Michnikowi plączą się czasy i ludzie

I chyba pomylił papieża Franciszka z pewnym hierarchą, czułym na pohukiwania pana senatora Libickiego. Wystarczył jeden wpis na blogu z żądaniem, żeby kardynał zrobił coś z księdzem Małkowskim i w mgnieniu oka ks. kardynał robił. Podobnie było z o. Jacyniakiem, też wystarczył jeden głos, po jego homilii w kwietniową miesięcznicę, żeby o. Jacyniak pożegnał się z uczelnią i Warszawą i wylądował w wiejskiej parafii.

Trzeba naprawdę mieć nafajdane pod sufitem, żeby myśleć, że papież też, jak ta dorożkarska szkapa, strzyże uszami na głos swego pana i pójdzie tam, gdzie Michnik mu wskaże.

- Z radością powitaliśmy zmianę języka Kościoła, jaka nastąpiła wraz z Twoim wyborem, a także zmianę podejścia do wielu kwestii”. „Dzięki Tobie i księdzu Wojciechowi chcielibyśmy szukać wspólnej drogi z Kościołem, jednak Kościół w Polsce komplikuje tę sprawę.

Wybierając na swój apel do papieża okres Wielkiego Tygodnia chciał chyba, żeby w papieskim odbiorze „krzywda”jakiej doznaje on i ks. Lemański wpisała się w Krzyż Chrystusowy, ale niestety, w jego wykonaniu ten gest ma taką samą wiarygodność, jak gest Cygana żebrzącego pod kościołem.

Tonący głupio się chwyta, ale nie ma chyba innego wyjścia. Czas TW na stolicach biskupich bezpowrotnie mija.