Seks – temat tabu na prawicy

Pominął pan jednak hrabiego Fredrę i jego "XIII księgę Pana Tadeusza". Albo "Słówka" Boya-Żeleńskiego, tudzież listy Sobieskiego do Marysieńki. Niemniej, zgadzam się, polska literatura bała się generalnie seksu, do dziś zresztą nasz język jest tu nad wyraz ubogi, dając do wyboru terminologię wulgarną lub medyczną.
A że na prawicy o seksie mówią takie divy jak Kempa i Pawłowicz (godne odpowiedniczki Środy i Paradowskiej), to i nietrudno się roześmiać. Na szczęście społeczeństwo funkcjonuje obok tego, a patrząc na to, co trafi na półki sklepowe oraz na rozliczne strony internetowe z literaturą amatorską, Polacy nie mają już takiego problemu z pisaniem i czytaniem o seksie jak kiedyś. Symbolem pozostaje tu fakt, że na listach bestsellerów "Resortowe dzieci" przepychały się z "50 twarzami Graya".

Pisze Pan:
"Może ktoś mi przypomni z naszej literatury książkę, która by ładnie, z uczuciem i ogniem opisała miłość wraz z jej fizycznymi aspektami. Polscy autorzy nie potrafią pisać o miłości, a już o seksie to kompletnie nie. Co jest dosyć ciekawe, bo podobno jesteśmy nie najgorszymi kochankami, a nasze panie to lwice w łóżku, że się tak z podziwem wyrażę...", koniec cytatu.
Odpowiadam:
Jako autor książki pt. "Podaj hasło!" muszę stanowczo zaprotestować, a na dowód, że mam rację polecam lekturę recenzji tej książki przez znanego krytyka Wacława Krupińskiego:
http://www.ksiazka.net.pl/?id=...
Oto jej fragment:
"I rzecz nie w tym, że się autor ma czym chwalić i czyni to z samczą próżnością, ale i z taktem, rzecz w tym, że robi to tak wdzięcznie, tak uroczo bezwstydnie, z takim smakiem doprawiając każdą z opowieści ingrediencjami świetnego języka, ładnego stylu, zgrabnej puenty. Czytając miałem chwilami skojarzenia z klimatem eposu „Gargantua i Pantagruel”, a o wiele zdań mógłby się i sam Jerzy Pilch poczuć zazdrosny. A może i o niektóre kobiety?...", koniec cytatu.

A tu może Pan przeczytać jeden z wielu rozdziałów tej książki:
http://salonowcy.salon24.pl/46...

PS. Niestety książka zniknęła z księgarskich półek zaraz po wydaniu i jest całkowicie niedostępna.
Natomiast zgadzam się z Panem, że seks to nie tylko temat tabu na prawicy, ale niegodziwość, bo po ukazaniu się mojego dzieła krakowscy sympatycy PIS, a szczególnie sympatyczki na mój widok robiły i do dziś robią charakterystyczną dla wiejskich bab minę, jakby zobaczyły wiejskiego kokieta, co to "łazi po wsi, to burknie, to purknie, to fiuta pokaże".

Serdecznie pozdrawiam i gratuluję notki!

Pozwolę sobie nie zgodzić się z Panem.

Fascynacja seksem, wyrodniejąca we wszechogarniający seksizm, to atrybut lewactwa, więc tęsknota za literaturą erotyczno-ginekologiczną, czy za pornografią, to właśnie objaw zlewaczenia. Trudno więc oczekiwać od prawicy, żeby była lewacka.

Co do kultury polskiej, organicznie zrośniętej z katolicyzmem, to pomimo tego, co Pan twierdzi, bardzo dużo rozmawia się z dziećmi/młodzieżą o seksie. Znajduje to odzwierciedlenie w powszechnym dążeniu, aby nie być postrzeganym jako dziwka, czy łajdak.

