Obłazi nas lewactwo

 Ze Wschodu, z Zachodu lezie to na nas. Obce. Dzikie. Raz straszne, raz śmieszne. W każdym wypadku tak samo drapieżne i wrogie. Szczególnie wtedy, gdy się przypodchlebia i łasi. Mami, zwodzi, obiecuje. Zawsze tę samą utopię : Wielką Ziemską Powszechną Szczęśliwość.
 Jego obiecanki-cacanki kończą się nieodmiennie tak samo : Wielką Powszechną Tragedią. Straszliwą tragedią. Oceanem cierpienia; z niewielkimi wyspami arkadyjskiej rozkoszy, najczęściej zresztą prostacko pojętej,  dla garstki Naczelnych Lewaków.

Nie będę tu uczył historii, zainteresowani bez kłopotu mogą sięgnąć po opisy wielkich i małych rewolt i zastanowić się nad ich efektami. Co nie jest aż takie trudne, mimo że tę prawdę lewactwo na wszelkie sposoby starało się i stara przeinaczyć, albo chociaż zamącić. Zresztą my przecież „osiągnięcia” Великой Cоциалистической Октябрьской Pеволюции do tej pory nosimy na grzbiecie i trudno nam się od tego bagażu uwolnić. My przecież o tych „wspaniałościach” pamiętamy ?
Chociaż o angielskich, francuskich, kambodżańskich, chińskich, i pomniejszych, albo dzięki „osiągnięciom postępowego systemu edukacji” nic już nie wiemy, albo wolimy nie wiedzieć.
Bo to wygodne.
Taka trampolina niewiedzy jest i rozkoszną rozrywką, i „punktem wybicia się ku nowym świetlistym” pomysłom i czasom. Które co prawda ,tradycyjnie już, milionom przyniosą cierpienie, ale „postęp będzie mógł iść naprzód”, a znienawidzony Chrystus wreszcie „dostanie po krzyżu”.
A o to przecież w tym wszystkim tak naprawdę chodzi. Pretekstem są tylko „dobrobyt” i  enigmatyczne „szczęście”, rzeczywistym celem : zniszczenie wszelkiego Dobra, w tym przede wszystkim chrześcijaństwa. Właściciela jedynej prawdziwie Dobrej Nowiny. Co wyjątkowo denerwuje zło wszelkiej maści, któremu przeszkadza  zarabiać, a stąd i jego utrzymanków.
Nie ustają więc ”wespół w zespół” w próbach niszczenia tego – co niezniszczalne. O których to „Syzyfowych pracach” uczy nawet koślawa socjalistyczna historia. 
 
Niby więc już to powinno być oczywiste, a jednak ciągle dajemy się zwodzić odgrzewanej na różne sposoby tej samej utopii, że jesteśmy więksi niż Bóg, że potrafimy stworzyć coś znacznie lepszego niż Jego dzieło.
I co jakiś czas z dziecinnym uporem pchamy rękę do ziemskiego, a w perspektywie także wiecznego ognia, chociaż Ojciec mówi, że to nas paskudnie poparzy.
 Ale my wiemy lepiej. My maniakalnie „Niezależni Łowcy Wiatru Wolności”. Co się często niestety streszcza w bardziej zrozumiałym : „ pojeść, popić, pokierdolić…”
Nie chcemy uwierzyć, że nasza niezależność, to w rzeczywistości jedynie – Wielki Przywilej Wyboru.
Sam zaś wybór czyni nas Człowiekiem, albo tej godności pozbawia.
 
Więc ważne to tylko, czy strząśniemy z siebie plugastwo, które nas obłazi, czy też przyłączymy się do niego i popełzniemy niszczyć …