15 maja 1944 r. jednostki partyzanckie AK zorganizowane przez Mariana Pilarskiego „Jara”, stoczyły kilkugodzinną bitwę z oddziałami UPA pod Wakijowem. Ukraińcy zostali zmuszeni do wycofania się za rzekę Huczwę. Zacięte walki na południowym wschodzie Lubelszczyzny trwały od początku marca. Przerwane zostały dopiero po wkroczeniu Armii Czerwonej. Skutecznym obrońcą polskiej ludności na tych terenach był por. Pilarski „Jar”, „Grom”, przyszły organizator II Inspektoratu Zamojskiego AK.
W wieku 16 stu lat wstąpił do Legionów Polskich. Bił się z bolszewikami. Został dwa razy ranny. Bronił ojczyzny przeciwko niemieckiej napaści we wrześniu 1939 r. Walczył w składzie Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”.
W październiku uczestniczył w bitwie pod Kockiem, po której dostał się do niewoli. Zdołał jednak zbiec z transportu i wrócił na Zamojszczyznę. Tutaj wstąpił do konspiracji.
W 1943 r. dowodził 21 kompanią AK w Inspektoracie Zamojskim. Prowadził równocześnie szkołę podoficerską. Ludzie „Groma” stawiali czoła Niemcom i oddziałom UPA. W lipcu 1944 r. w uznaniu zasług otrzymał awans na kapitana.
Po wkroczeniu Sowietów nadal działał w podziemiu niepodległościowym. Jesienią 1945 r. „Jar” objął stanowisko II sekretarza obwodu WiN miasta Zamość oraz oficera wywiadu Obwodu Zamojskiego WiN. Wkrótce stanął na czele obwodu.
Z jego rozkazu 8 maja 1946 r. udało się przeprowadzić akcję uwolnienia ok. 300 więźniów z więzienia zamojskiego.
W kwietniu 1947 r. postanowił się ujawnić i podjął próbę znalezienia normalnej pracy. Szykany aparatu bezpieczeństwa zmusiły Mariana Pilarskiego do odtworzenia struktur konspiracyjnych na bazie byłych żołnierzy AK-WiN.
Od jesieni 1947 r. na terenie Klasztoru Ojców Bernardynów w Radecznicy rozpoczęło się budowanie podwalin pod II Inspektorat Zamojski AK.
W ciągu niespełna roku, stała się jedną z największych organizacji antykomunistycznych w tamtym okresie, skupiając w sowich szeregach od 200 do 400 ludzi.
12 kwietnia 1950 r. funkcjonariusze UB zatrzymali „Jara”. Represje nie ominęły również zakonników z klasztoru w Radecznicy. Trafił do więzienia na Zamku Lubelskim. W październiku 1951 r. razem ze swoim podkomendnym Stanisławem Bizorem , Eam" otrzymał karę śmierci. Na ranem 4 marca 1952 r. zostali zamordowani na zamku Lubelskim.
W 2007 r. Prezydent RP Lech Kaczyński pośmiertnie odznaczył Mariana Pilarskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Pracownicy lubelskiego oddziału IPN, przy współpracy prof. Krzysztofem Szwagrzykiem, w styczniu 2017 r. odnaleźli miejsca spoczynku partyzantów na cmentarzu przy ulicy Unickiej w Lublinie.
W październiku 2017 r. odbył się uroczysty pogrzeb państwowy Mariana Pilarskiego „Jara” i Stanisława Biziora „Eama”. Ich szczątki spoczęły w krypcie bazyliki pw. św. Antoniego Padewskiego w Radecznicy.
-----------------------
https://pl.wikipedia.org…
https://przewodnikzamosc…
https://dzieje.pl/aktual…
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
- Odsłony: 444
Wyrok wydał niejaki Mieczysław Widaj. Z wyglądu typowy mosiek, ale może dlatego że obracał się w tym towarzystwie :
https://pl.wikipedia.org…
Mieczysław Józef Widaj (ur. 12 września 1912 w Mościskach, zm. 11 stycznia 2008 w Warszawie) – pułkownik Ludowego Wojska Polskiego, zastępca przewodniczącego Najwyższego Sądu Wojskowego, w latach 1945–1953 odpowiedzialny za skazanie na śmierć ponad 100 żołnierzy podziemia niepodległościowego, zbrodniarz komunistyczny.