Na trakcie Słowa: Ewangelia drogi

... w drodze do wsi zwanej Emaus. (Łk 24,13) Droga do wsi zwanej Emaus jest smutna. Za nami to, co rozgrzało nasze serca, rozjarzyło łunę nadziei a potem rozprysło się jak bańka mydlana. Przed nami jutro pełne niepewności, życie na powrót szare, beznadziejne. Droga do wsi zwanej Emaus wiedzie od ukrzyżowanego Sensu donikąd...
Któż z nas nie wędrował tym traktem?
Lecz na drodze do Emaus można spotkać Wędrowca. Można zawiązać z Nim rozmowę, wnet okaże się, że ma On receptę na naszego „moralnego kaca”: „O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia...” (Łk 24,25). Zacznie mówić, objaśniać... Chwila - i znów poczujemy mocny grunt pod nogami. Sens zejdzie z krzyża, podąży za nami. Rychło nas wyprzedzi - przed nami już nie sama tylko szara beznadzieja...
Nadejdzie wieczór, czas poszukania schronienia na noc. Twój współpodróżny będzie okazywał że chce iść dalej...
Pamiętaj, aby go zatrzymać. Powiesz: tylu przechodniów spotykam, jakże go poznam? To takie proste. Po łamaniu chleba. I nie zapomnij od czasu do czasu Go naśladować w tym geście.