Felicja słyszy głosy...

*

Zaś wieczorami dodatkowo gadało za ścianą . 
                                                                                                                         
(„Pewnie pająki” – dumała rozdrażniona tym mysz).    
                                                                                                                             
 Niestety ilekroć próbowała rozwiązać ten dylemat, głosy natychmiast milkły, chociaż starała się być w swych poszukiwaniach subtelną jak zmrożona mgła. Więc, chcąc nie chcąc, pozostawało jej bezwolne wsłuchiwanie się w codzienne szepty, bardzo podobne tym zapisanym:     
                                                                                                                   
(O znowu! – jęknęła wybudzając się z odprężającej drzemki po ciężkim sporze z Wróblickim):    
                                         
- Każdy każdego ma czasem dosyć, ale są wyższe racje….                                                                                                       
- Czyli porcje?                                                                                                                                                                                    
– Chodziło mi o racje i reakcje. O racjonalizm poniekąd.                                                                                                         
– Nacjonalizm?                                                                                                                                                                                
– Nie.                                                                                                                                                                                                                       
– Racje, relacje, wakacje, prokreacje itp.? 
                                                                                                                                                          
(Zwariuję od takich skojarzeń!)    
– Słuchaj uchem a nie brzuchem kolego lebiego!                                                                                                                                                         
–Co się ciskasz, ty chodząca powago, na bon motach się nie znasz?    
                                                                           
(To pająki. Pająki!)  
                                                                                                                                                                                           
-Wszystko zależy od DNA…                                                                                                                                                            
- Kiedy nie przepuszcza i można się od niego odbić?                                                                                                         
- Ech…dno, to ty jesteś!                                                                                                                                                               
–Ja tam jestem szczelny, czyli lojalny, a nie taki bezczelny jak ty.    
                                                                                     
( Pajęcze mądrości jak nic. ) 
                                                                                                                                                                                     
- Ty się przyglądnij sikorce bogatce, która mieszka w jabłoniowym sadzie, jaka ona zrywna.                                                                                   
– Faktycznie skoczna, jak i jej piosenka.                                                                                                                                                                     
– Lata zakosami, bo rzucają nią niespodziewane natchnienia.  Żaliła się na to wczoraj, że przypadkowe i dla niej mało praktyczne. Poronione, tak jak ten twój humorek.                                                                    
(Nie, chyba jednak nie pająki. Pająki tak daleko nie łażą, a tym bardziej nie widzą. To co to jest? Co?! No zwariuję!!)                                                                                                                                                                               
Toteż trudno się dziwić, że po paru kolejnych nieprzespanych nocach Felicja postanowiła włączyć w swą „pogoń za cieniami” bezużytecznego dotąd nietoperza, ale nie dało się go dobudzić  (Wyobraźnia. To twoja wyobraźnia. Nic więcej – wybełkotał jedynie ) i pozostało jej w końcu tylko czopowanie uszu pszczelim woskiem. Co wcale jej nie wyciszyło ( a raczej nawet przeciwnie), bo było bardzo nie w jej stylu i w ogóle…                                                                                                                                               
Aż  któregoś razu zagadało tak głośno, że słychać je było mimo zatyczek:   
                                                                                                                                                              
-Ty to się zabezpieczasz powagą, jak chruściki tą tam ichnią kamienną konstrukcją.                                                                                 
– Skąd to wiesz?                                                                                                                                                                             
– Od syna kuzyna, bo co?    
                                                                                                                                                                       
(Od topika pewnie. Ha! A jednak pająki! )  
                                                                                                                                                                    
– Co on robił nad wodą?                                                                                                                                                                                  
– Podglądał rusałki, zbereźnik.                                                                                                                                                  
– Który to? Ten od kremówek?                                                 
– Poniekąd.                                                                                                                                                                                           
– Wpierw kremówki w Wadowicach, potem pizza w Jagodnie…                                                                                                                      
- I zarzygane spodnie.                                                                                                                                                                                
– Właśnie.
                                                                                                                                                                                                             
(Cholera, jednak nie pająki! Cześć. Przeprowadzam się!)  
                                                                                                   
I tak też się stało.

*