co przyczyniło się do odebrania mu w 1946 roku przez władze komunistyczne polskiego obywatelstwa i szlifów generalskich.
W Londynie Anders zajął się przede wszystkim zorganizowaniem odpowiednich warunków życia dla swoich żołnierzy i innych Polaków, którzy pozostali poza granicami kraju. Przyczynił się do utworzenia szkół, warsztatów pracy czy kursów zawodowych.

Tuż po wojnie, w 1949 r, wydał w Londynie wspomnienia z lat 1939-46 pt. ,,Bez ostatniego rozdziału", był także autorem wstępu do monografii zbrodni katyńskiej autorstwa Józefa Mackiewicza pt. ,,Zbrodnia katyńska w świetle dokumentów".
Angażował się aktywnie w działalność polityczną na emigracji, od 1949 r pełnił funkcję przewodniczącego Skarbu Narodowego, a w 1954 r został członkiem Rady Trzech.
Gen. Władysław Anders zmarł 12 maja 1970 r, spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym na Monte Cassino obok swych żołnierzy z 2. Korpusu Polskiego.
Po upadku komunizmu w Polsce, przywrócono mu pośmiertnie obywatelstwo, a jego imię otrzymały liczne ulice, place, szkoły czy jednostki Wojska Polskiego.
Na miejscu wiecznego spoczynku zdobywców Monte Cassino wyryto napis ,,Przechodniu powiedz Polsce, żeśmy polegli wierni w jej służbie".

ZA WOLNOŚĆ NASZĄ I WASZĄ,
MY ŻOŁNIERZE POLSCY ODDALIŚMY BOGU DUCHA, ZIEMI WŁOSKIEJ CIAŁO. A SERCA POLSCE.. "

https://www.facebook.com…