Afganistan - kolejna porażka "inżynierii społecznej"

Pasztunowie mają alternatywny system rządów, którego zasady uniemożliwiają ustanowienie jakiejkolwiek scentralizowanej władzy. Z ponad czterdziestoma milionami ludzi są jedną z największych grup etnicznych na świecie. Ich zdolność do przeciwstawienia się Brytyjczykom, Pakistańczykom, Sowietom, a teraz Amerykanom / NATO okazała się jedną z największych antyimperialistycznych historii sukcesu na naszej planecie. Z czego wykonana jest skorupa tego trudnego do złamania orzecha? To ciekawe pytanie, dlatego postanowiłem zamieścić esej na temat Pasztunów, najtwardszego orzecha ze wszystkich plemiennych orzechów.

Wydawałoby się, że państwo nie może narzucić swojej władzy na pewnym terytorium, jeśli leżący u jego podstaw lokalny system rządów, który nie jest hierarchiczny, samo-egzekwowalny i zdecentralizowany, ma tradycję jednoczenia się wyłącznie w celu połączenia się wobec zewnętrznych zagrożeń. Charakteryzuje się moralnością równie silną, aby spróbować pomścić wszystkie śmierci, które uzna za niesprawiedliwe (takie jak na przykład członka rodziny zabitego przez amerykańskiego drona Predator). Tak jest w przypadku Pasztunów. Ich starożytny i wieczny kodeks postępowania to Pashtunwali, czyli „Droga Pasztunów”. Powodem podążania za Pashtunwali jest bycie dobrym Pasztunem. Z kolei to, co każdy dobry Pasztun musi zrobić, to podążać za Pashtunwali. Jest to samonapędzający się aksjomat, ponieważ każdy Pasztun, który nie przestrzega Pasztunwali, nie jest w stanie zapewnić współpracy z innymi Pasztunami, co skutkuje bardzo niską średnią długością życia, ponieważ ostracyzm zwykle oznacza wyrok śmierci. Wśród Pasztunów nie ma prawa do życia, jest tylko powód, by nie zabić kogoś na miejscu.

Społeczeństwo Pasztunów jest klasyfikowane jako segmentowe i bez przywódcy. Głównymi postaciami władzy są starsi (malik), którzy służą lokalnemu wodzowi plemiennemu (chan), ale ich stanowiska kierownicze zawsze podporządkowane są stawianiu interesów plemienia na pierwszym miejscu. Cały proces decyzyjny opiera się na konsensusie, co poważnie ogranicza jednolite pole działania. Jednak w obliczu zagrożenia z zewnątrz Pasztunowie mogą powołać dyktatora i służyć mu z absolutnym posłuszeństwem, aż do ustąpienia zagrożenia.
 Pashtunwali definiuje następujące kluczowe pojęcia: honor (nang), który wymaga działania, niezależnie od konsekwencji, w przypadku naruszenia Pashtunwali. Dozwolone jest kłamać i zabijać, aby chronić swój nang. Zemsta (badal) wymaga „oko za oko” w przypadku zranienia lub uszkodzenia, ale przede wszystkim umożliwia zapłacenie okupu, aby uniknąć rozlewu krwi. Kara pozbawienia wolności jest uważana za niedopuszczalną i niesprawiedliwą w każdych okolicznościach. Jest postrzegana jako ingerencja w sprawiedliwość, ponieważ utrudnia dokonanie zemsty i uniemożliwia zapłatę okupu.
Całość  https://spiritolibero.neon24.p...

Przyszedł czas kiedy otwarcie trzeba powiedzieć że bez nowej ewangelizacji świata żadne ludzkie dzieła nie zbawią ludzkości.Można mnożyć przykłady kiedy to elity wzięły "pod opiekę"całe społeczności i kończyło się to katastrofą.
 Poznałem kilku afgańczyków mieszkających w ośrodku w Górze Kalwarii,pracowałem z nimi krótko,ale dało się wyczuć zazdrośc wobec chrześcijan,nieśmiało w ich wypowiedziach przebijała się tęsknota za normalnym życiem,gdzie nikt nie mówi jak masz żyć. Każdy człowiek ma prawo czuć się dzieckiem Boga,i według tego pierwotnego uczucia pragnie żyć,kochać,umierać.Ludzie pragną miłości ponad wszystko,ale wystarczy tylko chwila bolesnej samotności,i pragną ja tylko dla siebie.

Talibowie 2021 to zupełnie inne zwierzę niż talibowie 2001. Nie tylko są zahartowani w boju ale mieli mnóstwo czasu na doskonalenie swoich umiejętności dyplomatycznych, które ostatnio były bardziej niż widoczne w Doha i podczas wizyt na wysokim szczeblu w Teheranie, Moskwie i Tianjin.
Bardzo dobrze wiedzą, że wszelkie powiązania z pozostałościami Al-Kaidy, ISIS/Daesh, ISIS-Khorasan i ETIM są szkodliwe – jak to bardzo jasno stwierdzili ich rozmówcy z Szanghajskiej Organizacji Współpracy.
W każdym razie niezmiernie trudno będzie osiągnąć jedność wewnętrzną. Labirynt plemienny Afganistanu to układanka, prawie niemożliwa do złamania. To, co talibowie mogą realistycznie osiągnąć, to luźna konfederacja plemion i grup etnicznych pod rządami talibskiego emira, połączona z bardzo ostrożnym zarządzaniem stosunkami społecznymi.
Pierwsze wrażenia wskazują na zwiększoną dojrzałość. Talibowie udzielają amnestii pracownikom zatrudnianym przez NATO i nie będą ingerować w działalność biznesową. Nie będzie kampanii zemsty. Kabul wraca do biznesu. Podobno w stolicy nie ma masowej histerii: jest to wyłączna domena anglo-amerykańskich mediów głównego nurtu. Ambasady Rosji i Chin pozostają otwarte dla biznesu.
Zamir Kabułow, specjalny przedstawiciel Kremla ds. Afganistanu, potwierdził, że sytuacja w Kabulu, o dziwo, jest „całkowicie spokojna” – nawet jak powtórzył: „Nie spieszy nam się, jeśli chodzi o uznanie Talibów. Będziemy czekać i obserwować, jak zachowa się reżim”.

Tony Blinken może bełkotać, że „byliśmy w Afganistanie w jednym nadrzędnym celu – by rozprawić się z tymi, którzy zaatakowali nas 11 września”.
Każdy poważny analityk wie, że „nadrzędnym” geopolitycznym celem bombardowania i okupacji Afganistanu prawie 20 lat temu było ustanowienie istotnego przyczółka Imperium i baz na strategicznym skrzyżowaniu Azji Środkowej i Południowej, połączonego następnie z okupacją Iraku w Azji Południowo-Zachodniej.