Okruchy Pisma: Optyka ogrodnika

Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. (Mk 4,26)
 
Jezus głosił nadejście Królestwa Bożego. Opowieści o nim stanowią oś, wokół której obraca się cały ewangeliczny przekaz. Mówiąc do prostych ludzi, Nauczyciel stosował barwny, spektakularny i łatwo zapadający w świadomość obraz przypowieści. Nie ma tu filozoficznych zawiłości, naukowych dysput i dysertacji. Te przyjdą później i - choć to smutne - wcale nie po to, by rzecz rozświetlić, lecz skomplikować. Nie mówię, że owe dysputy i dysertacje nie są potrzebne. Mówię, że w większości przypadków ani na cal nie potrafią one przybliżyć nas do sedna Ewangelii.

Kto nie wierzy, niech przypomni sobie głos Białego Pasterza, dziś już świętego Jana Pawła II. Ten utytułowany człowiek, filozof, humanista, mówiąc do nas, porzucał ów napuszony przeintelektualizowany styl nauki. Choć go skosztował i doskonale opanował, choć go rozumiał jak niewielu na tej ziemi, miał świadomość jego hermetyczności, wąskiego kręgu oddziaływania. Jego mowa była prosta, bo wiedział, że tylko taka stanowi Ziarno, które zdolne jest zapaść w nasze serca i przynieść Plon obfity.
 
Ziarno nie odeszło wraz z Nim. Pozostało. Czeka. Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. (Mk 4,31). Jeśli zakiełkuje, stanie się wielkim drzewem.
 
Lecz czy pozwolimy mu zakiełkować?