Czy marines ruszą jako ochotnicy na Moskali?

A więc wojna! Ciekaw jestem na ile przebieg batalii w Ukrainie odpowiada założeniom rosyjskich strategów? Amerykański wywiad sugeruje, że sztabowcy Putina są zaskoczeni siłą, determinacją i skutecznością oporu od Krymu po Kijów i Lwów. Coś mi się zdaje, że zachodni analitycy także. Ale ci z Kremla mają przewagę mentalną, bo wiedzą co zaplanowali i jakie cele zamierzają osiągnąć. Zaś eksperci z Pentagonu i NATO mogą jedynie przypuszczać, niestety z dużą dozą prawdopodobieństwa, że ideą fix Putina jest reanimowanie(wskrzeszenie?) rosyjskiego imperium, nie tylko w starych granicach, z Ukrainą, priwiślańskim krajem, pribaltiką, protektoratem Czech i Moraw, gdzie szwabachę, taki skrót myślowy, zastąpiłaby cyrylica… Wystarczy przypomnieć sobie dokąd zmierzali bolszewicy w 1920 roku.
Nie udało się Leninowi, Stalin zatrzymał się na Łabie, więc do trzech razy sztuka, zwłaszcza, że Boh trójcu liubiyt. Jednak jeśli nawet moskiewska szarańcza nie zdoła dopiąć swego, kremlowskie kuranty i tak oddzwonią sukces. Bo utworzenie marionetkowych batustanów, ługańskiego i Donieckiego wydaje się przesądzone.
Wszak bez względu na stan gry po tej inwazji barbarzyńców fundamentalne pytanie: czy powojenna rzeczywistość będzie wynikać z pryncypialnej postawy Zachodu czy z realizacji planów Putina, pozostanie bez jednoznacznej odpowiedzi. Obstawiam remis ze wskazaniem na watażkę z Kremla. Bo jak uczy historia, na krótką metę pryncypia zwykle przegrywają z armatami. Fakt, że w dłuższej perspektywie raczej triumfuje sprawiedliwość dziejowa, ale co z tego miały pokolenia cierpiące 123 lata pod zaborami, prawie 7 pod hitlerowską okupacją plus niemal pół wieku pod butem komuny? Życie toczy się tu i teraz. Warto byłoby więc spędzać je na tym balu nad balami, a nie w okopach, bo nie ma co marzyć o reinkarnacji, co w ujęciu Agnieszki Osieckiej brzmiało, że drugi raz nie zaproszą nas wcale.
Oczywiście pryncypia są niezbędne, aby z nich wynikały sankcje, a w ostateczności natowski łomot. Ale Zachód wciąż grozi sankcjami na ful w czasie przyszłym, milcząc o łomocie albo wręcz go wykluczając. Rozumiem ryzyko wykosztowania się do ostatniej sankcji bez spodziewanych efektów odstraszających. Ale w grze o najwyższą stawkę, jak ą jest samostanowienie narodów, bez ryzyka ani rusz. Oby zatem sprawdziło się przysłowie, że prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie, a szczezło złowróżbne, że wśród serdecznych przyjaciół psy zająca zjadły.
Może nie zjedzą, bowiem front antyputinowskiej jedności wciąż się wzmacnia. W ostatnich godzinach ocknęły się Niemcy. Puśćmy więc w niepamięć pięć tysięcy hełmów. Lecz do pójścia na całość jeszcze daleko. A gdyby tak z zaproszenia Ukrainy dla zagranicznych ochotników skorzystali na przykład marines z 82 dywizji powietrznodesantowej armii USA? Wzięliby urlopy okolicznościowe, wydzierżawili sprzęt od macierzystej jednostki i hajda na Moskali. Ot, takie zielone ludziki a rebours. Zresztą nasze czerwone berety też nie są od macochy…
Pierwszy raz od dawna nie korci mnie, by kilka słów poświęcić polskiej opozycji miotanej wichrem historii, gdyż an blok zachowuje się ona zaskakująco państwowotwórczo. A że czasami jednemu czy drugiemu Budce odbija jeszcze palma? No cóż, takiej zatwardziałości mógłby zaradzić jedynie święty Tadeusz Juda, patron spraw beznadziejnych albo… laxigen.
 
Sekator
 
Ps.

- Nie należy rozpoczynać tekstu od słowa więc - gani mnie mój komputer.
- Po pierwsze, mój Eustachy - przybieram wyniosły ton - zacząłem od a. A po drugie, to cytat. Zgadnij czyj?