Pogrzeby

1946-1962

Wojciech Witold Jaruzelski (ur. 6 lipca 1923 w Kurowie, zm. 25 maja 2014 w Warszawie).
Według dokumentów znajdujących się w archiwach IPN współpracował w latach 1946–1954 jako agent informator z Informacją Wojskową pod pseudonimem „Wolski”. W 1956 roku jako jedyny polski generał opowiedział się za pozostaniem marszałka Konstantego Rokossowskiego w LWP.[1] Zespół archeologów i antropologów profesora Krzysztofa Szwagrzyka w ostatnich latach dokonał już m.in. ekshumacji na cmentarzach we Wrocławiu i Warszawie. Zdaniem historyka IPN w Polsce wciąż w bezimiennych mogiłach leży od 30 do 40 tys. więźniów politycznych z lat 40. i 50. XX w.

 
 

Sierpień 1968

Od czerwca 1962 do kwietnia 1968 pełnił funkcję wiceministra obrony narodowej. Od 11 kwietnia 1968 do 21 listopada 1983 był ministrem obrony narodowej.  W nocy z 20 na 21 sierpnia na terytorium Czechosłowacji, w ramach operacji o kryptonimie „Dunaj”, wkroczyło 600 tys. żołnierzy ZSRR, Bułgarii, Węgier Polski i NRD.
Niezależna praska rozgłośnia „Wolny Głos Pragi”

http://youtu.be/5MFM0xLTvQM

Jednosteki LWP powróciły do kraju w październiku 68: „Poznaliśmy czeskie drogi witamy polskie progi”.
Jaruzelski już w sierpniu dziękował żołnierzom: „Wyrażam Wam uznanie za bojową, żelazną dyscyplinę, za godne reprezentowanie munduru ludowego Wojska Polskiego, za skromność, takt i kulturę, za te wszystkie walory, które raz jeszcze potwierdziły Waszą dojrzałość i rozum polityczny, waszą gorącą ideowość - podstawę siły bojowej, sprawności i zwartości naszych szeregów”

Ryszard Siwiec (ur. 7 marca 1909 w Dębicy, zm. 12 września 1968 w Warszawie) – żołnierz AK, filozof, księgowy z Przemyśla. Protestując przeciwko inwazji na Czechosłowację dokonał 8 września 1968 samospalenia w czasie ogólnokrajowych dożynek na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie w obecności szefów partii, dyplomatów i 100 tysięcy widzów

https://www.youtube.com/watch?v=JZZlrPQHDH0
 
Grudzień 1970
15 grudnia 1970 r. przed południem do akcji na Gdańsk wysłano 154 czołgi, 99 transporterów, 173 samochody oraz 2137 żołnierzy, a po południu dodatkowo 169 czołgów, 301 transporterów, 118 dział i moździerzy, 1166 samochodów oraz dalszych 6543 żołnierzy[2]

15.12.1970, Gdańsk, kobieta pochylona nad zabitym demonstrantem na ul. Wały Jagiellońskie


https://www.youtube.com/watch?v=asUPm77jH-k

Jerzy Matelski, rocznik 1943, dźwigowy w Stoczni im. Lenina. Grób, opatrzony tabliczką z imieniem i nazwiskiem, znaleźli dopiero po kilku tygodniach, na cmentarzu Srebrzysko. Pomogli koledzy Jerzego, ze stoczni. Ubecy, którzy go nocą chowali, nie powiedzieli, gdzie leży. A nikogo z bliskich na tym "pogrzebie" nie było. Przyjechali w nocy, czarną wołgą - relacjonuje pani Halina (wówczas 22-letnia żona Jerzego). - Zaświecili latarkami w okno. Ojcu, gdy to zobaczył, wojna stanęła przed oczami. Kazał nam paść na podłogę. A potem zabronił na ten "pogrzeb" jechać, choć ubecy zapraszali. Ksiądz z parafii, do którego ich wysłałam, też odmówił.[3]

