A Twoją duszę miecz przeniknie. (Łk 2,35)
Czarny scenariusz życia Jezusa poznajemy, gdy jeszcze nie zdążyliśmy się nacieszyć Jego przyjściem na świat. Niejeden z nas miałby zapewne za złe Symeonowi, że tak twardo, tak bez ogródek przepowiada Maryi gorzkie chwile, nieuchronnie czekające Ją pod krzyżem Golgoty.
Jakże to tak? Nie wypada z takimi słowami do Matki przepełnionej radością właśnie spełnionego macierzyństwa! Faux-pas!
Ile razy przeżywamy podobne dylematy.
Przypaliłam mężowi żelazkiem jego ulubioną koszulę, nie powiem mu tego, przecież wrócił z pracy w takim wybornym humorze...
Mama nie musi dziś dowiedzieć się o tej nieszczęsnej jedynce z historii, przecież ma urodziny!
Lepiej, gdy nie będzie wiedziała, że ma raka, biedactwo...
Prawda, miałem (miałam) mały romans, ale to już historia, po co psuć jej (mu) nerwy?
Co nas powstrzymuje? Czy naprawdę troska o humor, czy nerwy męża, mamy?
Czy może jednak zwyczajne tchórzostwo?
Na swój użytek nazywam Symeona ambasadorem szczerości.
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
- Odsłony: 2176
niezbadane są ścieżki Boga... poza tym dał mi pan kolejny punkt do czegoś co być może mnie czeka... Bóg do nas przemawia, trzeba mieć tylko oczy i uszy otwarte... czasem daje nam krzyż... czekam... w końcu się zgodziłem, może to tylko moje chciejstwo...a może Bóg do mnie przemówił... i być może da mi to o co proszę ale z krzyżem... nie wiem co o tym wszystkim myśleć... poproszę pana i kolegów o modlitwę... o uzdrowienie mojej duszy i dobre relacje z Bogiem, żebym pamiętał o pierwszym przykazaniu...
Do Siego Roku