Kolejna Pańska teza, iż brak dzietności jest wynikiem braku w/w literatury jest również błędna, gdyż drzewiej, jak sam Pan zauważył, literatury tej również nie było, a jednak przyrost naturalny był, i to wysoki.

pozdrawiam

Pozwolę sobie zauważyc pewien ważny aspekt nie pozbawiony podstaw naukowych. Mianowicie stan zakochania , szczera miłość skierowana ku drugiej osobie zmniejsza nasze zainteresowanie seksualne innymi osobami. ( Billewiczówna ciągle tego Kmicica kocha ! - narzekał pewien magnat. A w Nad Niemnem , Lalce o miłości nie było , Popiołach ?) Chodzi o to ,że Polacy nie byli tak płascy jak dzisiejsza popkultura i chcieli się po prostu zakochiwać. Czasem przynosiło to efekt jakoby odmienny od pożądanego. To inna sprawa. Ale jakże musiało rajcować jak przynosiło szczęście.
Wciskanie seksu wszędzie , gdzie się da jest przyjmowaniem lewackiej narracji. A tu się okazuje ,że to przeważnie niezdolność do budowania głębszych duchowych związków. I na końcu zaśpiewa Jonny Cash : You can have it all, my empire of dirt.

Mam wrażenie, że i autor i komentatorzy zaczęli mieszać dwie rzeczy, kulturę erotyczną i nazwijmy to, figlarno-wulgarne świntuszenie. No to ja też troche pomieszam. Skądinąd jednego i drugiego jest w polskiej literaturze dostatek. A Fraszki Kochanowskiego?

DO DZIEWKI
Nie uciekaj przede mną, dziewko urodziwa,

Z twoją rumianą twarzą moja broda siwa
Zgodzi się znamienicie; patrz, gdy wieniec wiją,
Że pospolicie sadzą przy różej leliją.

Nie uciekaj przede mną, dziewko urodziwa,
Serceć jeszcze niestare, chocia broda siwa;
Choć u mnie broda siwa, jeszczem niezganiony,
Czosnek ma głowę białą, a ogon zielony.

Nie uciekaj, ma rada; wszak wiesz: im kot starszy,
Tym, pospolicie mówią, ogon jego twarszy;
I dąb, choć mieścy przeschnie, choć list na nim płowy
Przedsię stoi potężnie, bo ma korzeń zdrowy.
 
A De arte wigodika czyli poezja wychodkowa filomatów? Ciekawostka - interesujące skądinąd było dla mnie, że Mickiewicz i jego koledzy pisali "c.h.u.j" przez samo h. Co do samego Mickiewicza, to warto w ogóle wspomnieć o dość interesującym okresie jego studiów w Wilnie, kiedy to jeszcze jako nastolatek wyrywając się z od rodzinki prowincji do Wilna i szukając jakiegoś samookreślenia, stwierdził, że będzie oświeconym, cywilizowanym otwartym i tolerancyjnym europejczykiem, oczywiście z całym antyklerykalizmem i deklaracjami swobody seksualnej. Oczywiście z tej ówczesnej palikociarni wkrótce wyrósł, natomiast faktem pozostają niemal pornograficzne przekłady/naśladowania z Woltera, jak przekład Dziewicy Orleańskiej, nazwanej przez filomatów Darczanką, albo nieco bardziej oględna i nie tak bezpośrednia Pani Aniela.
Co do samego "Pana Tadeusza" (a nie trawestacji Fredry w postaci księgi XIII) był tam choćby pikantny fragment o stawianiu świecy w kominku, ale niestety towarzystwo, z którym Wieszcz podczas imprezowania konsultował swój poemat, zaproponowało usunięcie nazbyt śmiałych fragmentów z lafiryndą Telimeną, jak wówczas określano.
Absolutnym skandalem dla mnie jest pomijanie w rocznicowych wydaniach dzieł Mickiewicza młodzieńczej poezji wychodkowej.

teraz nawet nie mówimy seks,to niemodne.W dobie postępu i rozwoju nauk ścisłych operujemy pojęciem ,,chemia'',bądź ,,zaiskrzyło''.

Przeczytałem i zastanawiam się co tu by mądrego napisać ;-)
Naturalnie popieram przedmówców w kwestiach zasadniczych, generalnych, kardynalnych i ogólnie pryncypialnych ;-)
Chcę jednak dodać, że warto również zajrzeć do bogatej spuścizny wschodu. Jest ona co prawda na ogół amoralna, ale to nie oznacza, że pozbawiona zasad - w przeciwieństwie do naszych bolszewików. Wypróbowane przez pokolenia wzorce relacji seksualnych mogą się wydac co prawda nudne, ale działają! Tradycyjne społeczeństwo chińskie na przykład. Wszystko poustawiane w takiej skromności, że jezuitom w Chinach pomylił się konfucjanizm z katolicyzmem. Dopiero za kotarą konfucjanizmu zaczynają się rzeczy naprawdę ciekawe... ;-)