Wesoły świąd z okazji przedłużonego weekendu

Zewsząd rozbrzmiewają dźwięki “Ody do radości”, zwykle bez zbyt klerykalnego tekstu. Wokół mnóstwo tradycyjnych symboli misterium pojednania. Oczy cieszą renifery, śnieżynki, brodaci, odziani w purpurę dystrybutorzy coca coli, a może klony Dziadka Mroza, uśmiechnięte bałwanki, pisanki… Sorry, jajka to resztówki po fetowaniu przesilenia wiosennego. Ale cała reszta dekoracji przypomina, że idą Zimowe święta. Kraszankami też zresztą można ozdobić tannenbaumę, iglaste drzewko wszczepione w siermiężne słowiańskie obyczaje przez zachodnią cywilizację.

I jak zwykle w tym czasie dociekliwi penetratorzy człowieczej natury snują domysły o czym ludzie będą gwarzyć przy wigilijnych, wróć, po prostu przy suto zastawionych stołach. Z rozpędu zastosowałem ten wytrych stylistyczny, bo przy dzisiejszej drożyźnie na stoły trafi raczej skromna strawa, no, może z wyjątkiem zmodyfikowanej wegańsko tradycyjnej sojowej golonki w piwie. Pomijając rodzinne wspominki, osiedlowe plotki i obgadywanie znajomych przypuszczam, że wiele tematów do pogawędek zasugerują telewizje. Śniadaniowe będą pobudzać kreatywność, na przykład jak poprawnie sznurować mokasyny. Informacyjne przybliżą mechanizmy postępu, na przykład jak korupcja wzmacnia elyty, od unijnego parlamentu, po platformerskie i lewicowe samorządy. Dla ścisłości, platformerskie i lewicowe to praktycznie tautologia. Indoktrynacyjny amerykański telebim wreszcie, skrojone na miarę dla opozycyjnych zakapiorów, obnaży rosyjskie, ba, sowieckie oblicze reżymu z Nowogrodzkiej. Zatem niech w barwnej ikebanie rozkwita sto wątków zmultiplikowanych w internetowy obrok ozdobiony progresywnym zawołaniem: wesoły świąd!

Teraz dla odmiany serio zasygnalizuję o czym nie zamierzam rozmawiać przy wigilijnym stole i od jakich pokus werbalnych będę odwodził wieczerzających. Myślę na przykład o niektórych decyzjach prezydenta Andrzeja Dudy. Bo po cóż wszczynać swary w przerwach między nuceniem kolęd. Zaś oczywista konstatacja, że prezydent przestał być notariuszem Prawa i Sprawiedliwości nie miałaby mocy erystycznej. Co najwyżej ktoś mruknąłby: “wolałem go jako Adriana”.
Ale nim zaświeci pierwsza gwiazdka, korzystając z dnia powszedniego, dołączę swój dyszkant do skrzeczącej pospolitości. Prezydent powołując się na setki protestów, w tym jak mniemam na sugestie pierwszej damy, nie podpisał ustawy oświatowej ministra Przemysława Czarnka. Niezłomny, choć zapewne niemile zaskoczony profesor zapowiedział trzecią wersję Lex Czarnek. Na razie nadal wara kuratorom i rodzicom od tego jaką politykę pedagogiczną prowadzą dyrektorzy i dyrektorki(dyrektory?) szkół. Aktywiści progresywnych jaczejek już zacierają dłonie. Tour de Konstytucja zrewoltowanej kasty jurystów znów wyrusza w trasę. Hitowy podręcznik profesora Wojciecha Roszkowskiego ląduje w koszu.

I essa! No to na drugą nóżkę. Prezydent zdecydowanie broni swych konstytucyjnych prerogatyw do mianowania sędziów. Potwierdza tym samym oczywistą oczywistość, że w polskim porządku prawnym nie istnieją urojeni przez zbuntowaną kastę tak zwani neosędziowie. Tymczasem ponoć nasi negocjatorzy ustalili z brukselskimi biurokratami, że butni buce w togach będą mogli kwestionować nominacje głowy państwa. Czyli o tym kto jest legalnym arbitrem Temidy nie będzie przesądzał prezydent, lecz panowie Tuleya, Żurek, Juszczyszyn i pani Morawiec albo Iusticja in gremio.

Impas polega na tym, że twarde stanowisko prezydenta zapobiega i tak okropnemu bajzlowi w wymiarze sprawiedliwości, lecz Oddala unijne wsparcie dla KPO. Przy wigilijnym stole bym tego nie powiedział, by nie mącić świątecznego nastroju. Jednak w mroźny wieczór przy klawiaturze zaryzykuję tezę, że do wyborów zjednoczona(?) prawica nie zdoła zapewne okiełznać buntu togomitów. A za rok bez dotacji unijnych trzecia kadencja może się jej wymknąć z rąk i powróci, odpukać, III RP. Stąd najsensowniejsza wydaje się triada: przeczekać, wygrać i pogonić.

Nie przewiduję także pogwarki o Danielu Obajtku. Zgraja pikusiów wciąż nie może przeboleć, że z funkcji burmistrza Pcimia awansował na stanowisko prezesa Orlenu. I szarogęsi się wzmacniając koncern, dokonując spektakularnych fuzji, trzęsąc rynkiem mediów regionalnych odkupionych od niemieckiej spółki. A w istocie działa na zatracenie polskich interesów ryzykując oddanie firmy w rosyjskie łapy. Wedle opozycji zakrawa to na zdradę stanu. Podstawę oskarżeń stanowią fakty ujawnione przez dociekliwych śledczych z TVN 24. Do ustalenia pozostaje tylko odpowiedź na pytanie, jak “Fakty” tego amerykańskiego telebimu PO mają się do faktów jako takich. Gdzie mi tam rozstrzygać takie kwestie przy wigilijnym stole.
Natomiast wręcz korci mnie zainicjowanie Niewątpliwie kontrowersyjnej wymiany zdań na temat polskiego dorobku na piłkarskich mistrzostwach świata. Przygotowuję nawet tezy do dyskusji. Po pierwsze więc, ekipa Michniewicza wykonała plan minimum i wyszła z grupy. Po drugie nasza reprezentacja uległa jedynie mistrzom i wicemistrzom globu. Po trzecie wreszcie, mecz finałowy sędziowali Polacy z Szymonem Marciniakiem jako arbitrem głównym. A że styl naszej reprezentacji pozostawiał niedosyt? Futbol to nie jazda figurowa na lodzie, ani skoki narciarskie.

Życząc wszystkim radosnych Świąt Bożego Narodzenia kończę i wracam do lepienia pierogów z kapustą i grzybami.
 
Sekator
 
Ps.
– Czy wigilijna kutia jest potrawą wegańską - pyta nagle mój komputer.
– Nie jest - odpowiadam Eustachemu. – Bo zawiera miód, efekt niewolniczej harówki pszczół. Ortodoksyjna dieta wyklucza także kluski z makiem i pierogi, bo w skład ciasta wchodzą jajka, tudzież zupę grzybową z kurek, gąsek, zajączków i saren…