1981 - 1989
 

Od 11 lutego 1981 do 6 listopada 1985 był prezesem Rady Ministrów, I sekretarzem PZPR od 18 października 1981 do 29 lipca 1989, Przewodniczący Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego od 13 grudnia 1981 do 22 lipca 1983. 22 listopada 1983 został powołany przez Sejm na przewodniczącego Komitetu Obrony Kraju – Zwierzchnika Sił Zbrojnych, a przez Radę Państwa mianowany Naczelnym Dowódcą Sił Zbrojnych na wypadek wojny. Z Jasiem spałem prycza w pryczę, a raczej przycza nad pryczą. Czerwiec, lipiec 1982, gorące dni. Noce były najlepszym czasem na snucie tysięcy wątków. Po wyjściu z Internatu widywaliśmy się rzadko. Spotkaliśmy się przypadkowo w czerwcu koło przystanku kolejki trójmiejskiej przy Politechnice. Szliśmy w przeciwne strony. Bardzo się spieszył, rzucił tylko, że dowiedział się czegoś bardzo ważnego i powinniśmy zorganizować „kombatanckie” spotkanie. [KaNo] O świcie 30 czerwca 1983 r. znaleziono zwłoki Jana Samsonowicza wiszące na pasku na ogrodzeniu stadionu RKS „Stoczniowiec” w Gdańsku.

 

 
Był sobotni wieczór, 19 października 1985 roku, pierwsza rocznica śmierci bł. Jerzego Popiełuszko. Karetka przewiozła 19-letniego Marcina Antonowicza do szpitala, gdzie dyżur tej nocy pełniła jego matka – dr Krystyna Antonowicz: "Pełniłam dyżur na Izbie Przyjęć. O godz. 22.30, pamiętam dokładnie, przywieziono pacjenta i lekarz pogotowia powiedział, że wypadł z samochodu. W momencie gdy udałam się do gabinetu zabiegowego, gdzie leżał pacjent, dokonywano już na nim pewnych czynności. Był oglqdany przez obsługę karetki, pielęgniarki z izby przyjęć, była też dr Bławat. Stanęłam przy noszach, spojrzałam na sweter przeze mnie robiony. Popatrzyłam na twarz, rozpoznałam syna..." [4]

 

Trzeba było zorganizować autokary na wyjazd delegacji pracowników i studentów UG na pogrzeb Marcina. Wydzwaniałem do wszystkich możliwych miejsc, PKS, MZK, biura turystyczne... schemat był ten sam: gdzie, kiedy, ile? Trzy autokary? To proszę zadzwonić za godzinę, muszę się zorientować, nie powinno być problemów. Po godzinie krótka odpowiedź, bez żadnych wyjaśnień – NIE. Nasi „opiekunowie” przeoczyli harcerzy, udało się w Juventurze. Plakietki i transparenty były gotowe. Poszliśmy zamówić wieńce bez szarf, nasze dziewczyny miały je przygotować wieczorem. W trakcie rozmowy w kwiaciarni komuś wyrwał się Olsztyn. Reakcja była natychmiastowa: To dla tego studenta? Zrobimy wam osobne szarfy, tylko powiedzcie co napisać. [KaNo]

Kwatera Ł, Kwatera na Łączce – miejsce pochówku przy murze cmentarnym Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie pomordowanych przez organa bezpieczeństwa publicznego w latach 1945–1956
 

 

  [1] Wikipedia Wojciech Jaruzelski [2] Wystąpienie Piotra Ł.J. Andrzejewskiego, przedstawiciela społecznego NSZZ „Solidarność”, na procesie w sprawie Grudnia ’70,  z dnia 15 lutego 2013 r. [3] Gdansk Nasze miasto, Gdy zbliża się kolejna rocznica grudnia...Świadkowie pamięci [4] Komitet Helsiński w Polsce Dokumenty tragedii olsztyńskiej, 1988