Chóry Homo Sovieticus

Z bólem serca muszę zgodzić się z Konradem Piaseckim, który w wywiadzie z Hofmanem, czy Brudzińskim (to chyba dwaj ulubieni interlokutorzy Piaseckiego-przy nich wspina się na wyżyny czegokolwiek i wszystkiego), który dziękował gubernatorom rosyjskim, z okresu zaborów, że skanalizowali nam Warszawę.
Dziś, kiedy wsłuchuję się w grono moralizatorów III RP, słyszę to i widzę, że 45 lat PRL-u spowodowało takie spustoszenie moralne i obniżenie poczucia przynależności narodowej, jakiego spustoszenia nie udało się dokonać zaborcom.
Myślę, że osoby pokroju  Stuhra, Olbrychskiego, Kowalewskiego, Opanii, Wójciak, czy Hartmana, Środy, Bratkowskiej w czasach II RP, byli by poza nawiasem społeczności. Organizowali by się zapewne, na jakichś nielegalnych kólkach komunistycznych, po czym znalazły by sobie bezpieczny wikt i opierunek w Berezie Kartuskiej. 
Teraz widać, jak morderczym systemem był PRL, skoro ludzie wychowani w tamtych czasach, nie mają w sobie tyle przyzwoitości, aby milczeć i nie opowiadać się tak ostentacyjnie po jednej ze stron konfliktu. Mam na myśli teraz artystów, którym największe sukcesy dawał PRL. I ja myślę, że tym ludziom trzeba współczuć, skoro poprzedni system nie wytworzył tegoż poczucia przyzwoitości. Toż to przecież dysfunkcja, jakiegoś rodzaju ekhibicjonizm.
Bo zastanawiam się, czy pan profesor Jerzy Stuhr, nie pokazuje doooopy tej części widowni teatralnej, która uważa, że po Smoleńsku nic nie wyjaśniono i wyjaśnic wszysto trzeba, za wszelką cenę.
A wystarczyło milczeć, Panie Profesorze.
Tymi ideologami od lewackości, nie będę się zajmował. Takie to mamy teraz elity intelektualne, wychowane za PRL-u i te elity są dowodem na moją tezę, że ten okres powojenny to jakaś apokaliptyczna masakra.
W związku z tym, iż powtarzam się w temacie elit postPRLowskich, ze wstydem milknę już.