Podróże Władka Bydłoszewskiego

POdróżnik z Pana Władka , oj POdróżnik . Przytaczam za wikipedią żeby mnie nikt nie posądził o manipulowanie faktami, cytata poniżej . A czegóż to się dowiadujemy o Władku POdróżniku. Otóż w 1963 jedzie do Izraela , potem do Austrii, RFN,  Wielkiej Brytanii , Włoch , USA . Dla młodych małe info , żeby dostać paszport trzeba było mieć pozwolenie UB a później SB .My tu kiblowaliśmy jak chłopy pańszczyźniane , którym nie wydawano paszportów a Władek sobie podróżował .Ja dostałem paszport w 1990 po wielkiej awanturze w wydziale paszportowym gdzie bezpieka wpisała mnie na czarną listę . A POdróznik zwiedzał różne kraje już od 1963 roku .Ciekawe kto był sponsorem tych wyjazdów bo my tu w Polsce zarabialiśmy od 10 do 30 USD czyli wystarczyło na jedną wizytę w McDonaldzie i zostawało się z golą dupą . Zadziwiające jest także to że każdy akapit na wikipedii kończy się takim wpisem ”Od sierpnia 1955 był rozpracowywany przez służby specjalne władz komunistycznych” lub  „Od maja 1966 był rozpracowywany przez Wydz. II Dep. III MSW” jakby chłopcy go chcieli zalegendować .Mówiąc krótko i dosadnie niemożliwe jest by człowiek podziemia będący na listach bezpieki a tym bardziej z odpierdzianym wyrokiem otrzymywał  paszport nie pracując dla nich lub z nimi .Tak jak niemożliwe było jego zwolnienie z obozu w Oświęcimiu ze względu na zły stan zdrowia, z obozu w którym Niemcy zabili MILION ludzi . Najciekawszym jednak jest to że Władek POdróżnik zawsze wracał do Polski podczas gdy tysiące dostawało wilczy  bilet w jedną stronę bez prawa powrotu a on miał takie SZCZĘŚCIE . No po prostu szczęściarz i POdróżnik wyjeżdżał i przyjeżdżał za żelaznej czerwonej kurtyny .
Cytata z wikipedii:
„18 kwietnia 1963 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za pomoc udzielaną Żydom w trakcie wojny (na wniosek Żydowskiego Instytutu Historycznego). Od września do listopada 1963 przebywał w Izraelu na zaproszenie Instytutu Yad Vashem, gdzie w imieniu Rady Pomocy Żydom „Żegota” odebrał dyplom Sprawiedliwy wśród Narodów Świata (medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata otrzymał w 1966).
Od listopada do grudnia 1963 przebywał w Austrii, gdzie nawiązał liczne kontakty z austriackimi środowiskami intelektualnymi i politycznymi. W listopadzie 1963 rozpoczął współpracę z Radiem Wolna Europa. W kolejnych latach podróżował także do RFN, Wielkiej Brytanii, Włoch, Izraela, a także do USA, gdzie kontaktował się zwłaszcza z przedstawicielami polskiej emigracji (m.in. z Janem Nowakiem-Jeziorańskim, Adamem i Lidią Ciołkoszami, Janem Karskim, Czesławem Miłoszem czy Gustawem Herlingiem-Grudzińskim). Od maja 1966 był rozpracowywany przez Wydz. II Dep. III MSW[2].
Od 1969 do 1973 był prezesem Oddziału Warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Książki, a w grudniu 1969 został wybrany do Zarządu Polskiego PEN Clubu. Między 1972 a 1983 pełnił funkcję sekretarza generalnego polskiego PEN Clubu.
Był czynnym uczestnikiem I Kongresu Kultury Polskiej 11 i 12 grudnia 1981, przerwanego przez wprowadzenie stanu wojennego. Od lipca 1982 wchodził w skład zespołu „Tygodnika Powszechnego” (zrezygnował w grudniu 2007 po zmianach personalnych w redakcji pisma). W 1984 otrzymał doktorat honoris causa Hebrew College w Baltimore (USA) oraz dyplom uznania American Jewish Committee w Nowym Jorku. W 1984 został członkiem rzeczywistym Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce, a w 1986 jednym z wiceprezesów Instytutu dla Studiów Polsko-Żydowskich w Oksfordzie. W 1986 prezydent RP na emigracji, Edward Raczyński, odznaczył go Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Uczestniczył w wielu międzynarodowych konferencjach i sympozjach poświęconych problematyce II wojny światowej, zagłady Żydów, stosunków polsko-niemieckich i polsko-żydowskich oraz roli intelektualistów w polityce. Wygłosił szereg odczytów i referatów na różnorodnych forach międzynarodowych.