13 lutego 1914 roku w Warszawie urodził się Tadeusz Sawicz (zm. zm. 19 października 2011 roku w Toronto) – przyszły generał brygady, pilot Wojska Polskiego.
Był ostatnim żyjącym polskim uczestnikiem bitwy o Anglię i ostatnim żyjącym żołnierzem Brygady Pościgowej, która broniła Warszawy w czasie wojny obronnej 1939 roku.
W roku 1933 wstąpił do Wojska Polskiego. W rok później ukończył kurs unitarny w Szkole Podchorążych Piechoty, a następnie rozpoczął edukację w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie (IX promocja). 15 października 1936 roku został promowany na podporucznika i rozpoczął służbę pilota w 111. eskadrze myśliwskiej. W roku 1937 został przeniesiony do 114. eskadry myśliwskiej.
W czasie wojny obronnej był od 4 września 1939 roku zastępcą dowódcy 114. eskadry myśliwskiej. 14 września 1939 roku wystartował samolotem PZL P.11c z lotniska w Poniatowej z zadaniem dostarczenia rozkazów dla generała Juliusza Rómmla. Tego samego dnia wylądował w oblężonej przez Niemców Warszawie. Po wykonaniu zadania i odebraniu odpowiedzi z dowództwa miasta podjął misję dostarczenia korespondencji do sztabu marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza. 17 września 1939 roku udało mu się dotrzeć do granicy z Rumunią i przekazać listy.
Przez Rumunię, Jugosławię i Włochy przedostał się do Francji. Tam rozpoczął szkolenie w Centrum Wyszkolenia Lotnictwa w Lyon. W czerwcu 1940 roku służył w Kluczu Frontowym Nr 10 (Ga) przy Groupe de Chasse III/10 w Deauville. Po klęsce Francji uciekł samolotem Bloch MB.152 przez Morze Śródziemne do Algierii. Stamtąd przedostał się do Maroka, a następnie do Wielkiej Brytanii.
Pierwsze cztery miesiące spędził na w ośrodku szkoleniowym w Aston Down. Od października 1940 roku służył w polskich dywizjonach w Wielkiej Brytanii: 303. im. T. Kościuszki, 316. "Warszawskim" i 315. "Dęblińskim".
9 listopada 1941 roku objął dowództwo eskadry A dywizjonu 316. „Warszawskiego”, od 25 września 1942 roku dowodził dywizjonem 315 „Dęblińskim”. 16 kwietnia 1943 roku przeniesiony został na zastępcę dowódcy 1. Skrzydła Myśliwskiego, a od 3 lipca 1943 roku był oficerem łącznikowym w 12. Grupie Myśliwskiej, a od 18 października 1943 roku był instruktorem lotniczym w Rednal.
3 kwietnia 1944 roku skierowany został na staż do sztabu 9. Armii Powietrznej USAAF jako oficer łącznikowy. Przydzielony został do 61. Fighter Squadron, gdzie stworzył polską sekcję.
Po służbie w lotnictwie amerykańskim 14 czerwca 1944 roku objął dowództwo III Skrzydła Myśliwskiego, a 10 października 1944 roku został dowódcą 131. Skrzydła Myśliwskiego. 16 lipca 1945 roku po raz drugi objął dowództwo III Skrzydła Myśliwskiego.
W roku 1947 w stopniu majora został zdemobilizowany. Do okupowanej przez Związek Sowiecki i rządzonej przez komunistów Polski nie wrócił.
W 1957 roku przeprowadził się do Kanady, gdzie pracował w firmach lotniczych. Mieszkał w Montrealu i Etobicoke. W latach 70. na krótko odwiedził Polskę. Zmarł w domu opieki w Toronto. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie(kwatera C30-X-18b).
Zajmuje 82 lokatę na „Liście Bajana” (3 zwycięstwa pewne, 3 i 1/2 uszkodzenia). Nie uwzględnionym na „Liście Bajana”, lecz zatwierdzonym przez Amerykanów jest dodatkowo jedno uszkodzenie (21 maja 1944; Fw 190).
Postanowieniem Prezydenta RP, Lecha Kaczyńskiego z dnia 3 maja 2006 roku został awansowany do stopnia generała brygady.
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
- Odsłony: 537